Είδος: Trip Hop/ Atmospheric Rock
Δισκογραφική: Domino Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 17 Μαΐου 2024
Στα τόπο μας λέμε:”…θα τριτώσει το κακό ή τρίτωσε το κακό” , περιμένοντας να ακούσουμε την τρίτη κακή είδηση, όταν γίνουν γνωστές οι δυο πρώτες. Για να ισορροπήσουμε την αρνητικότητα θα πορευτούμε με το περισσότερο ευοίωνο Λατινικό ρητό “Omne trium perfectum, το οποίο υποδηλώνει ότι οτιδήποτε έρχεται στα τρία είναι τέλειο, με σκοπό να προλογίζουμε και να δώσουμε έμφαση για το καινούριο προσωπικό και πολυαναμενόμενο άλμπουμ της Beth Gibbons και για να γίνουμε και λίγο συνωμοσιολόγοι με τον αριθμό τρία.
Η μοναδική Beth Gibbons μας έχει χαρίσει τρεις μνημειώδεις και απείρου καλλιτεχνικού κάλους studio δίσκους με τους Portishead και τώρα επιστρέφει με το τρίτο δίσκο της (και αποκλειστικά πρώτο προσωπικό), πέραν του “Out of Season” της συνεργατικής της δουλειάς με τον Rusty Man (κατά κόσμον Paul Webb των Talk Talk) και της εμφάνισης της στην “Third Symphony” του Henryk Górecki, με την μαγευτική μελαγχολική της φωνή να δίνει σάρκα και οστά στις συνθέσεις.
Ο δίσκος αυτός είχε ανακοινωθεί πριν από δέκα χρόνια με την αναμονή και την προσμονή να φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη για τους απανταχού οπαδούς και ακόλουθους της, όμως το πλήρωμα του χρόνου έπρεπε να γράψει 17 Μαΐου του τρέχοντος έτους για να περατωθεί και να βρει το φως της κυκλοφορίας. Στο μεσοδιάστημα η συμμετοχή της μαζί με τους Gonga στην διασκευή στο Black Sabbath (με το τίτλο Black Sabbeth) και στο “ Mother I Sober” του Kendrick Lamar, δεν ήταν επ’ ουδενί αρκετή για να κορέσει τη δίψα και την πείνα μας για μία ολοκληρωμένη δουλειά.
Ακόμα και τώρα που κυκλοφόρησε το “Lives Outgrown” πάλι δεν με γέμισε ποσοτικά διότι ποιοτικά δεν έχει μέτρο σύγκρισης, προσωπικά μιλώντας πάντα, ίσως γιατί η Beth για μένα, όπως και για πολλοί κόσμο εκεί έξω είναι κάτι μοναδικό και αξεπέραστο από πολλές απόψεις και δεν μπαίνει σε αντικειμενικό πλαίσιο.
Δεν θέλω να φανώ αχάριστος ή πλεονέκτης σε καμία των περιπτώσεων για να μην παρεξηγηθώ, το μόνο σίγουρο είναι ότι μου έδωσε απλόχερα ένα overdose συναισθημάτων από την πρώτη ακρόαση που με κατέκλυσε και με κυρίευσε, και πιθανόν για αυτό τον λόγο προσπαθώ εδώ και σχεδόν τρεις μήνες να βρω το σθένος και τον τρόπο να κάνω την παρουσίαση του δίσκου. Όχι δεν είχα αγχωθεί μήπως διαβάσει η Beth το κείμενο και τη στεναχωρήσω ή την αδικήσω. Ίσως τώρα που το σκέφτομαι ήθελα ενδόμυχα να κατευνάσω τον ενθουσιασμό και να καταλαγιάζω τα συναισθήματα μου για να είμαι πιο αντικειμενικός, όσον αυτό είναι εφικτό και στα μέτρα του δυνατού. Βλέπεις είναι η συμβιωτική προσωπική σχέση που συνάπτεις με τον καλλιτέχνη και πορεύεσαι μαζί του με καθημερινούς βίους παράλληλους
Ακόμα και το γεγονός ότι έχει την ίδια ημερομηνία γενέθλια με την κόρη μου, με διαφορά πενήντα τεσσάρων ετών να έπαιξε κάποιο ρόλο στην άτυπη διαπροσωπική σχέση που έχω χτίσει μαζί της ανά τα χρόνια και ψυχαναγκαστικό τροχοπέδη για να εκφραστώ για αυτήν.
Το “Lives Outgrown” όλα αυτά τα χρόνια μεγάλωνε μέσα της, τροφοδοτούνταν από την ίδια, μέσα από τα άγχη της, τις σκέψεις της, τα πάθη της, της εμπειρίες της και αντλούσε τα απαραίτητα συστατικά για να εξελιχθεί και να πάρει την ηχητική υπόσταση που ακούμε. Ένας καθόλα προσωπικός δίσκος που εξωτερικεύει την εσωστρέφεια της και με τον οποίο βγαίνει από το comfort zone της και την ασφάλεια που είχε με τους Portishead, και απογυμνωμένη από τον Trip Hop μανδύα πατάει ξυπόλυτη στα αγκάθια της μουσικής βιομηχανίας, ενώ παλεύει με τους καθημερινούς της δαίμονες.
