Είδος: Modern rock / metal
Δισκογραφική: Better Noise Music
Ημ. κυκλοφορίας: 1 Οκτωβρίου 2021
Ανοίγω το mailbox και βλέπω promo kit των Asking Alexandria. Γεννιέται η απορία: να τροχίσω την κατάνα να τον κόψω φέτες τον φίλο μου τον Μαρσέλο ή να το κάνω γαργάρα; Βλέπεις, το είδος μουσικής που αντιπροσωπεύουν αυτά εδώ τα Αγγλάκια δεν είναι και πολύ του γούστου μου (τα έχει αυτά η μέση ηλικία θα μου πεις…) και η αλήθεια είναι ότι με το καρμπόν που πέφτει στις γενικότερες παραγωγές, με κάνει πολλές φορές να με πιάνει κρύος ιδρώτας και να φοβάμαι ολόκληρος μαντράχαλος για το τι πρόκειται να ακούσω.
Από την άλλη, μια από τις “ιδιαιτερότητές” μου είναι ότι όσο με στεναχωρεί η κατάσταση να ακούω ένα νέο album από μια αγαπημένη μπάντα και να μένω με αμήχανη αίσθηση, γλυκανάλατη, άλλο τόσο με συναρπάζει το να διαψεύδομαι με κάποια τα οποία τα αναμένω “παντόφλες” και μου βγαίνουν κελεπούρια.
Ένα τέτοιο είναι και το “See What’s On The Inside” το οποίο μετά την ακρόασή του κατέληξα ότι, σε μια χρονιά που γενικά ήταν αδιάφορη από ποιοτικές κυκλοφορίες, επιτέλους, βρήκα και κάτι που του αξίζει να μπει στην top λίστα στο τέλος του χρόνου. Γιατί;
Γιατί το “See What’s On The Inside” είναι πολύ καλό, δουλεμένο, έχει ενδιαφέρον και παρουσιάζει μια μπάντα η οποία μπορεί μεν να είναι επί μέρους υπεύθυνη για όλη αυτή την “ανηλικότητα” του σύγχρονου metal που αντιπροσωπεύει (και που όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο ακίνδυνη και klapsomounique), από την άλλη δε, εμφανίζεται το 2021 με ένα album το οποίο σε σημεία ηχεί συναρπαστικό.
Η παραγωγή έχει αποστασιοποιηθεί από τους τόννους keyboards που συνηθίζουν ανάλογες μπάντες να παραφορτώνουν τις ήδη προεφηβικές συνθέσεις τους και ο ήχος είναι πολύ heavy και με χαρακτήρα, ογκώδης και αρκετά βαρύτερος. Επίσης συνθετικά έχουν ενσωματώσει αρκετά στοιχεία κλασσικής hard rock μουσικής και έχει διάχυτο ένα ’80s to ’90s πνεύμα, κάτι σαν ελπίδα για νεκρανάσταση του rock n’ roll dream το οποίο ψόφησε ψόφο κακό από το πρώτο torrent του 21ου αιώνα και έπειτα.
Πολλά καλά τραγούδια, με εξαιρετικά ρεφρέν, στιβαρές δομικές riffοσειρές και με τον Danny Worsnop να μην ακούγεται πια σαν κακογαμημένος (ή αγ@μητος, πες το όπως θέλεις) διαμαρτυρόμενος νεολαίος. Ακούγεται αρκούντως δυναμικός και είναι απόλυτα ταιριαστός στο συνολικό αποτέλεσμα.
Τα “Never Gonna Learn”, “Find Myself”, “You’ve Made It This Far”, το ομότιτλο track “See What’s On The Inside”, “Misery Loves Company” και το εξαιρετικό “The Grey” είναι πάρα πολύ καλά δείγματα μοντέρνας rock μουσικής και πιστεύω ότι θα ικανοποιήσουν και τους fans τους αλλά και όποιον ετερόκλητο μουσικόφιλο θα τους τσεκάρει. Έχουν αέρα hit και σίγουρα είναι εύκολο να κερδίσουν τον ακροατή.
Πιθανολογώ ότι οι Asking Alexandria θα δρέψουν τους άξιους καρπούς αυτής της δουλειάς και εύχομαι να επηρεάσουν όπως στο παρελθόν τους ολίγο αποπροσανατολισμένους ομοϊδεάτες τους οι οποίοι το έχουν ρίξει στο φροντιστηριακό-αλλά-μετά-έχω-αγγλικά-και-θα-με-παντοφλιάσει-η-μάνα-αν-αργήσω άνευρο και (θα το πω!) νεοχίπικο φλώρικο rock. Και όπως προανέφερα, στα σίγουρα θα μπει στην προσωπική μου λίστα για τα best of της ίσως πιο “ανάξιας” σε σοδειά χρονιά των τελευταίων 20 χρόνων. Αυτά τα ολίγα.
Facebook: https://www.facebook.com/askingalexandria/
Official website: https://www.askingalexandria.com/
758 
