Είδος: Progressive Metal
Δισκογραφική: Atomic Fire
Ημ. Κυκλοφορίας: 11 Φεβρουαρίου 2021
Μπορώ άνετα να κλείσω τα μάτια μου και να γυρίσω πίσω αρκετά χρόνια. Δεν μπορώ όμως, να σας περιγράψω το άρωμα του φρεσκοανοιγμένου βινυλίου “Tales of the Thousand Lakes” ή το συναίσθημα που ένιωσα όταν άκουσα τη μεταμόρφωση των Amorphis στο “Elegy”.
Οι Φινλανδοί δεν έπαψαν ποτέ να προσπαθούν να εξελίσσονται να προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι και ακόμη και τότε που ακουγόντουσαν επαναλαμβανόμενοι, ήταν μοναδικοί.
30 χρόνια αργότερα, τους έχω και πάλι στα αυτιά μου να μου εξάπτουν τη φαντασία με το 14ο ολοκληρωμένο τους πόνημα με τίτλο, “Halo”. Με μια δεμένη σύνθεση, με τα περισσότερα μέλη να είναι (κάποιοι με διακοπές) μαζί από τα 90s και τον Tomi Joutsen σταθερά στα φωνητικά από το 2005, οι Amorphis προσφέρουν μουσική υψηλής ποιότητας.
Ακούγοντας το, σκέφτομαι τους Opeth της “Deliverance”/ “Damnation” εποχής, λεβέντικο ευρωπαϊκό power metal και αρκετά vibes από τα 70s, με κύριες επιρροές τους Genesis, Deep Purple και Pink Floyd. Τα βαριά φωνητικά είναι εκείνα που κρατούν τις επαφές με τις ρίζες της μπάντας, αλλά η γενικότερη υφή του album είναι τόσο μακριά από το death metal, όσο και οι συμφωνικές δουλειές των Therion.
Ας περάσουμε στη παραγωγή. Στην κορυφή της πυραμίδας, ο μάγος Jens Bogren οδηγεί, για τρίτη συνεχόμενη φορά, στην επιτυχία τους Amorphis και τους βοηθά να βρουν την ισορροπία μεταξύ της βαρύτητας του “Under the red cloud” και την προοδευτικότητα του “Queen of all time”, δημιουργώντας έναν δίσκο που στο μέλλον θα φανεί πόσο σημαντικός ήταν για εκείνους.
Ενώ αρκετές στιγμές ακούω μελωδίες power-μεταλικές που πλέον δεν μπορώ να παρακολουθήσω πάνω από μερικά δευτερόλεπτα, ομολογώ πως στο “Halo” δεν με χαλάνε καθόλου και δεν μπορώ να σταματήσω να το ακούω. Σε αυτό συμβάλλουν, η υπέροχη φωνή του Joutsen (που για αρκετά χρόνια με είχε κρατήσει μακριά τους για “χαζούς” λόγους), η εξαιρετική παραγωγή και η αλλαγή μουσικού προσανατολισμού συχνά μέσα στο ίδιο κομμάτι, αν και κάποιες φορές νιώθω το δομικό μοτίβο να επαναλαμβάνεται.
Οι Amorphis με επαναφέρουν στην τάξη και με αναγκάζουν να ακούσω και πάλι ολάκερη τη δισκογραφία τους για να καταλάβω και να μετανιώσω το λάθος μου να τους απομακρύνω κατά καιρούς από την καρδιά μου. Όμως εκείνοι συγχωρούν και με το “Halo” μου δίνουν ένα φιλικό πατ-πατ στην πλάτη.
Συγγνώμη μάγκες! Kiitos!
Facebook: https://www.facebook.com/amorphis
Instagram: https://www.instagram.com/amorphisband/
Twitter: https://twitter.com/amorphis
Official Site: https://amorphis.net/
1320 
