Είδος: Psych, shoegaze, doom rock
Δισκογραφική: Petrichor
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 4 Ιουνίου 2021
Ελάχιστα δευτερόλεπτα αφότου πατήσεις το play ή κατεβάσεις τη βελόνα στο πικάπ σου και ξεκινήσουν οι πρώτες μελωδίες να διαχέονται στην ατμόσφαιρα, θα ξεκινήσεις να σχηματίζεις γνώμη και άποψη για αυτό που ακούς. Ειδικότερα μόλις ακούσεις και τα αιθέρια και σαγηνευτικά φωνητικά θα προτρέξεις να αποφανθείς τι είναι αυτό που ακούς. Και εννοείται όλα αυτά χωρίς να διαβάσεις το όνομα του συγκροτήματος ούτε τα credits, και φυσικά χωρίς να ξεφυλλίσεις κάποιο booklet.
Τα πρώτα ονόματα που έρχονται στο μυαλό είναι σίγουρα αυτό της πολυοργανίστριας Emma Ruth Rundle, με αυτά τον Chelsea Wolfe και Anneke van Giersbergen να ακολουθούν κατά πόδας, μεταξύ πολλών άλλων. Όμως επειδή όποιος βιάζεται σκοντάφτει, καλό είναι φίλε αναγνώστη να μην γίνεις πρωτοχαμπέρης που λένε και στο χωριό μου.
Βλέπεις, είναι τόσο χαρακτηριστική η φωνή της εν λόγω τραγουδίστριας και τόσο μεγάλο το καλλιτεχνικό της “εκτόπισμα” πλέον, που είναι φυσικό επακόλουθο να επηρεάζει ένα σύνολο νέων επίδοξων καλλιτεχνών και να παρασύρει τους ακροατές. Άλλωστε αυτό επιβεβαιώνεται και από την επιλογή της για curator στο Roadburn του 2020, επιλέγοντας το billing του συνόλου των συγκροτημάτων του φεστιβάλ (ασχέτως αν λόγω πανδημίας ακυρώθηκε η headlining εμφάνισή της και ταυτόχρονα η μοναδική εμπειρία για εμάς να παρακολουθήσουμε τους επανενωμένους Red Sparowes επί σκηνής).
Τέλος πάντων, η ζωή συνεχίζεται και για να επανέλθουμε στο μουσικό κομμάτι του δίσκου αφήνοντας πίσω την ιστορική αναδρομή, αυτό που ακούμε δεν είναι ούτε οι Marriages, ούτε οι Salome, ούτε solo δίσκος, ούτε κάποιο από τα δεκάδες project που έχει συμμετάσχει, αλλά είναι οι Αμερικανοί Black Moon Mother και η πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα (μετά το EP που κυκλοφόρησαν το 2017) και μάλιστα σε παραγωγή του Mikey Allred (All Them Witches, Inter Arma, Holy Mountain Top Removers).
Το συγκρότημα έχει ένα βαθύ μουσικό υπόβαθρο, αναμειγνύοντας το φως και το σκοτάδι στην μουσική του, καθώς πραγματεύεται μια ευρεία θεματολογία από πλευράς φύσης, σκοπού και προοπτικής. Τον πρώτο λόγο σίγουρα έχουν τα ιδιαίτερα φωνητικά τα οποία απογειώνουν τις συνθέσεις του άλμπουμ, όμως εδώ δεν μιλάμε για female fronted μπάντα με τα φώτα της αναγνώρισης και δημοσιότητας να πέφτουν μόνο εκεί.
Οι κιθαριστικές μελωδίες και η μουσικότητα που πηγάζει από την μπάντα και γενικότερα το ηχητικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να σταθεί και σαν ορχηστρικό εγχείρημα. Αυτή είναι όμως η ειδοποιός διαφορά με τη μάζα των διαφόρων μουσικών σχημάτων εκεί έξω, καθώς εδώ οι συνθέσεις περιπλέκονται με τα φωνητικά και αλληλοσυμπληρώνονται σε “σάρκα μια” με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει και εμάς να ευχαριστεί.
Η μουσική των Black Moon Mother αν εξαιρέσεις το κομμάτι “Around the Finger” όπου σου (βγάζει) ανεβάζει την (καλοκαιρινή) διάθεση με την Brant Bjork desert μελωδία, κατά κύριο λόγο είναι υποτονική, ατμοσφαιρική, ευχάριστα μελαγχολική (σίγουρα όχι για καλοκαιρινές ακροάσεις, εκτός και αν το επιτρέπει ο καιρός ή η διάθεση) και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα είδος σταθερού καρδιογραφήματος, η ακίδα του οποίου δεν έχει διακυμάνσεις και σημαντικές μεταβολές, παρά μόνο στο κομμάτι “Radiant Sun”, που θυμίζει post grunge μελωδίες των Kinski (στο άλμπουμ “Down below it’ s Chaos”), καθώς παίρνει ρόλο απινιδωτή ανεβάζοντας λίγο την ένταση και την ταχύτητα, αλλά και πάλι σε πολύ φυσιολογικά πλαίσια.
Οι Black Moon Mother στο “ηχητικό αποστακτήριό” τους μέσω του “Illusions Under The Sun”, έχουν καταφέρει να συνδυάσουν την ατμοσφαιρική μουσική των Red Sparowes, την ψυχεδέλεια των Pink Floyd, την προοδευτικότητα των Baroness, το heaviness των Windhand, με ορισμένα shoegaze αρώματα και να αποστάξουν κάτι τόσο μεθυστικό που δικαιολογεί στα μέγιστα την καταγωγή τους από τη μουσική πόλη του Nashville του Tennessee.
Facebook: https://www.facebook.com/blackmoonmother
608 
