True δροσιστικές ντόπες μέσα στο καυτό Αθηναϊκό Αύγουστο μας προσφέρουν τα αλάνια από τη Γερμανία στη πρώτη τους full length κυκλοφορία.
Μετά την επανακυκλοφορία του πρώτου τους EP “Mounting the world” το οποίο εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού, η μπάντα μπήκε στο studio και ηχογράφησε ένα απο τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο debut στο χώρο του heavy-speed για το 2014 τουλάχιστον (μαζί με το “Firestorm” των Ambush).
Ο δίσκος αποτελεί ένα highlight στο σύνολο του. Μια πανδαισία από φρέσκες ιδέες που ναι μεν πατάνε πάνω στις γερές βάσεις που έχουν βάλει τα ιερά τέρατα του παρελθόντος (Judas Priest, Wasp, Running Wild, Accept κτλ) αλλά δεν αποτελούν απλα μια καλή αντιγραφή. Αντιθέτως οι Stallion καταφέρνουν να ανανεώσουν τη λαχτάρα μας για το απλό και αληθινό HEAVY METAL.
Το “Rise and Ride” ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι το οποίο αποτελεί κατεμέ τη κορυφαία στιγμή του δίσκου και το καλύτερο που έχω ακούσει στο χώρο για φέτος. Το αρχικό riff θαρρείς ότι θα το ζήλευε και ο ίδιος ο Rock n Rolf εποχής Death or Glory (για τώρα δεν το συζητάμε καν). Το rhythm section στιβαρό και δεμένο δεν αφήνει κανένα περιθώριο για συζήτηση περί αυτού με το μπάσο να βγαίνει μπροστά ουκ ολίγες φορές καθόλη τη διάρκεια του δίσκου.
Ξεχωριστή μνεία όμως πρέπει να γίνει για το απίστευτο πραγματικά λαρύγγι που ακούει στο όνομα Pauly. Που ήσουνα κρυμμένος ρε αλήτη τόσο καιρό εσύ;
Σε κάθε κομμάτι παραδίδει μαθήματα για το πως οι έντονες σεξουαλικές ορμές δύναται να διοχετευθούν σε καλλιτεχνικά μονοπάτια με αποτέλεσμα να διεγείρονται και όσοι έρχονται σε “ακουστικές” επαφές μαζί του. Εκπληκτικό εύρος φωνής, ειδικά στις υψηλές νότες. Δε θα πέσω στη παγίδα να πω ότι θυμίζει τον τάδε ή τον τάδε. Είναι απλά ο Pauly.
Μοναδική αδύνατη στιγμή αποτελεί το “Wooden Horse”, κομμάτι που κλείνει το δίσκο το οποίο είναι απλά καλό. Τα υπόλοιπα θερίζουν και σπέρνουν. “Stigmatized”, “Streets of Sin”, “The Devil Never Sleep” (τι κομμάτι και αυτό), “Watch Out” και τα μυαλά μας πονάνε.
Σίγουρα στη top λίστα μου για το 2014.
520 
