Είδος: Hard Rock/Melodic Metal
Δισκογραφική: Sleaszy Rider SRL
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 1 Οκτωβρίου 2021
Είναι πραγματικά τρομακτικό, τι συναισθήματα μπορεί να σου γεννηθούν όταν ακούσεις Σουηδία ή γενικότερα Σκανδιναβία και hard rock/heavy metal. Είναι λες και μιλάμε για αλληλένδετες έννοιες, για δύο λέξεις που συνδέονται ίσως και από την απαρχή του χρόνου. Αναλογιζόμενοι όλα αυτά, το νέο album των Σουηδών Black Rose “Game Of Souls” φαντάζει ως μία κυκλοφορία εγγύηση αν θέλετε, στο hard rock και το melodic metal.
Για τους Black Rose δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά, μιας και η 30άχρονη plus παρουσία τους στη μουσική σκηνή νομίζω ότι δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Μία παρουσία που μπορεί να μην έχει επιφέρει αρκετά album, σίγουρα όμως έχει δημιουργήσει μια ηχητική δυναμική για τη μπάντα, έχοντας κατασταλάξει όλα αυτά τα χρόνια τόσο συνθετικά και μουσικά, όσο και σε ύφος και ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό και η λέξη ρίσκο είναι φανερό ότι λείπει από το λεξιλόγιο των Black Rose, οι οποίοι ακολουθώντας την «πεπατημένη», δημιουργούν το ένα μετά το άλλο αξιοπρεπή album, που δεν αφήνουν αδιάφορο τον ακροατή.
Το “Game Of Souls” δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτήν την πετυχημένη για τους ίδιους τους Black Rose τακτική, με αποτέλεσμα χωρίς να “ρισκάρει” ηχητικά να πετυχαίνει το σκοπό του, που δεν είναι άλλος από το να χαρίζει σχεδόν 40 λεπτά αγνού, αξιοπρεπούς μελωδικού metal στους οπαδούς. Μπορεί να μην έχει την αίγλη των H.E.A.T, ούτε την «προοδευτική» διάθεση των Enforcer, σίγουρα όμως έχει την αυθεντικότητα και την απλότητα του rock και metal κινήματος που μπορεί να αγγίξει τις ευαίσθητες «χορδές» των “old school” οπαδών. Θα μπορούσαν να ρισκάρουν και να δημιουργήσουν έναν εξαιρετικό δίσκο, αλλά τελικά τί είναι προτιμότερο: ένας εξαιρετικός δίσκος ή μία σειρά από αξιοπρεπείς και ποιοτικές κυκλοφορίες; Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς, θα διαλέγαμε χωρίς δεύτερες σκέψεις το 2ο. Άλλωστε οι Black Rose δεν είναι τίποτα αδαείς και σε κάθε album μας δίνουν και μία γεύση των πραγματικών δυνατοτήτων τους, με κομμάτια καλογραμμένα, επικά, που αγγίζουν την συνθετική τελειότητα όπως τα “Victory” και “Find My Way In Time”, δείχνοντάς μας ότι προτιμούν σταθερά βήματα προόδου από ρίσκα.
Αυτό που εντυπωσιάζει με τους Black Rose, είναι η «εμμονή» τους στην «πεπατημένη» και στη δημιουργία ίδιας μουσικής ποιότητας album. Και προς Θεού δεν το λέω για κακό, μιας και το αποτέλεσμα δείχνει να τους δικαιώνει, αφού οι δίσκοι τους ακούγονται τουλάχιστον αξιοπρεπείς και η 31χρονη καριέρα τους δεν αμφισβητείται, αλλά δεν έχουν σκεφτεί και οι ίδιοι πως θα ήταν τα πράγματα δημιουργώντας ένα μεγάλο album που θα τους έδινε την αναγνωρισιμότητα που όλοι αναζητούν; Είναι όμως αυτό που αναζητούν; Είναι οι Black Rose ένα από τα πολλά σχήματα «της σειράς», που ζητούν αυτές τις λίγες στιγμές δόξας ή ανήκουν σε εκείνα τα group τα «αυθεντικά», που ζουν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο; Από την άλλη βέβαια, αυτό δεν αγαπήσαμε στο rock και metal; Την αυθεντικότητα, την επανάσταση, τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής; Γιατί θα έπρεπε να τα ανταλλάξουμε για λίγες στιγμές αναγνωρισιμότητας, για την εφήμερη δόξα; Οι Σουηδοί μπορεί να μην είναι μεγάλοι και τρανοί, είναι όμως τίμιοι και αυθεντικοί και αυτό τους κάνει διαχρονικούς.
Το “Game Of Souls” μπορεί να μην διεκδικεί δάφνες ποιότητας και συνθετικής ευφυΐας, μπορεί να ακολουθεί την «πεπατημένη» χωρίς να ρισκάρει, είναι όμως τόσο αυθεντικό και τόσο τίμιο, που το κάνει αξιοπρεπές σαν άκουσμα. Μπορεί να μην σου κάνει το «κλικ», να μην αναφωνήσεις «ουάου» μόλις το ακούσεις, δεν θα σε αφήσει όμως και αδιάφορο, αφού ακούγεται ευχάριστα. Σίγουρα θα βρεις και καλύτερα album ψάχνοντας, αλλά θα πρέπει να αναρωτηθείς αν αντιπροσωπεύουν αυτά για τα οποία «γεννήθηκαν».
Facebook: https://www.facebook.com/blackrosesweden/
1228 