Όχι δεν απαρνείται το πρότερο έντιμο μουσικό της παρελθόν, απλά δεν στηρίζεται εξολοκλήρου σε αυτό. Πειραματίζεται με τον ήχο μακριά από τα σοκάκια του Bristol, ακολουθώντας Folk Ανατολίτικες διαδρομές όπου αξία δεν έχει τόσο ο τελικός προορισμός (που εν τέλη έχει) πάρα η ίδια η διαδρομή που κάνει στάσεις σε Avant Garde, ατμοσφαιρικά και καλλιτεχνικής φύσης Rock καταλύματα με κοινή συνιστώσα την μελαγχολία που είναι διάχυτη παντού. Η οποία παρεπιπτόντως ενώνει καλλιτέχνες, απλώνοντας την χείρα της, όπως οι Dead Can Dance, Lankum, King Hannah, Jessica Pratt και οι Six Organce of Admittance ενδεικτικά αναφέροντας.
Η μουσική εμφανίζει καινοτόμα στοιχεία και νεωτερισμούς που συμπληρώνεται από ένα δυσδιάκριτα κοσμοπολίτικο μείγμα κρουστών και πνευστών ήχων. Ασυνήθιστες ομαδοποιήσεις οργάνων συσκευάζονται σε δόλια μουσικά στρώματα από τα οποία ξεχωρίζεις το μπάσο κλαρινέτο, την farfisa, το τσέλο, το αρμόνιο μέχρι και εμβόλιμους ήχους από τοξωτό πριόνι και singing tubes.
Και όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, καθιστώντας το περιττό να το αναφέρουμε, προεξέχοντος όλων είναι η φωνητική ερμηνεία της ίδιας της Beth, η οποία είναι κρυστάλλινη και αψηφά τον χρόνο και ίσως και τον χώρο.
Άβυσσος η ψυχή της, ναι της φωνής εννοώ γιατί και αυτή παίρνει υπόσταση. Άλλοτε σε αγκαλιάζει και άλλοτε σε διαλύει. Κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει αν το θέλει.
Περιστασιακά κάνει συγκαλυμμένες αναφορές στο παρελθόν της, με φράσεις και τεχνοτροπίες που φαίνεται να αντικατοπτρίζουν και να ανακαλούν στιγμές του καταλόγου της με μία μεταγενέστερη εκδοχή αυτής, την οποία καλό δεχόμαστε.
Στα μέσα της δεκαετίας του 90’, η Beth εξερεύνησε την άγρια ζωή ως νεαρή γυναίκα που έγραφε λάγνα τραγούδια για το sex με το τσιγάρο και το ποτό να κρέμεται από το χέρι της κατά την διάρκεια των καθηλωτικών της εμφανίσεων με τους Portishead. Αυτή η αίσθηση της αγριότητας έχει τιθασευτεί και στα πρόθυρα της έκτης δεκαετίας της ζωής της έχει στρέψει την προσοχή της στο ψυχικό κόσμο για να κάνει την υπέρβαση. Πλέον πιο ώριμη από ποτέ την φαντάζομαι πίσω από το παράθυρο να ατενίζει τη φύση και να αναπολεί το παρελθόν καθώς οραματίζεται το μέλλον που επρόκειτο να διαδραματιστεί. Εννοείται το τσιγάρο και το ποτό είναι στα απαραίτητα σύνεργα.
Μελωδίες ατελείωτης μελαγχολίας και στίχοι αιχμηρού βάθους φέρνουν κατά νου την δουλειά της στους Portishead και αντικατοπτρίζουν την προσεχή περίοδο αυτό στοχασμού της ίδιας. Το “Lives Outgrown” έχει στιγμές που μπορούν να σε συνθλίψουν ψυχικά, καθώς καταπιάνεται με θέματα μητρότητας, άγχους, εμμηνόπαυσης, κοινωνικής ευαισθησίας μακριά από την απόκοσμη οργή του “Third” άλμπουμ.
Σε μία χρονιά που η ίδια και ο έτερος συνοδοιπόρος της Geoff Barrow με τους Beak έχουν κυκλοφορήσει δίσκους, το “Lives Outgrown” γεφυρώνει το χάσμα, όχι μεταξύ συρμού και αποβάθρας, αλλά μεταξύ αυτής και των Portishead.
Εν κατακλείδι, το “Lives Outgrown” είναι μία κατάθεση ψυχής και προσπάθεια ειλικρινούς έκφρασης για την ίδια, προσπαθώντας να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα της.
Είναι ο καθρέφτης του ψυχικού της κόσμου και το soundtrack της ζωής της στο δικό της μοναχικό ταξίδι…
Facebook: https://www.facebook.com/officialbethgibbons
593 
