Είδος: Progressive Sludge
Δισκογραφική: Abraxan Hymns
Ημ. Κυκλοφορίας: 15 Σεπτεμβρίου 2023
Το χρωματολόγιο έλαβε τέλος για τους Baroness, οι οποίοι κατάφεραν στους πέντε πρώτους δίσκους τους μέσα από του χρωματισμούς και τη μουσική τους να δείξουν τη δύναμη τους και να προκαλέσουν συναισθηματικές αντιδράσεις επηρεάζοντας σε σημαντικό βαθμό την διάθεση και την ευεξία μας.
Ο κύκλος αυτός έκλεισε και πλέον είμαστε στην ευχάριστη θέση να υποδεχτούμε την καινούρια, πολύ αναμενόμενη δισκογραφική τους απόπειρα, την έκτη στον αριθμό διαδεχόμενη την προ τετραετίας «Gold & Grey» κυκλοφορία. Το καλαίσθητο εξώφυλλο διά χειρός Baizley με μία χρωματική σύνθεση που αντικατοπτρίζει υπό μορφή περίληψης ένα συνονθύλευμα του παρελθόντος και οραματίζεται το μέλλον σε προδιαθέτει θετικά με όμορφα σκέψεις. Γιατί αν κάνουν κάτι καλά σε υπερθετικό βαθμό σαν συγκρότημα είναι να εγείρουν τη συναισθηματική φόρτιση μέσα από τη μουσική τους. Ακόμα και αν υποφέρεις από το φαινόμενο της αλεξιθυμίας, σε παρακινούν ώστε να αποκτήσεις επίγνωση επί του θέματος.
Το “Stone” δημιουργήθηκε κατά την περίοδο την καραντίνας αλλά δεν είναι προϊόν αυτής. Ούτως η άλλως σαν συγκρότημα είχαν ήδη περάσει πολλά από πριν, με τροχαία ατυχήματα, θανάτους, προσθαφαιρέσεις μελών και δεν περίμεναν τον Covid και τη δυστοπική του κατάσταση για να φορτιστούν συναισθηματικά περαιτέρω ώστε να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Είχαν ήδη ψηθεί αρκετά για να σκληρύνουν περισσότερο όπως η σύσταση του πετρώματος. Πλέον έχουν βάλει ακλόνητα θεμέλια με το τωρινό line up να είναι το πιο σταθερό ηχογραφώντας δύο απανωτούς δίσκους, με την συνέχεια να έπεται στο ίδιο μοτίβο.
Στον νέο δίσκο καταφέρνουν να ακούγονται αρκετά διαφορετικοί σε σύγκριση με το παρελθόν, παραμένοντας όμως οι ίδιοι ενόσω βαδίζουν σε αμιγώς αχαρτογράφητα εδάφη για αυτούς. Και αυτό είναι κάτι που μπορείς να τους προσάψεις με θετικότατο πρόσημο. Αυτή η φυσική εξέλιξη που ακολουθούν, χωρίς να είναι στοχευμένη και στρατευμένη. Κίνητρο τους είναι η έννοια του πειραματισμού στο ευρύτερο πλαίσιο της τέχνης και της εικαστικής ελευθερίας τον οποίο ασπάζονται ολοκληρωτικά για να τροφοδοτήσουν το δημιουργικό τους ντεπόζιτο με Eco-friendly καύσιμα και να εξαπολύσουν μοναδικές μελωδίες και υπέροχες κιθαριστικές αρμονίες γυρίζοντας γύρω από το κλασικό Metal οικοδόμημα, το NWOBHM και το Hard Rock στερέωμα. Για αυτόν το λόγο εκτός των άλλων θα αντιληφθείς, πάνω στα διάφορα μέρη του Nick Jost, να ενσωματώνονται Funk, Alternative ή και Post σημεία που τον κάνουν να ακούγεται άλλοτε σαν τον Flea ή τον Jeff Caxide αντίστοιχα. Πλουραλισμός και μη συγκαταβατική ηχητική προσέγγιση για κανέναν λόγο. Η προσθήκη της εκπληκτικής Gina Gleason με το αστείρευτο ταλέντο, την εκτελεστική της δεινότητα και το δημιουργικό της δαιμόνιο σε συνεχή επαγρύπνηση ήταν το κομμάτι puzzle που χρειαζόντουσαν και ήρθε να τους συμπληρώσει και να μείνει. Η εμμονή της με τους Μεγάλους Παλαιούς της Heavy σκηνής είναι πασιφανής και θα γυρίζει συνέχεια σε αυτούς και στους κλασικούς τους δίσκους, καθώς έχουν επηρεάσει τον τρόπο που χειρίζεται την κιθάρα και τον ήχο που «αποπνέει» σε μέγιστο βαθμό. Το ασυναγώνιστο solo της στο “Last World” είναι βγαλμένο από τα 80s με ηχητική σφραγίδα των Vivian Campell και Randy Rhoads μαζί.
