Είδος: Progressive extreme metal
Δισκογραφική: Indie Recordings, Solid State Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Απριλίου 2020
Για τον άνθρωπο, το να συσχετίζει είναι κάτι αναπόδραστο. Οι δυικές συγκρίσεις επιτρέπουν στη συνείδησή του να πέπτει ευκολότερα κάτι καινούριο, επιτρέποντας του να περάσει τους φραγμούς του διερευνητικού φόβου. Το να γνωρίσει και να αποδεχθεί το διαφορετικό μοιάζει αρκετά με την ανοσολογική απόκριση και την αναγνώριση των αντιγονικών καθοριστών. Η πρώτη έκθεση είναι αμήχανη (στην περίπτωση του οργανισμού μιλάμε για νόσο -υπόσχομαι να κάνω κάποιο άρρωστο λογοπαίγνιο), όμως, αποδομώντας και ανασυνθέτοντας πλέον μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό που έχουμε μπροστά μας. Στην περίπτωση του “Loop Of Yesterdays”, είναι αιφνιδιαστική, αλλά και πολύ περισσότερο ελπιδοφόρα για τα μονοπάτια του ακραίου ήχου.
Στο εγγύς παρελθόν του 2018, η τιτάνια σύμπραξη (μέλη από Extol, The Dillinger Escape Plan και Sea + Air) των Azusa γεννά το “Heavy Yoke” άλμπουμ, το οποίο καταφθάνει στα αυτιά του γράφοντα ως μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς, ακόμα και μετά την κυκλοφορία των “Further Still” (Bosse-De-Nage) και “Out Of Time” (Mamaleek). Μετά από αυτό το σύντομο και διακριτικό μου ευχαριστήριο στην αγαπημένη οικογένεια της Flenser, πηδάμε ξανά στο παρόν, με την κυκλοφορία του δευτέρου ολοκληρωμένου άλμπουμ τους και με την προσωπικότητα που είχαν υποσχεθεί να λαμβάνει πληρέστερη υπόσταση στο “Loop Of Yesterdays”.
Εκ προοιμίου, το συγκρότημα ορμάει στον ακροατή, ως να θέλει να τον πιάσει εξ απήνης με μηδενική πρόθεση να κρυφτεί πίσω από εξωραϊστικούς εισαγωγικούς στροβιλισμούς (το αντίθετο από αυτό που κάνω με τις πρώτες μου παραγράφους, δηλαδή). Και πολύ σύντομα δείχνει πως αυτό δεν είναι καν η κύρια πηγή εκπλήξεών του, καθώς στο πρώτο ρεφρέν, η Ελένη Ζαφειριάδου, από τις σκισμένες κραυγές και την επιθετική της απαγγελία, στρίβει την ατμόσφαιρα, εξαναγκάζοντας και τα υπόλοιπα όργανα να ακολουθήσουν την αιθέρια παύση της.
Σύντομα γίνεται αντιληπτό πως η μάχη διεξάγεται εσωτερικά ενός νοητού πρωταγωνιστή, με τις εξάρσεις να έχουν μία ιδιαίτερα αμφίσημη εξωτερικότητα, σαν οι εκτονώσεις της εξομολόγησης να γίνονται μόνο για τον ίδιο, ενώ φαντάζεται ότι τις φωνάζει στους βασανιστές/δέκτες του. Αν και το άλμπουμ δεν προωθεί κάποιο συγκεκριμένο θεματικό κέντρο, οι ρητορικές των κομματιών έχουν κοινό τον πυρήνα την αποδοχή και τις δυσκολίες που αυτή ενέχει, καθώς είναι μία από τις πλέον αμήχανες αλλά απελευθερωτικές διαδικασίες που μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε (και να παραγκωνίζουμε) τη συμβολή της εξαιρετικής συνθετικής και ερμηνευτικής δεινότητας όλων των μουσικών μονάδων που συνεργάστηκαν για να προκύψει αυτό το αποτέλεσμα, ειδικής μνείας αξίζουν τα φωνητικά της Ελένης Ζαφειριάδου. Σε αυτά οφείλεται και ο ξεχωριστός και σχεδόν πρωτόγνωρος ηχητικός χαρακτήρας των Azusa. Ο ειλικρινής τόνος και η στεντόρεια εκφορά της αποτελούν τις πλέον αναζωογονητικές όσον αφορά τον ακραίο ήχο. Σε αυτό βοηθά και η αυτοαναφορική φύση των στίχων της, καθώς εκφράζουν τη διηνεκή εσωτερική προσπάθειά της για αυτοβελτίωση και την ασυμβίβαστη στάση της απέναντι στην αδράνεια.
Με τις ωμές κραυγές και τα αλυχτίσματά της να γραπώνουν απευθείας τα αισθητήρια μέσα του ακροατή, οι μελαγχολικές, λουσμένες από ένα γκρίζο φως φωνητικές της γραμμές όσο τραγουδάει δημιουργούν μία αναπόφευκτα θελκτική ατμόσφαιρα. Πρόκειται λοιπόν για μία έκπληξη, καθώς στους χώρους του extreme είναι σύνηθες τα φωνητικά να έχουν έναν περισσότερο συμπληρωματικό τόνο, εξαιτίας της απαιτητικής τους φύσης. Όμως ο τρόπος που πλέκεται το τραγούδι με τα σκισμένα φωνητικά εξουσιάζει το εκφραστικό δυναμικό του συγκροτήματος.
Αυτό το «παιχνίδι» στήνεται πάνω στη στιβαρή υπόσταση των μελωδιών του Christer Espevoll στις κιθάρες και των σχεδόν ιπτάμενων αρμονιών του Liam Wilson στο μπάσο, ο οποίος φέρνει την πιο αντισυμβατική ματιά του στη σύνθεση μέσα από τη συμβολή του στους -θρυλικούς, πλέον- The Dillinger Escape Plan. Την αμιγώς μεταλλική ατμόφαιρα συμπληρώνει ο David Husvik στα τύμπανα, ενώ ταυτόχρονα αγκαλιάζει τα αιθέρια φωνητικά της Ζαφειριάδου με τα πλήκτρα του και γεμίζει τις χαμηλότερες συχνότητες με τα δεύτερα φωνητικά του.
Συνολικά, το “A Loop Of Yesterdays” αποτελεί ένα από τα πλέον συνεκτικά άλμπουμ που έχει να προσφέρει αυτή η χρονιά και εν γένει ο χώρος του ακραίου ήχου, αφού συγκεράζει με τέτοια επιτυχία το ωμό με το εκλεπτυσμένο, μια σύμπνοια που ενιότε περνάει σε δεύτερη μοίρα καθώς το συναίσθημα του δημιουργού και οι διακυμάνσεις του καθορίζει σημαντικά το αποτέλεσμα. Οι Azusa, όμως, χαλιναγωγούν τις ορμές τους και τις μετουσιώνουν σε ένα σύγχρονο metal κράμα, το οποίο φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη στροφή του μέλλοντος κάνοντας το απλό: να συμβουλευθεί το ίδιο το παρελθόν του, δίχως φόβο και αποστροφή για τα διολισθήματα που ανήκουν σε αυτό, μια μελέτη που οφείλουμε όλοι στον εαυτό μας ώστε να εξελιχθούμε περαιτέρω.
Official website: https://www.theazusawebsite.com/
Facebook: https://www.facebook.com/AzusaBand/
Instagram: https://www.instagram.com/AzusaOfficial/
Twitter: https://twitter.com/azusaofficial
612 
