Είδος: Technical Death Metal
Δισκογραφική: Season of Mist
Ημ. Κυκλοφορίας: 29 Οκτωβρίου 2021
Και να που ξανασυναντήθηκε ο δρόμος μου με τους Καναδούς υπερτεχνικούς καφρόκαφρους Archspire. Η πρώτη μας συνάντηση ήταν έγινε το 2017 με το “Relentless Mutation” και δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε κάτι στην αξιολόγηση της συγκεκριμένης δουλειάς με το πέρασμα του χρόνου. Οκ, ο γράφων δεν είναι και τόσο κοντά σ’ αυτό το είδος “μαθηματικού” metal που παίζεται από εξωπραγματικούς παιχταράδες μεν, χάνοντας ενίοτε το τόπι δε.
Ακούγοντας το νέο “Bleed the Future” αυτό που ξεκάθαρα έχει αλλάξει είναι η δομική βάση του album. Συνεχίζουν μεν στο ίδιο μονοπάτι, στα ακρότατα της brutal death / djent – math συνάρτησης αλλά πλέον ακούγονται πιο σαφείς σε κάθε κομμάτι. Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για ουσιαστικά απελπιστικά δαιδαλώδεις συνθέσεις, εντούτοις η μπάντα “τονίζει” πολλά ορθόδοξα parts που κλασικίζουν ενίοτε, έχει προσθέσει κάποια εξαιρετικά σαγηνευτικά doomy ακουστικά στοιχεία και επιτέλους, οι συνθέσεις έχουν ένα είδος κλιμάκωσης μέσα τους και το βασικό, είναι όλες ενδιαφέρουσες, έχουν κάτι που σε κάνει να θέλεις να δεις που το πάνε, αποφεύγοντας τη σκόπελο του “skip” (ο καλός μου φίλος Σπύρος, mainman των post rockers Sidus, μου είπε ότι εντυπωσιάστηκε και μπορώ να πω ότι συμπάσχω, τουλάχιστον για το παρόν τεμάχιο).
Άλλο ένα μεγάλο ατού είναι και η πεντακάθαρη παραγωγή, κάτι που εξυπηρετεί στο να αναγνωρίσεις την εκτελεστική στόφα αυτών των “τεράτων”. Μιλάμε για αξεπέραστους μουσικούς που φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπορούν να πραγματώσουν κάθε σκέψη τους. “Τρελοί” άρρητοι χρόνοι στη συντριπτική πλειοψηφία από ένα φοβερό δίδυμο (ειδικά ο μπασίστας Jared Smith με άφησε με εξάρθρωση κάτω γνάθου, χάζεψα που λέμε) ενώ ο Oliver Rae Aleron πίσω από το μικρόφωνο είναι ένα βορβορώδες κτήνος με αβυσσικό growling, ένας φωνητικός δαίμονας που εξυπηρετεί άριστα τις απαιτήσεις της μουσικής των Archspire.
Σε πολλά σημεία η μουσική μου έφερε στο νου τους σπουδαίους Death-like (τους Death εννοώ) Αμερικανούς Arsis με τους οποίους συγγενεύουν σε συνθετικό επίπεδο (και μόνο γιατί οι Archspire κινούνται στα όρια του “ασύλληπτου”¨εκτελεστικώς) και μου άρεσαν κομμάτια όπως το “Drone Corpse Aviator”, η φοβερή ακουστική γέφυρα και ο επίλογος (μου θύμισε Dissection) του ομότιτλου track “Bleed the Future”, το intro και τα κλασικά θέματα του “Drain of Incarnation”, το “Reverie on the Onyx” και το επιλογικό “A.U.M. (Apeiron Universal Migration)”.
Συμπερασματικώς το “Bleed the Future” είναι ένα καλό εξελικτικό βήμα για τους Archspire. Ένα αξιοπρεπέστατο album πανδύσκολης, στριφνής μουσικής που τους οπαδούς του συγκεκριμένου mood καθώς και όσους γεννήθηκαν με μια παρτιτούρα στο χέρι θα τους ενθουσιάσει. Ενδεχόμενα να συγκινήσει οπαδούς και του ορθόδοξου death αλλά και του αμιγώς progressive metal, αλλά αν ψάχνεις κάτι “ανέμελο” και “λιανό”, δεν είναι για σένα. Απαιτεί όλη την προσήλωση του ακροατή και επ’ ουδενί δεν αποτελεί προϊόν διασκέδασης. Πρόσημο θετικότατο αλλά είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας το πως θα γίνει αφομοιωμένο κτήμα στο νου του ακροατή. Από τα λίγα albums πάντως που συγκίνησαν πολύ τον γράφοντα ο οποίος πριν 25 χρόνια απέφευγε ότι δεν είχε “βάσανο” και πλέον του αρκούν τρία riffs και ένα καλό ρεφρέν για να συνοδεύσει τις μπύρες του. Περί ορέξεως θα μου πεις…
Facebook: https://www.facebook.com/Archspireband/
709 
