Είδος: Black/Death Metal
Εταιρεία: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 16 Σεπτεμβρίου 2022
Οι Behemoth είναι γνωστοί σε όλους μας πλέον και δεν χρειάζονται συστάσει και εισαγωγές. Είναι μια μπάντα που, κακά τα ψέματα, απασχολεί αρκετά τον metal – και όχι μόνο – τύπο, τόσο για τη μουσική της αλλά για τα παρελκόμενά της. Από το 2014 έχουν αρχίσει να γιγαντώνονται και αυτό οφείλεται κυρίως αφενός στο ότι ομαλοποίησαν κάπως τον ήχο και το songwriting τους, φεύγοντας λίγο από τις αμιγώς Morbid Angel-ικές τεχνικές death metal φόρμες που είχαν αναπτύξει από το 1999 ως το 2009 (η μεσαία τους περίοδος τρόπον τινά), αφετέρου δε στο ανηλεές 360ο marketing τους. Ο ιθύνων νους Nergal είναι μια περσόνα που ακούγεται πολύ, ειδικά μέσα από τα social media, λέει την άποψή του πάνω σε διάφορά ζητήματα και γενικά παίζει πολύ μπάλα. Έξυπνα έχει βγάλει πλέον από πάνω του τον μανδύα του σκοτεινού αποκρυφιστή που έφερε μέχρι πρότινος, έχει δημιουργήσει side projects (π.χ. οι Me And That Man που παίζουν folk/blues και αξίζουν μια ακρόαση), κάνει εμφανίσεις εδώ κι εκεί και γενικά είναι πολύ τσαχπίνης. Προσωπικά δε με αγγίζουν καθόλου όλα αυτά, όμως δε με χαλάει, από την άλλη, να έχουμε έναν δημοφιλή μουσικό να μιλάει κατά της οργανωμένης θρησκείας, του κλειστού κράτους, της καταπάτησης δικαιωμάτων κ.α., και να ακολουθείται και άρα να επηρεάζει νέες γενιές οπαδών. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα βλέπετε.
Καλά όλα αυτά, ας πάμε όμως και στη μουσική. Το “Opvs Contra Natvram” ακολουθεί τον δρόμο που χαράκτηκε με τον προκάτοχό του “I Loved You At Your Darkest”, αλλά και από το “The Satanist” νωρίτερα. Δηλαδή ένα βατό black/death metal, ακραίο μεν αλλά ευκολοάκουστο, με πολύ καλό ήχο και δουλεμένες συνθέσεις. Δε θα σταθώ σε κάποιο κομμάτι συγκεκριμένα, ούτε θα κάνω ένα track by track review, καθώς δεν το βρίσκω σκόπιμο. Και επίσης θεωρώ ότι κανένα κομμάτι δεν τραβάει την προσοχή από μόνο του τόσο πολύ. Όντως, λοιπόν, φαίνεται ότι το άλμπουμ είναι πολύ δουλεμένο και ότι έχει πέσει σκέψη και οργάνωση. Από το πώς διαβαθμίζονται τα κομμάτια, την εναλλαγή μεταξύ αργών και γρήγορων σημείων, τη χρήση intro και ιντερλούδιων, αλλά και την ενορχήστρωση και χρήση επιπλέον οργάνων για τη δημιουργία ατμόσφαιρας (τούμπες, κρουστά και ορχηστρικά arrangements). Την παράσταση κλέβουν τα τύμπανα, που είναι ασταμάτητα και παιγμένα πολύ γεμάτα. Ο Inferno είναι κτήνος από τα λίγα, κακά τα ψέματα. Τα φωνητικά κινούνται στα γνώριμα μοτίβα για την μπάντα – προσωπικά δε με τρελαίνουν. Και φυσικά, πολύ λατινικό και πολλά V αντί για U και F – το έχω βαρεθεί κάπως αυτό.
Για να πάμε λίγο και στο layout και artwork, ο δίσκος είναι πλουσιοπάροχα “ντυμένος”, όπως έχει συνηθίσει να κάνει η μπάντα τα τελευταία χρόνια. Πομπώδης κοστούμια και φωτογραφίσεις, υψηλής ποιότητας υλικά, πολλές εκδόσεις. Για αυτούς που δίνουν σημασία σε αυτά, είναι ότι πρέπει.
Εν κατακλείδι, οι Behemoth κυκλοφόρησαν τον νέο δίσκο τους που ναι μεν σίγουρα δεν είναι κακός, αλλά δεν θα αποτελέσει και κάποιο σημείο αναφοράς στο metal στερέωμα. Θα ικανοποιήσει σίγουρα τους ήδη οπαδούς της μπάντας (τα κομμάτια του βγαίνουν πολύ καλά live σίγουρα), θα της φέρει και νέους, αλλά νιώθω πως δεν θα αγγίξει καθόλου τους πιο παλιούς και έμπειρους στον ήχο. That’s the way it is, απλά.
Facebook: https://www.facebook.com/behemoth
Instagram: https://www.instagram.com/behemothofficial/
Official: https://www.behemoth.pl
563 
