Είδος: Extreme metal
Δισκογραφική: Season Of Mist
Ημ. Κυκλοφορίας: 23 Απριλίου 2021
Τελικά τι μπορούμε να ορίσουμε σαν μουσική; Ή ας το θέσω αλλιώς: είναι όλοι οι ήχοι μουσική; Και αν είναι έτσι, τότε γιατί να χρειάζονται δυο λέξεις να περιγραφούν αυτές οι δυο περιοδικές μεταβολές ταλαντώσεων εν την ύπαρξη του αέρα;
Τι σε έπιασε και αναρωτιέσαι φιλοσοφικώς ρε φίλε θα μου πεις, έτσι; Αυτό που με έπιασε και άρχισα τη μίρλα είναι απλά η μια (και μόνο) ακρόαση του album “Succumb” των Altarage. Για το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω πως και γιατί κάποιοι το ενθέτουν υπό τον όρο “μουσική”, όπως επίσης δεν μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο την κυκλοφορούν σε album (που πρέπει να πληρώσεις υποτίθεται για να το “απολαύσεις”) και μάλιστα από μια κραταιά εταιρία όπως η Season Of Mist.
Θα σου το περιγράψω απλά. Αυτό που άκουσα στα 12 κομμάτια του “Succumb” (που θα μπορούσαν να είναι απλούστατα ένα και μόνο και θα ήταν αρκετό) είναι ένα σύνολο ήχων απόλυτα παρόμοιο με ό,τι θα συναντούσες φίλτατε αναγνώστη / ακροατή (αυτό το απεύχομαι) αν έμπαινες μέσα σε ένα μηχανουργείο. Το μόνο που ακούς είναι ένα διαρκές blast σφυροκόπημα, έναν τύπο που growlάρει λες και τραγουδάει από το πηγάδι (εντελώς ακατάληπτα) και θεωρητικά υπερτεχνικό αλλά εντελώς ανούσιο riffing που προσεγγίζει έναν μάστορα μεταλλουργό να λειαίνει σίδερα με σμυριδόπανο.
Ονόμασέ το όπως θέλεις. Death, black, djent, υπερτεχνικό brutal, μπορείς να χρησιμοποιήσεις όποια ταμπέλα θέλεις μιας και ο χαρακτηρισμός είναι εξ ορισμού άστοχος γιατί επ’ ουδενί δεν μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το πράγμα ως μουσική, κάτι δηλαδή που εμπεριέχει “μούσα” μέσα του. Το μόνο που περιέχει σε “πνευματικό” επίπεδο είναι μια απόπειρα να αποτυπωθεί ο ήχος από μηχανές εσωτερικής καύσεως, έμβολα και ερπύστριες μέσα σε ένα μεγάλο εργοτάξιο που σε πραγματικές συνθήκες (ως εργάτης για παράδειγμα) θα χρειαζόταν ειδική μέριμνα για την προστασία των αυτιών.
Επιστράτευσα όλη μου την υπομονή να αντέξω την ακρόαση όλου αυτού του “έργου” και μα την Αγία, πρόκειται για απαράδεκτο υλικό που δεν έχω ιδέα ποιόν μπορεί να συγκινεί. Ούτε λόγος για μελωδία, απλά ένα μείγμα από μηχανικούς ήχους που σε καμιά περίπτωση δεν μου προξένησε το παραμικρό σκίρτημα σε πλαίσια τέχνης.
Δεν ξέρω πόσο κάφρος πρέπει να είσαι ή πόσο σαλταρισμένος για να βρείς κάποιο νόημα σ’ αυτήν την εικαστική παρέμβαση (ή και κακοποίηση αν θέλεις), προσωπικά όμως θα τους έδινα άριστα αν χειρίζονταν έναν τόρνο με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίζονται τα όργανά τους.
Στο πηλίκο; Όχι μηδέν αλλά μείον κοντά στους – 273C. Απάλευτο, στον κάδο ανακύκλωσης χωρίς απολύτως καμία τύψη. Μου έχουν και 20λεπτο φινάλε οι τύποι. Μου αρέσει που η Season Of Mist το πλασάρει και ως extreme metal. Ούτε το ένα είναι, ούτε και το άλλο. Ο Κωστάκης στο συνεργείο δίπλα είναι εικαστικός μεγαστέρας μπροστά τους. Πίριοντ.
Facebook: https://www.facebook.com/ALTARAGE/
1189 
