Είδος: Black Metal/Avant Garde
Δισκογραφική: Svart Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 14 Απριλίου 2023
Πώς σας φαίνεται όταν σας δίνουν κάτι, σας το περιγράφουν κάπως, οι προσδοκίες σας είναι αρκετά χαμηλές, αλλά μετά από λίγο αντιλαμβάνεστε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει;
Κάπως έτσι ένιωσα με το ντεμπούτο άλμπουμ των Ισλανδών Altari, το οποίο βρισκόταν in the making για 9 χρόνια και το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι άξιζε την αναμονή. Να προειδοποιήσω οτι για χάρη της ψυχικής μου υγείας, δεν θα προσπαθήσω να γράψω τα ονόματα των κομματιών, μιας και τα ισλανδικά δεν είναι και η ευκολότερη γραφή για ελληνικά πληκτρολόγια.
O τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από μια σειρά ηφαιστειακών εκρήξεων που συνέβησαν στην Ισλανδία και οι οποίες κράτησαν για 9 χρόνια (είδατε πως δένει με το χρόνο που πήρε στη μπάντα να ετοιμάσει το δίσκο;).
Black metal η περιγραφή που είχα πριν ακούσω το δίσκο και αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Γιατί μέσα θα βρείτε ΠΑΡΑ πολλά πράγματα και επιρροές. Τα δύο πρώτα κομμάτια (ναι, κομμάτια θα τα λέω, είπαμε, δε θα δοκιμάσω να γράψω τίτλους!) ξεγελούν σχετικά, μιας και όντως είναι black, σίγουρα όχι το παραδοσιακό και μέσα θα βρείτε -σχεδόν- black φωνητικά, τόνους reverb, πιο mid tempo ταχύτητες (στο πρώτο) οι οποίες ανεβαίνουν (στο δεύτερο), με το dissonant στοιχείο έντονο. Στο βάθος, ίσως διακρίνετε λίγα στοιχεία απο γκοθ και λίγα από post punk. Συνεχίζουμε με τις ταχύτητες να πέφτουν πάλι, τα φωνητικά να είναι περισσότερο black και το dissonant στοιχείο να παραμένει. Γίνεται εμφανές οτί οι μελωδίες και η ατμόσφαιρα που αυτές χτίζουν, είναι από τα δυνατά στοιχεία των Altari.
Στο κομμάτι νούμερο 4 (ναι, έτσι θα σας πάω μέχρι το τέλος) την έκπληξη κάνουν τα υπέροχα αιθέρια γυναικεία φωνητικά της Gyða Margrét και η όλη σύνθεση φέρνει σε κάτι μεταξύ ονείρου και εφιάλτη, αποτελώντας ένα (ευχάριστο;) διάλειμμα για τον ακροατή και κόβοντας βολικά το άλμπουμ στα δύο.
Για να πάμε στο εκπληκτικό “Hin Eina Sanna” (χα, έκπληξη, αυτό ήταν εύκολο) με την haunting μελωδία του, η οποία μας έρχεται με σχετικά clean κιθάρες, πάνω από ένα χαλί με distorted ρυθμικά. Dissonant, ατμοσφαιρικό, με τα ουρλιαχτά στη μέση του κομματιού να του δίνουν το κάτι παραπάνω. Και εδώ να πούμε ότι το patent clean μελωδίες/distortion στα ρυθμικά είναι κάτι που χρησιμοποιεί αρκετά το γκρουπ, με πολύ θετικά αποτελέσματα.
Η εισαγωγή στο 6 θα σας φέρει στο μυαλό για λίγο post punk και goth πράγματα για να σας οδηγήσει σε μια πιο ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, μόνο που η διαδρομή θα σας περάσει από παγωμένα τοπία και τη στάχτη των ηφαιστείων της Ισλανδικής γης, για να καταλήξει σε μια πανέμορφη μελωδία. Και αυτή με τη σειρά της, να μας οδηγήσει στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, στο οποίο δε θα ξέρετε αν πρέπει να δώσετε περισσότερη σημασία στο κλίμα που δημιουργούν τα κιθαριστικά μέρη ή το marching tempo στα drums, δημιουργώντας ένα ιδανικό κλείσιμο.
Τι θα βρείτε λοιπόν εδώ μέσα; ΤΟΝΟΥΣ reverb το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί άριστα για να δώσει η μπάντα αυτό που θέλει (σε σημείο που θα έχετε την εντύπωση ότι η ηχογράφηση έχει γίνει σε ένα τεράστιο cavern) και ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ blended επιρροές. Χαρακτηριστικά, το promo αναφέρει από Priest και Blue Oyster Cult, μέχρι Deathspell Omega, Misþyrming και ακόμα και Interpol με Killing Joke (όσον αφορά τις clean κιθάρες), αλλά προσωπικά, μου ήρθαν στο μυαλό μέχρι και οι Turbonegro (“Djáknahrollur”).
Είναι λοιπόν το “Kröflueldar” ένας δίσκος έκπληξη για μένα, με τρομερά δουλεμένες ιδέες και επιρροές, πειραματικό, ακούγεται φοβερά φρέσκο και ανανεωτικό, με φοβερό replayability. Θα σας τραβήξει από το πρώτο λεπτό και μην κάνετε το λάθος να ξεχωρίσετε κομμάτι, η σχετικά μικρή του διάρκεια το κάνει να ακούγεται μονορούφι. Γερή υποψηφιότητα για τις τελικές λίστες της χρονιάς.
Bandcamp: https://altariiceland.bandcamp.com/album/kr-flueldar
652 
