Οι Amorphis βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του Φινλανδικού metal και όχι μόνο, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Πρωτοπορούν, εξελίσσονται και δεν φοβούνται να πειραματιστούν και με άλλα είδη του metal.
H πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια είναι ανοδική, παρά το γεγονός ότι έχουν αλλάξει lineup αρκετές φορές και με πιο χαρακτηριστική την αλλαγή τριών τραγουδιστών. Με αφορμή το live τους στην Αθήνα μαζί με τους Solstafir και τους Lost Society (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), προσπαθήσαμε να δούμε πως επηρέασε τον ήχο τους η αλλαγή των τραγουδιστών, αλλά και πως υποδέχθηκαν οι fan τους αυτές τις αλλαγές.
Ο πρώτος τραγουδιστής των Amorphis ήταν ο Tomi Koivusaari, ο οποίος έπαιζε και κιθάρα. Ο τρόπος που τραγουδούσε ο Koivusaari ήταν χαρακτηριστικός death metal, με μπάσα growls αλλά και καθαρά περάσματα πάντα όμως με ένα πολύ θλιμμένο ύφος. Ο Koivusaari ήταν στα φωνητικά των Amorphis για τα τρία πρώτα album, του συγκροτήματος, “The Karelian Isthmus”, “Tales from the Thousand Lakes” και “Elegy”. Μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι αυτά ήταν και τα album που καθιέρωσαν τους Amorphis ως ένα από τα πιο σημαντικά metal συγκροτήματα του Φινλανδικού ήχου, συνδυάζοντας το death metal με folk και prog στοιχεία. Πολλοί θαυμαστές θεωρούν ότι αυτά τα άλμπουμ είναι κλασικά και τα φωνητικά του Koivusaari εμβληματικά και χαρακτηριστικά. Ο Koivusaari σηματοδοτεί την πρώτη εποχή των Amorphis, στην οποία έχτισαν το fan base τους αλλά έδειξαν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να μείνουν εκεί.
Το 1996 το συγκρότημα αποφάσισε να εισάγει κι έναν δεύτερο τραγουδιστή, τον Pasi Koskinen, ο οποίος είχε μια πιο μελωδική και καθαρή φωνή. Τραγούδησε δίπλα στον Koivusaari στο “Elegy” και ανέλαβε τα κύρια φωνητικά στα τέσσερα επόμενα άλμπουμ, “Tuonela”, “Am Universum”, “Far from the Sun” και “Eclipse”. Αυτά τα άλμπουμ είδαν τους Amorphis να πειραματίζονται με διαφορετικά είδη, όπως rock, psychedelic\prog αλλά και gothic. Ορισμένοι θαυμαστές καλωσόρισαν αυτή την αλλαγή, καθώς έδειξε την ευελιξία και τη δημιουργικότητα του συγκροτήματος. Άλλοι ήταν απογοητευμένοι, καθώς θεώρησαν ότι το συγκρότημα είχε χάσει την αρχική του ταυτότητα αλλά και ό,τι πήγαινε να χτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Πολύ χαρακτηριστική αντίδραση die-hard οπαδών, οι οποίοι δεν αρέσκονται σε καμία αλλαγή γνωστοί και ως πρωτοδισκάκιδες.
Το 2004, ο Koskinen αποχώρησε από τους Amorphis όπως είχε δηλώσει για προσωπικούς λόγους και αντικαταστάθηκε από τον Tomi Joutsen, ο οποίος είχε τραγουδούσε παλιότερα σε ένα σχήμα που λεγόταν Sinisthra. Ο Joutsen είχε ένα ευρύ φάσμα φωνητικών και μπορούσε να τραγουδήσει τόσο καθαρά όσο και growls. Τα reviews της εποχής, αναφέρουν ότι έφερε μια νέα ενέργεια, ενθουσιασμό και αέρα ανανέωσης στο συγκρότημα, καθώς ήταν μεγάλος θαυμαστής του συγκροτήματος και ειδικότερα των πρώτων album τους. Έκανε το ντεμπούτο του στο “Eclipse”, το οποίο σηματοδότησε μια επιστροφή στις ρίζες του συγκροτήματος, με περισσότερες folk και death metal επιρροές. Έτσι ο Joutsen ανέλαβε τα φωνητικά των Amorphis για τα επόμενα εννιά album, συμπεριλαμβανομένων των “Skyforger”, “The Beginning of Times”, “Under the Red Cloud” ,“Queen of Time” και “Halo”. Αυτά τα άλμπουμ έχουν λάβει εξαιρετικές κριτικές τόσο από κριτικούς όσο και από θαυμαστές, καθώς έχουν συνδυάσει τα καλύτερα στοιχεία των προηγούμενων εποχών του συγκροτήματος, προσθέτοντας παράλληλα νέα διάσταση στον ήχο τους.
Συμπερασματικά, μπορεί ένας τραγουδιστής να μην είναι κομβικό κομμάτι των συνθέσεων αλλά ο τρόπος που τραγουδάει, μπορεί να αλλάξει τελείως την οπτική και την ατμόσφαιρα ενός συγκροτήματος. Οι Amorphis είχαν τρεις διαφορετικούς τραγουδιστές στη μεγάλη τους καριέρα και ο καθένας άφησε το σημάδι του στον ήχο και την εξέλιξη του συγκροτήματος. Οι fan είχαν διαφορετικές αντιδράσεις σε αυτές τις αλλαγές, ανάλογα με τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την υποκειμενικότητα της μουσικής αλλά και τις εμμονές που μπορεί να έχουμε οι μουσικόφιλοι. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρα αντικειμενικό ότι οι Amorphis είναι ένα συγκρότημα που δεν σταμάτησε ποτέ να εξερευνά και να πειραματίζεται με τη μουσική του.
1071 
