Δεν είναι φίδι, δεν είναι μπασκετμπολίστας… είναι HC!
Οι Black Mamba ετοιμάζοντατι και πάλι, να ανοίξουν τη συναυλία των Death Before Dishonor στις 30 Μαρτίου, ημέρα Σάββατο (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και ο Δημήτρης Μαρσέλος εξασκεί το δικό του ζον πρες. Η μπάντα επιτίθεται συλλογικά…
-Γεια, μαύρη Μάμπα! Ποιους δαγκώνει το φίδι αυτές τις μέρες; Για όσους δεν σας ξέρουν, παρουσιαστε τη σύνθεση της μπάντας.
Γειά σου κι εσένα Rockway!
Το φίδι πεινάει αυτές τις μέρες γιατί μόλις ξύπνησε από νάρκη και δαγκώνει τον καινούριο του δίσκο που σιγά σιγά ολοκληρώνεται!
Γενικά είμαστε πολύ ψύχραιμη παρέα, low profile με μπασκετικές διαθέσεις και διάθεση για μουσική, οι Black Mamba αποτελούνται από τους:
Φωνή: Αντώνης
Κιθάρα: Ιάσονας
Κιθάρα: Δημήτρης
Μπάσο: Παύλος
Τύμπανα: Τάσος
-Βλέποντας το εξώφυλλο του “Spit it out”, σκέφτομαι πως το όνομα σας παραπέμπει στον τεράστιο Kobe Bryant. Πως προέκυψε;
Πράγματι η αρχική μας ιδέα ήταν αυτή. Η μπάντα ξεκίνησε από τον Αντώνη και τον Τάσο (αδέρφια), που θέλανε να δημιουργήσουν κάτι από κοινού, έτσι η ονοματολογία, στο πρώτο σκέλος της βασίστηκε στη λογική του επώνυμου τους, εξ ού και το “Black”. Επιπλέον όμως, όντας και λάτρεις του αθλήματος, θέλανε να αποτυπωθεί στην μπάντα και ο μπασκετικός χαρακτήρας και η αλήθεια είναι πώς η γενιά μας μεγάλωσε βλέποντας Kobe, οπότε … Black Mamba.
Έφεραν λοιπόν στο τραπέζι τη θεματολογία, επιρροές από αρκετά ήδη extreme μουσικής και hip hop, και μαζί με τον Ιάσονα και τον Παύλο αρχές του 2017 έδεσε η ιδέα και το όλο σχήμα.
Οπότε ουσιαστικά ενώσαμε τις “πρώτες” μας αγάπες θα μπορούσες να πεις, τη μουσική και το μπάσκετ, ώστε να κάνουμε αυτό που μας αρέσει περισσότερο, να παίζουμε και να γράφουμε μουσική ξεσπώντας κόντρα σε ό, τι μας προβληματίζει περνώντας καλά με τους φίλους μας.
-6 χρόνια σχεδόν έχουν περάσει από τότε. Έχει αλλάξει κάτι στους Black Mamba; Να περιμένουμε σύντομα νέο υλικό;
Τον Φεβρουάριο βασικά που μας πέρασε κλείσαμε αισίως τα 7 χρόνια! Η αλήθεια είναι ότι από τον κορωνοϊό και μετά η μπάντα πέρασε από 1000 κύματα, όπως όλοι.
Για εμάς δυστυχώς το lockdown έκατσε ακριβώς πάνω στη στιγμή που είχαμε ολοκληρώσει τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου και είχαμε μπει σε ένα flow παραγωγικό.
Μετά μας κλείσανε μέσα οπότε οι πρόβες, οι συναντήσεις και η οργάνωση ήταν πολύ δύσκολα για να γράψουμε το δίσκο. Όταν άρχισε να ανοίγει λίγο η φάση με τα μαγαζιά και τους κοινόχρηστους χώρους, ακολούθησαν κάποια εσωτερικά θέματα μεταξύ μας. Παρόλα αυτά, ενσωματώσαμε τον Δημήτρη. Ακούει hardcore και χτενίζει το μούσι του καθημερινά. Τον γνωρίζαμε, ξέραμε ότι είναι παιχταράς και άτομο που ταιριάζει στο line up μας και στην ψυχοσύνθεση της μπάντας και όταν του το αναφέραμε μας έκανε την τιμή και πλέον είναι μαζί μας.