Το αιθέριο ηχητικό αερικό που ακούει στο όνομα “Embers”, ένα ψυχεδελικό εισαγωγικό κινείται κάπου ανάμεσα στο Vol 4 και το Laguna Sunrise απλώνοντας το χέρι ώστε να πορευτεί μαζί με τους Pink Floyd, μας καλώς ορίζει στη νέα πραγματικότητα της μπάντας. Όμως δεν διαρκεί για πολύ, παρόλο που στην συνέχεια η συγκεκριμένη εξερεύνηση συνεχίζει ενδόμυχα σε άλλες συνθέσεις, δεδομένου ότι η Prog side των Mastodon, αυτή η αβυσσαλέα ηχητική επίθεση με καλπάζοντα Sludge riffs βγαίνει μπροστά με στόμφο ενώ μία Black Metal essence την γεύεσαι αμυδρά. Η προοδευτική κατεύθυνση που ακολουθούν δεν είναι μονοποικιλιακή ούτε βαδίζει σε τετριμμένα ηχοτοπία αλλά εμπλουτίζεται και από άλλα στοιχεία, δίνοντας απύθμενο βάθος στον δίσκο. Η ατμοσφαιρικότητα του δίσκου καλύπτει όλες τις συνθέσεις κάτι στο οποίο συνηγορεί η άψογη αίσθηση του ρυθμού από τον Sebastian Thomson, καθώς λάμπει με την ικανότητα του να γεμίζει με τον πιο ιδανικό τρόπο τα κομμάτια, φέρνοντας την έτερη του μπάντα τους Trans Am στο προσκήνιο. Στο “Choir” η Post Punk ρυθμικότητα προπελίζει τις κιθαριστικές Trip Hop μελωδίες ερχόμενες από τα στενάκια του Bristol. Σε μία εκ των κορυφαίων συνθέσεων στο “Under the Wheel” (μαζί με το “Shine” για τον γράφοντα) η τετράδα ακούγεται πιθανόν όπως θα ήθελαν να ηχούν οι Palms. Ατόφιος Post Metal ήχος του ένδοξου Hydrahead παρελθόντος που σε «ταξιδεύει» βγαλμένος από τα κιτάπια και τις εξερευνήσεις των Isis με Defton-ικές καταβολές και με επίγευση Neurosis στα καλυτέρα και στα πιο κάφρικα του.
Ένα επιπλέον λιθαράκι που τοποθετείται στο καινούριο υπό κατασκευή νεόδμητο οικοδόμημα των Baroness αποτελούν και οι πολυφωνικές ερμηνείες που ακολουθούν οι John και Gina από κοινού δίνοντας μεγαλύτερο εύρος στην μουσική τους δημιουργώντας μία πολυγραμμική υφή .Βέβαια όταν νιώσει την ανάγκη και η στιγμή το επιτάσσει, χωρίς ίχνος απολυταρχισμού, ούτε φυσικά υπό την αιγίδα του «αποφασίζω και διατάσσω», ο John αναλαμβάνει τα ηνία και σαν φυσικός αρχηγός ηγείται των φωνητικών. Και έτσι θα έπρεπε διότι είναι δικοί του στίχοι και βιώματα και θέλει να εκφραστεί όπως νιώθει καλύτερα. Σαν να είναι ο απόλυτος κακός τραγουδά και ορισμένες φορές ενσαρκώνοντας τον PaPa Het απαγγέλει τους στίχους ρίχνοντας άπλετο φως στα εσώψυχα του και ότι τον απασχολεί.
Οι Baroness αποκρυσταλλώνουν τον ήχο τους με τα καθαρά Sludge Metal riffs και τα αντισταθμίζουν με αισιόδοξα ψυχεδελικά περάσματα, χρησιμοποιώντας την δυναμική της Indie Rock εν ενώσει με την μουσικότητα της Heavy Rock που μας έχουν εθίσει ανά τα χρόνια.
Το ηχητικό αποτέλεσμα εθιστικό και ο δίσκος στην ολότητά του είναι ίσως το κορυφαίο επίτευγμα του συγκροτήματος που τους οδηγεί στην κορυφή.
Βέβαια το να φτάσεις στην κορυφή δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο το να διατηρηθείς εκεί. Μέχρι να τους απασχολήσει αυτό μπορούν να απολαύσουν τις χαρές και τα επινίκια της κατακτησης, και εμείς μία εκ των κορυφαίων κυκλοφοριών της χρονιάς που τρέχει.
“So have a good drown, as you go down, all alone,
Dragged down by the stone”.
Facebook: https://www.facebook.com/YourBaroness
Bandcamp: https://baroness.bandcamp.com/album/stone
830 
