Είδος: Melodic death metal
Εταιρεία: Lifeforce Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14 Ιουλίου 2023
Ενώ χαζεύω επίμονα το σκαλωματικό εξώφυλλο, κάνω εικασίες για το μουσικό περιεχόμενο, μιας και ποτέ άλλοτε δεν είχα επαφή με τους Αθηναίους Aetherian. Oι πρώτες νότες του “Forgotten Oaths” ήδη ακούγονται, και το intro μού αποσπά την προσοχή χάρη στην όμορφη μελωδικότητά του και τον κινηματογραφικό (ή μήπως video game;) χαρακτήρα του.
Το δυναμικό μπάσιμο με το “Army of Gaia” είναι απόλυτα επαρκές για να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις με το συγκρότημα και το δεύτερο full-length τους. Οι Aetherian παίζουν ένα πολύ άρτια εκτελεσμένο μελωδικό death metal. Οι ρίζες του ξεκινούν μεν από τα εδάφη της Σουηδίας, απλώνονται δε έως απέναντι, στη γη της Φινλανδίας.
Σχεδόν παντού αναδύεται έντονο επικό αίσθημα, πράγμα που εντείνουν τα εμβατηριακά κιθαριστικά leads, οι συχνοί καλπασμοί των ρυθμών, οι πολεμικότητα των στίχων, καθώς και τα φωνακλάδικα ρεφρέν με βαθιά growls, φτιαγμένα για να συνοδεύονται από τις χορωδιακές ιαχές του κοινού σε live περιβάλλον.
Παρότι, βέβαια, η μελωδία έχει την τιμητική της στο “At Storm’s Edge”, αυτό δεν σημαίνει πως δεν δικαιώνεται και το death metal μέρος της εξίσωσης, με extreme, ταχύ και μετρημένα τεχνικό riffing ή ξεσπάσματα με blast beats εδώ κι εκεί. Οι Aetherian κρατούν καλά τις ισορροπίες και, μάλιστα, καταφέρνουν εντυπωσιακά να ηχούν βατοί και ελκυστικοί στο αμύητο αφτί, όντας catchy, αλλά δίχως να κάνουν συμβιβασμούς.
Αυτό που γρήγορα ξεχωρίζω είναι η πολύ επιμελημένη δουλειά στις κιθάρες. Το πλούσιο αλλά στρωτό layering φτιάχνει ένα σχεδόν αδιαπέραστο metal τείχος, που επιτρέπει όμως να το διαπεράσουν οι πιο αιθέριες ακτίνες των clean και ακουστικών μερών. Διάχυτη υπάρχει μια μελαγχολία, αν και ευτυχώς τείνει προς το ηρωικό δράμα παρά στο ψυχολογίστικο μελόδραμα.
Τα φωνητικά επίσης με αναγκάζουν να επικεντρωθώ σε αυτά. Έχουν βροντερό στίγμα και επωμίζονται μεγάλο βάρος μέσα στις συνθέσεις. Ωστόσο, στο σύνολο των 40 περίπου λεπτών που διαρκούν τα έξι πλήρη tracks, σταδιακά με κούρασε λίγο η μονολιθικότητα και θα προτιμούσα περισσότερες στιγμές σαν αυτές στο “Soulriver”, όπου επιχειρείται ένα «σπάσιμο» της εκφραστικής ατολμίας.
Το “At Storm’s Edge” αποτέλεσε πολύ ευχάριστη έκπληξη για εμένα, που δεν είμαι δοσμένος fan του genre. Οπότε, υποθέτω ότι θα κερδίσει εύκολα και ολοκληρωτικά το ακροατήριο του melodeath. Και ναι, ξέρω πως πλέον δεν θεωρείται ιδιαιτέρως κολακευτικό να το λέμε, αλλά επειδή τα πράγματα δεν άλλαξαν ποτέ ικανοποιητικά, στους Aetherian αξίζει να γίνουν εξαγώγιμο μουσικό προϊόν και λίγα έχουν να ζηλέψουν από τα μεγάλα ονόματα της διεθνούς σκηνής.
Facebook: https://www.facebook.com/Aetherianband/
Bandcamp: https://aetherianlfr.bandcamp.com/album/at-storms-edge
597 
