Είδος: Heavy metal
Δισκογραφική: ROAR! Rock Of Angels Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 25 Σεπτεμβρίου 2020
20 χρόνια στην πιάτσα μετρούν αυτοί οι συμπαθείς Πορτογάλοι metallers οι οποίοι επανέρχονται με το τρίτο τους full length χωρίς να έχουν παραλλάξει το ύφος τους, ταγμένοι στο παραδοσιακό heavy / power metal.
Αν είσαι οπαδός της πρωτοτυπίας και έχεις ακούσει πολύ heavy στη ζωή σου, τόσο που δεν αντέχεις άλλο, θα έλεγα να πας παρακάτω, δεν υπάρχει η παραμικρή καινοτομία στο “Daytime Stories, Nightmare Tales”. Οι Attick Demons προσφέρουν παραδοσιακό heavy το οποίο ζέχνει 80ίλα με ξεκάθαρες επιρροές. Iron Maiden, ολίγη από Riot, Saxon και όλα τα κλασσικά συγκροτήματα που έμειναν στην αιωνιότητα ως “θρυλικά”.
Καλή riffολογία στις κιθάρες, ρυθμικότητα που ανήκει μάλλον στις “γρήγορες” ενώ τα φωνητικά του Artur Almeida (όχι, δεν είναι σέντερ μπακ της Μπενφίκα) είναι μια διασταύρωση του Mark Shelton και του Bruce Dickinson, έχει καλή προφορά και γενικώς πρόκειται για καλό λαρύγγι.
Όπως προείπα, δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη στο υλικό του album αλλά αυτό δεν λέει και κάτι ιδιαίτερο μιας και περιέχει αρκετά καλά τραγούδια με καλά ρεφρέν, ικανά να αποσπάσουν την προσοχή του ακροατή, τραγούδια όπως το “The Contract” (πολύ καλό solo), το “The Revenge of the Sailor King” το οποίο παραπέμπει στο “7th Son of a 7th Son” με πολύ καλά δομικά riffs, τα “Headbanger” και “Devil’s Crossroad” που μάλλον έχουν επηρεαστεί από την μετά reunion εποχή των Maiden και το γρήγορο “Running” το οποίο κλείνει το album.
Αν δεν ενοχλείσαι με τη γραφικότητα, το “Daytime Stories, Nightmare Tales” είναι συμπαθητική δουλειά. Ο ακροατής θα αντιμετωπίσει οικειέστατα θέματα, η ροή είναι αναμενόμενα του ύφους “κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέ-ρεφρέν-solo-ρεφρέν-τέλος” και είναι σίγουρα από τα albums που ακούγεται συνοδεία ηδυπότων σε κάποιο μπαράκι (Θεού θέλοντος και καραντίνας επιτρέποντως πλέον). Μόνο για τα “βαμμένα” μέταλλα, τα δεινοσαυρικά, τα ΠΑΣΟΚικά. Από αυτά που γουστάρει και ο συνσυντάκτερ Ξενάκης δηλαδή. Αυτά τα ολίγα.