Είδος: Death metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast
Ημ. Κυκλοφορίας: 28 Μαΐου 2021
Πως το πίνεις το death metal σου; Το θέλεις απλό, straight και brutal ή το προτιμάς δύσκολο, στριφνό και απαιτητικό ως προς την προσοχή σου;
Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, να σου παρουσιάσω ένα καλό δισκάκι προοδευτικού, υπερτεχνικού death metal από τη γενέτειρα του είδους, τις U.S.A. και από μια μπάντα η οποία με το debut της “The Deep Longing for Annihilation” έκανε αρκετά καλή εντύπωση ώστε να τους εντάξει στο roaster της η φημισμένη Nuclear Blast.
Οι τετραμελείς Alluvial λοιπόν από την Ατλάντα, επανέρχονται με ένα νέο album που δεν παρεκλίνει ιδιαίτερα ως προς την τεχνοτροπία του προκατόχου του αλλά με εμφανώς βελτιωμένη παραγωγή (αναμενόμενο). Στο “Sarcoma” ο ακροατής θα συναντήσει διττό υλικό μιας και κατά το ήμισυ τα κομμάτια είναι υψηλών ταχυτήτων death metal με δαιδαλώδη υφή και κατά το έτερο ήμισυ σχετικά ορθόδοξο και σίγουρα πιο βατό mid tempo death με κύρια στοιχεία το καλό drumming, τις ισχυρές core δόσεις σε μερκά σημεία και τα πολύ καλά solos που διαφοροποιούνται ηχητικά έχοντας αρκετή heavy metal “αναλογικότητα” μέσα τους που τα κάνει να ξεχωρίζουν.
Οι επιρροές τους είναι αρκετά καλά φιλτραρισμένες αν και διακριτές. Υπάρχουν κομμάτια σαν τα “Thy Underling” και το ομότιτλο “Sarcoma” που μάλλον τιμούν τους Gojira, το πολύ καλό “The Putrid Sunrise” το οποίο δανείζεται στοιχεία από τους Death και από εκεί και πέρα αρκετά ενδιαφέρον υλικό στο “40 Stories” (ωραίες μπασογραμμές και καλό ρεφρέν) που μου θύμισε αμυδρά Killswitch Engage, το πολύ καλό “Sleepers Become Giants” (φαντάσου τους Paradise Lost να κάνουν πρόβα με τους Type-O-Negative και να το έχουν γυρίσει σε τεχνικό core με άρρητους χρόνους), το εξαιρετικό instrumental “Sugar Paper” παραπέμπει σε μια μίξη thrash μπαλάντας και σχετικά “γλυκού” post metal (όχι post rock) και το επιλογικό “Anodyne” το οποίο επαναπαρουσιάζει μια υπερτεχνική μπάντα αλλά μελωδική στα χνάρια των August Burns Red και The Black Dhalia Murder.
Τα μέλη της μπάντας είναι φανερά καταρτισμένοι μουσικοί (παίζουν παπάδες για να ακριβολογήσω) ενώ ο Kevin Muller πίσω από το μικρόφωνο είναι επαρκέστατος με ευρεία εκφραστική γκάμα είτε όταν επιχειρεί clean ερμηνεία είτε όταν growlάρει.
Γενικώς το “Sarcoma” είναι ένα αξιόλογο album που τους λάτρεις της δυσκολίας, θα τους ικανοποιήσει. Απαιτεί την προσοχή του ακροατή μιας και δεν είναι διασκεδαστικό άκουσμα αλλά σίγουρα τεκμηριώνει την εκτελεστική δεινότητα των δημιουργών του. Το ζητούμενο σε αυτού του είδους τις κυκλοφορίες είναι η αξιομνημονευτική ιδιότητα του υλικού και αυτό είναι συνάρτηση των ακροάσεων. Για το είδος πολύ καλό.
Facebook: https://www.facebook.com/alluvialmetal/
1171 