Τώρα αναφορικά με το νέο υλικό, ναι όντως, να περιμένετε κάτι πολύ δυνατό. Είμαστε στα κάγκελα από τον ενθουσιασμό, έχουμε νέες συνθέσεις, πολύ πιο ώριμες και πιο γκρουβάτες από τις πρώτες μας. Για πολύ “ξύλο”. Δεν έχουμε αποφασίσει τον τίτλο του, αλλά είναι έξι κομμάτια αρκετά πιο “σκληρά”, για μας αρκετά πιο φρέσκα από τα πρώτα του “Spit It Out”. Σε αυτόν τον δίσκο, όντως πιστεύουμε ότι έχουμε ταιριάξει αυτά που σου αναφέραμε παραπάνω. Αυτά που μας εκφράζουν. Γκρούβα, δρόμο, ταχύτητα. Έχουμε βάλει όλοι λίγο πολύ και από μία πινελιά από τις προσωπικές μας προτιμήσεις που γενικά διαφέρουν σε μουσικό επίπεδο!
Θα αναμένετε προσεχώς νέα λοιπόν, από εμάς για την εμφάνιση του δίσκου καθώς και για release live, αλλά ακόμα δεν έχουμε ορίσει κάποια ημερομηνία. Το σίγουρο όμως είναι ότι στο επόμενο μας live στις 30 Μαρτίου με τους Backfire! και Death Before Dishonor στο Arch Athens, θα ακούσετε ένα μέρος του καινούργιου μας υλικού! Be there!
-Αν θελήσει κάποιος να μιλήσει για hc punk, δεν θα βρει πολλές μπάντες για να το κάνει. Γιατί πιστεύετε πως η σκηνή δεν θέριεψε ποτέ στη χώρα μας; Μας λείπει κάτι;
Κοίτα, σε underground επίπεδο η Ελλάδα πάντα παρήγαγε extreme ήχο! Πλέον μπορώ να πω, έπειτα και από το local live που διοργανώθηκε με Detestment, Runsdeep, Malignant, πως έχει αρχίσει και ανθίζει όλο και περισσότερο το hardcore στην Ελλάδα. Έχουμε αρκετές μπάντες που το κρατάνε αληθινό εδώ και πολλά χρόνια όπως Final Daze, Against All Odds, My turn, Runsdeep, Kin Corruption, και άλλους τόσους. Ο πυρήνας υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει πιστεύω. Μην κοιτάς που δεν ήταν ποτέ popular, απλά συνέβαινε σε επίπεδο υποκουλτούρας. Επίσης μιλάμε για τα ελληνικά δεδομένα όπου η σκηνή θέλοντας και μη είναι μικρή και ο κόσμος συγκριτικά λιγότερος με άλλες χώρες.
Αλλά απ’ την άλλη όμως, η hip hop σκηνή είναι πιο καυτή από ποτέ και κανείς δεν νομίζω να φανταζόταν ποτέ ότι θα γέμιζαν στάδια και να γίνεται γλέντι. Να που όμως γίνεται και είναι και γαμώ. Κάτι έχουν κάνει σωστά deliver.
Τώρα στα δικά μας δεδομένα προφανώς, π.χ. η καθαρά punk/ punk rock σκηνή έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο συγκριτικά με τη hardcore. Ίσως γιατί ο ήχος του είναι πιο προσιτός ή ο στίχος του σε πολλές περιπτώσεις επειδή είναι καθαρά ελληνικός αυτό να συνδέει πιο εύκολα το κοινό με το κομμάτι. Ίσως συγκριτικά με τη hip hop, το μήνυμα που δίνουν πολλές μπάντες (π.χ. Λόγος Τιμής) να είναι πιο κοντά και άμεσο στο τώρα συγκριτικά με της hardcore. Γνώμη μας πάντα.
Όμως τα τελευταία χρόνια, η σκηνή έχει αρχίσει πάλι να γίνεται αισθητή και να εμφανίζεται και νέο κοινό, είτε από live που οργανώνει η Hardtimes και δίνει τη δυνατότητα να ακούμε μπάντες από το εξωτερικό, με το Ντόπιο Χαρντκορ Φεστ να μαζεύει τα εγχώρια σε ωραίο τριημεράκι back to back, αλλά και από μικρά μεταξύ μας live, όλα αυτά πλέον προσθέτουν κάθε λίγο στο πρόγραμμα εμφανίσεις και ευκαιρίες να γνωριστούμε, να μας γνωρίσει κόσμος και να ακουστούμε και πιο πολύ.
