Λίγο πριν ξεκινήσουν τα σχολεία και για να αρχίσουμε και εμείς τη συναυλιακά αρθρογραφική μας σεζόν, το After the Wave Festival μας σύστησε νέες μπάντες και μας θύμισε και κάποιες παλαιότερες.
Ήταν πάνω στην ώρα που άνοιγαν τη βραδιά οι Sacred Valley Tales και βρήκα το pit του An Club να έχει αρκετό κόσμο και να παρακολουθεί την πρώτη metalcore μπάντα της βραδιάς με τις επιρροές να ποικίλλουν από τους Lamb of God (οι οποίοι είχαν την τιμητική τους) ως και τους In Flames, με δύο μικροφωνιστές.
Όμως η εναλλαγή των φωνών δεν δικαιολογούσαν ιδιαίτερα την ύπαρξη και των δύο, ειδικά όταν δεν κατάφερναν να πατάνε ταυτόχρονα όταν χρειαζόταν και όταν τα καθαρά φωνητικά ακούγονταν κουρασμένα και όχι ιδιαίτερα προπονημένα. Το πάθος τους και η κίνηση τους στη σκηνή ήταν αυτό που σε κρατούσε μακριά από το χασμουρητό, μιας που και ο ήχος τους ήταν χωρίς ουσία φασαριόζικος και όχι καλά τοποθετημένος (θέλει δουλειά το soundcheck).
Στη συνέχεια, ήταν η σειρά των Sink The Surface, έχοντας πιο thrash ήχο και στήσιμο Slayer (μπασίστας-τραγουδιστής), αλλά και αναφορές σε NWOSDM (κάπου αναγνώρισα κάποια ψεγάδια Dark Tranquillity) με πιο σίγουρο attitude και με πιο καθαρή ηχητική, διασκευάζοντας εις διπλούν Lamb of God (“Laid to Rest” και “Black Label”) προσπάθησαν και εκείνοι με τη σειρά τους να προτρέψουν το κοινό να δημιουργήσει wall of death (“Ανοίξτε”). Φαίνεται να ξέρουν προς τα που πάει το θέμα τους και θα περιμένω να δω αν θα καταλήξει καλά στο album, που ψάχνοντας, διαβάζω πως ετοιμάζουν.
Οι Sensorium Abyss αρκετά χοροπηδηχτούληδες , “εραστές” και αυτοί των L.O.G. με πολύ δραστήριο frontman, αλλά με όχι ιδιαίτερα προσωπικό ήχο (να μη ξεχάσω να τονίσω το νεαρό της ηλικίας των παιδιών όλων, που σημαίνει πως έχουν χώρο και χρόνο να γίνουν ότι φαντάζονται), άλλοτε έδειχναν σίγουροι για την παρουσία τους στη σκηνή, άλλοτε κάτι φαινόταν να τους κουμπώνει, διασκέδασαν το ακροατήριο και τους παράδωσαν στα Thrash metal χέρια των Domination.
Αυτή ήταν η αγαπημένη μου στιγμή της βραδιάς! Οι Domination με ήχο μεταξύ Sodom, Anthrax και Nuclear Assault μου πήρε τα μυαλά και με έκανε να ανοίξω το πορτοφόλι μου στον πάγκο τους. Με υλικό από το “The Sacred Matrix”, αλλά και από το νέο επερχόμενο album τους, έδειξαν σε όλους τον τρόπο να κάνεις τον κόσμο πουτάνα. Stage Dives άρχισαν να πέφτουν βροχή και το στήσιμο τους ήταν αν μη τι άλλο, επαγγελματικό. Κιθάρες με ασύρματα, να αλλάζουν πλευρές σαν να παίζουν στο Μουντομπάσκετ και ένας drummer που κατεδάφιζε τους σοβάδες με την πρώτη ευκαιρία. Λοιπόν, μάγκες, θα τα ξαναπούμε σύντομα!
Οι επόμενοι συμμετέχοντες είναι μέρος της σκηνής τους λεγόμενου parody rock. Οι Sonata Antartika (θα θυμίζει κάτι Φιλανδούς) με το νέο τους album “Σονάτα σε Τρολλ Μινόρε”, με ήχο στακάτο και καθαρό, με τη φωνή να είναι χαμηλά στη μίξη αρχικά, αλλά μετά να εκπλήσσει. Πολύ όμορφα κρατήματα σε pop rock χροιά που θα μπορούσε ακόμα και ντουέτο με το Σάκη Ρουβά να κάνει και στίχους που στόχο έχουν να σε κάνουν γελάσεις.
Η στιγμή που τα άλλαξε όλα ήταν όταν άλλαξαν όργανα, με τον τραγούδιστή να παίρνει το μπάσο, τον μπασίστα την κιθάρα και τον κιθαρίστα το μικρόφωνο (μπορώ να σας τα πω και ανάποδα) και έπαιξαν το διασκεδαστικό “Θρας ρε νιαμού” (γαμάει, πάντως).
Δεν είχα ξαναδεί τα παιδιά, και ακόμα και αν δεν είμαι της φάσης, μπορώ να πω πως αυτό που κάνουν το κάνουν άψογα και ο κόσμος τους αγκάλιασε τόσο που γέμισε και τη σκηνή στο τελευταίο κομμάτι.
Τέλος (του κόσμου), με τους Anorimoi. Με τον Κόμη Βαργκστάινερ να προλογίζει σε στυλ Game Of Thrones την μπάντα, η οποία ξεσήκωσε το χαμηλό σε μέσο όρο ηλικίας ακροατήριο, με τρόπο ιδανικό.
Με πολύ χιούμορ, άπλωσαν τα βλακ μέταλ χαρτιά τους στην τσόχα και έβγαλαν καρέ του άσσου. Με τον Βαργκστάινερ να ντύνεται γιαγιά στο “Άσε το δίκανο, γιαγιά!” και να απαγγέλει δακρύβρεχτα (από τα γέλια) ποιήματα και τον Τραμπάκουλα και την παρέα του να θερίζει. Αν δεν είσαι κατά του ελληνόφωνου χαβαλέ, σίγουρα θα περάσεις τέλεια και θα συλλάβεις εαυτόν να τραγουδά “Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα”.
Παγκόσμια πρωτοτυπία και το wall of life, το αντίθετο του wall of death, όπου τα δύο μέρη αντί να συγκρούονται απομακρύνονται και άλλο.
Γελάσαμε, περάσαμε όμορφα…. εν κατακλείδι, DOMINATION!
photos: Χριστίνα Αλώση
707 