Τώρα ένα ακόμα πράγμα που θα θέλαμε να αλλάξει ως νοοτροπία στα live και κυρίως στα μεγάλα είναι ότι θα ήταν πολύ σημαντικό το ίδιο πάθος που δίνεις για μια μεγάλη μπάντα που έρχεται από το εξωτερικό και τον χαμό που κάνεις, αυτό τον πυρήνα και την καύλα θα ήταν ακόμα πιο γαμάτο και to the point να το έδινες και στα support σχήματα όπου είτε ξεκινάνε τη “καριέρα” τους, είτε είναι εκεί με υλικό για σένα. Αυτό είναι κάτι που πιστεύω πως οφείλουμε να αλλάξει γιατί είναι κρίμα να “μειώνεις” μη βλέποντας την local μπάντα και αράζοντας έξω, διότι στην ουσία μειώνεις την ίδια την σκηνή την οποία εσύ ο ίδιος πρεσβεύεις. Κάπως σαν να αυτομαστιγώνεσαι ένα πράγμα, λες ότι δεν υπάρχει σκηνή αλλά από την άλλη και αυτή που υπάρχει δεν την υποστηρίζεις.
Μπείτε μέσα στο live όταν παίζουν οι support μπάντες!
-Το hardcore μιλάει αρκετά για εκείνο το πολυπόθητο unity. Οι Black Mamba για ποια θέματα μιλούν στα τραγούδια τους; Θα γίνουμε κάποτε όλοι ένα;
Στο χέρι μας είναι όπως προείπαμε και πιο πάνω. Δείχνει σίγουρα ότι πλέον είμαστε πιο δεμένοι μεταξύ μας από ότι ήμασταν παλιότερα.
Τελυταίο live στο Nomads με τους Runsdeep, Detestment και λίγη δόση από Malignant, είχε ένα πολύ ωραίο vibe, hardcore party, sing a long και pit και όποιος ήταν εκεί σίγουρα το απόλαυσε 100%. Και έτσι θέλουμε να συνεχίσουμε. Θεωρούμε ότι unity θα υπάρξει όταν όλοι στα shows είναι παρόντες από το πρώτο set μέχρι και το τελευταίο και στους χώρους μέσα γίνεται χαμός και πάρτι!
Δεν ξέρουμε για τους άλλους πώς το αντιλαμβάνονται, αλλά για εμάς το Unity είναι να βλέπεις τον κόσμο να σε πρεσβεύει με το merch σου έξω και να σε στηρίζει, να βρίσκεσαι με τον άλλον σε άλλους χώρους ή σε local shows και να αράζετε, να τα λέτε σαν να είστε χρόνια μαζί, ενώ έχετε να τα πείτε καιρό, να πίνετε μια μπύρα παρέα, και γενικότερα να νιώθετε ότι υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής.
Όσο αφορά στα τραγούδια μας, οι BM τα λέμε απλά και όμορφα. Η θεματολογία μας είναι κυρίως πιο προσωπικές σκέψεις που βρίσκουμε τον δικό μας τρόπο να τις αποτυπώσουμε. Καταχρήσεις, στεναχώριες, βάσανα, πες το όπως θες. Αλλά έχουμε και τραγούδια με περιεχόμενο που αφορά ευρύτερες έννοιες όπως o ρατσισμός, η μετανάστευση, ο πόλεμος, η διαφθορά της πολιτικής σκηνής, η αστυνομική βία.
-Παίζετε όσο πιο συχνά μπορείτε. Είναι τα live ο βασικός λόγος για να ξεκινήσεις να παίζεις μουσική;
Παίζουμε όπου μας φωνάξουν. Δεν έχουμε κανέναν περιορισμό και είμαστε ανοιχτοί και θέλουμε και να στηρίζουμε. Για αυτό είμαστε μπάντα, όχι για να κάνουμε καριέρα, αλλά για να παίζουμε και να περνάμε καλά! Γουστάρουμε να παίζουμε και να δίνουμε την ενέργεια μας και τη διάθεση μας στο κοινό. Να σπάμε κι εμείς από τη ρουτίνα και τη μιζέρια της πόλης που μόνο προβλήματα, άγχη, αδικίες και δυσκολίες είναι. Οι πρόβες και η σκηνή είναι χώρος να ξεσπάμε. Είναι η ψυχοθεραπεία μας.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι δεν θέλουμε να παίζουμε συνέχεια στην Αθήνα… θέλουμε και shows εκτός Αθήνας, ή και εκτός Ελλάδας αν θες… όμως εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα όπως άδειες, κόστη κλπ, που όπως και να το κάνεις θέλει μια ειδική διαχείριση.
Ο πιο βασικός λόγος για να ξεκινήσει να παίζει κάποιος μουσική είναι γιατί θέλει να δώσει υπόσταση στο συναίσθημα του, γιατί κάποιος θέλει να πει και διηγηθεί μέσω του μουσικού του οργάνου μια ιστορία και θέλει να το επικοινωνήσει και να βρει και τον αντίστοιχο αποδέκτη του.
Ή να βρει και την ομάδα που μοιράζονται τις ιδιές ανησυχίες και μαζί δημιουργούν μια μπάντα. Γιατί μπορεί να αγαπάει να μπαίνει για κάποιες στιγμές σε αυτά τα δημιουργικά “zones” που μετά σε φέρνουν σε πράγματα που δεν φανταζόσουν. Από εκεί και πέρα αν είσαι και αρκετά γενναίος ώστε να τσαλακωθείς και να προβληθείς, προχωράς και σε live εμφανίσεις.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας live μέχρι τώρα και ποιο μέρος που θα παίζατε θα ήταν εκείνο που θα σας έκανε να πείτε “Τώρα, δεν θέλουμε κάτι άλλο!”;
Έχουμε την εντύπωση ότι σε όλα τα live που έχουμε παίξει, έχει γίνει κάτι διαφορετικό…Άρα δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια ότι το Χ live ήταν καλύτερο από το Ψ, σίγουρα όμως αν ποτέ πούμε την ατάκα, «Τώρα δεν θέλουμε κάτι άλλο» μάλλον δεν θα είναι για καλό… δεν έχουμε ακόμα βλέψεις για να πούμε ότι τελειώσαμε… βασικά καλά καλά δεν έχουμε αρχίσει!
-Ποιες μπάντες που αγαπάτε έγιναν το καύσιμο για να πατήσετε γκάζι; Ποιο album θα εξηγούσε στους αναγνώστες ποιοι είστε;
Δύσκολη ερώτηση αυτό γιατί όλοι μας λίγο πολύ είμαστε διαφορετικοί στα ακούσματα μας, όπως είναι και το φυσιολογικό! Απολαμβάνουμε να ακούμε αρκετά είδη μουσικής πέρα από hardcore, όπως oi!, thrash, ska-reggae, death metal, punk rock, hip-hop, και άλλα πολλά. Ακούμε από Bouncing Souls έως και Morbid Angel. Από Λόγος Τιμής έως και Darkthrone. Κατάλαβες, η λίστα είναι μεγάλη. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι το hardcore είναι αυτό που μας εκφράζει να παίξουμε.
Γενικά πέρα από τους κλασικούς, που όλοι γνωρίζουμε, εμείς πήγαμε και με επιρροές από Ευρώπη. Raised Fist, No Turning Back, For The Glory, Expire, Devil In Me, Born From Pain, Backfire, Knuckledust κτλ.
Καύσιμο όμως για να πατήσουμε γκάζι ήταν οι Back Τrack, οι Expire, οι No Turning Back και οι Take Offence. Ο καινούριος δίσκος ειδικά, πατάει πάνω σε αυτούς, και σε επίπεδο σύνθεσης αλλά και σε επίπεδο στίχου.
Ποιοί είμαστε; Κοίτα, δεν μπορούμε να πούμε ότι μοιάζουμε ηχητικά με κάποιους… Από την άλλη, μας έχουν αναφέρει ότι τα κομμάτια του “Spit It Out” μοιάζουν με τα πρώτα Madball ή ότι φέρνουν σε κάποια Terror ή και σε κάποια των Back Track… Και πάλι όμως αν κάποιος ακούσει κάτι από τα παραπάνω δεν νομίζουμε
να μας συνδέσει άμεσα.
-Αν οργανώναμε έναν διαγωνισμό τριπόντων με έπαθλο το καλύτερο hc album, ποιο θα ήταν;
Τάσος: “One With The Underdogs”, Terror
“Age of Quarrel” Cro-Mags
Aντώνης: “Back with a bong!”, Murphy’s Law
Ιάσονας: “Rock For Light”, Bad Brains
Δημήτρης: “Perseverance”, Hatebreed
-Ποιο τραγούδι θα ταίριαζε την ώρα που θα τα χλατσώναμε;
Τάσος: Σίγουρα το “Look My Way” από MadBall και το “Cold Hearts Don’t Bleed” από τους No Turning Back… Και το Eraze The Rat από τους Backtrack.
Παύλος: NY State of Mind – Nas
Aντώνης: Slam City – Suicidal Tendencies
Ιάσονας: Fazed Out – Turnstile
Δημήτρης: Big Pun – Watcha Gonna Do
Ξέρεις τί, αν ποτέ στήσουμε κανένα τουρνουά με τις άλλες μπάντες, θα φροντίσουμε να έχουμε την τελική λίστα. We got this!
-Φτάνει τώρα, να πείτε και κάτι στη σκηνή. Τελειώστε την κουβέντα με μερικούς στίχους σας!
“Kick him, Kick him, Kick him
Kick him till he dies”
1560 
