Είναι πολλές οι φορές που έχω παρευρεθεί σε live και έχω περάσει “απλώς καλά”. Διότι για μένα, μια “πολύ καλή συναυλία” είναι αυτή που διαθέτει όλο το πακέτο: αξιοπρεπή εμφάνιση από το συγκρότημα, καλό ήχο, αξιομνημόνευτη σκηνική παρουσία, σωστή χρονική διάρκεια και φυσικά ένα ορεξάτο κοινό.
Και στην ουσία, οι Rammstein είχαν όλα τα παραπάνω, και για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα κάτι λιγότερο από αυτούς. Πρώτη φορά λοιπόν στην Ελλάδα οι Γερμανοί πρεσβευτές της industrialmetal σκηνής και για πολλούς αυτό το live αποτέλεσε και το συναυλιακό γεγονός του καλοκαιριού. Ευτυχώς οι προβλέψεις για βροχή κρίθηκαν λάθος και το show εξελίχθηκε όπως έπρεπε. Επίσης, αναληθείς είτο και οι φήμες περί ύπαρξης μεγάλης μάζας ακροδεξιών στο χώρο του terravibe. Όχι τίποτα άλλο, αλλά σε περίπτωση εκδήλωσης ανεπιθύμητων καταστάσεων, θα γινόμασταν γνωστοί παγκοσμίως ως “η μοναδική χώρα στον κόσμο που ακόμα μπερδεύει τη μουσική με την πολιτική”. Η αρχή έγινε με το “Rammlied” και από κάτω έγινε ο κακός χαμός, ο οποίος συνεχίστηκε και στα υπόλοιπα 15 τραγούδια της βραδιάς. Η μόνη πιο “χαλαρή” στιγμή της εμφάνισης του συγκροτήματος ήταν το “Frühling In Paris”, το οποίο αποδόθηκε τόσο άρτια που αποτέλεσε ένα από τα highlight του live, μαζί φυσικά με το “Pussy” που συνοδεύτηκε από την ύπαρξη ενός πυραύλου, όπου έριχνε στο κοινό σαπουνάδα, με αναβάτη τον TillLindermann. Ναι, ο συνειρμός που κάνατε είναι σωστός. Όλοι όσοι περιμέναμε ένα show αντίστοιχο με αυτό άλλων χωρών, μείναμε με ένα μικρό παράπονο. Φυσικά, για τα ελληνικά δεδομένα, η εμφάνιση των Rammsteinξεπέρασε σχεδόν οτιδήποτε έχει πατήσει πόδι για live στα μέρη μας. Πυροτεχνήματα και φωτιές είχαν την τιμητική τους και ξεπρόβαλαν ανά διαστήματα από κάθε μέρος της σκηνής, ενώ το industrial αισθητικής backgroundέδενε άψογα με το όλο συναυλιακό concept της μπάντας. Δε πιστεύω πως υπήρχαν άτομα μέσα στο terravibe που να μην κοιτούσαν αποσβολωμένοι τη σκηνή. Βέβαια, οι Rammstein δεν είναι μόνο εφέ. Είναι πάνω από όλα μουσική και το απέδειξαν καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Στη μιάμιση περίπου ώρα που έπαιξαν επιδόθηκαν στα γνωστής μορφής κομμάτια τους με τις massive κιθάρες των Richard Z. Kruspe και Paul Landers να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το setlist τους βασίστηκε κυρίως στο (καταπληκτικό) τελευταίο τους album (“Liebe ist für alle da”), ενώ δεν έλειψαν οι επιτυχίες του παρελθόντος. Ειδικά δε στο “DuHast” επικράτησε πανδαιμόνιο, μιας και είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα κλασσικότερα τραγούδια των απανταχού οπαδών της μπάντας. Για τον frontman, Till Lindemann, τι να πω. Από τις πιο επιβλητικές μορφές που έχω συναντήσει και τρομερός performer. Το δεύτερο παράπονό μου είναι το ότι έπαιξαν 2-3 λιγότερα τραγούδια από ότι σε άλλες χώρες (ανάμεσα σε αυτά και το “Engel”), αλλά η παρουσία του “DuRiechstSoGut” στο setlist αποτέλεσε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για πολλούς. Το κοινό, όσο και να ήθελε να “χτυπηθεί”, αφαιρείτο συχνά κοιτώντας το show και το σύνολο που παρουσιαζόταν μπροστά τους, κάτι το απόλυτα λογικό. Συνοψίζοντας λοιπόν: αξιοπρεπής εμφάνιση από το συγκρότημα- check, καλός ήχος- check, αξιομνημόνευτη σκηνική παρουσία- check εις τη δευτέρα, σωστή χρονική διάρκεια- check (ναι, δεν έπαιξαν 2 ώρες, αλλά ούτως ή άλλως η μιάμιση ώρα είναι πλέον ένας αποδεκτός χρόνος εμφάνισης), ορεξάτο κοινό- check. Άρα μιλάμε για μια “πολύ καλή συναυλία”, την οποία όσοι ήσαν μάρτυρες θα συζητούν για αυτή για αρκετό καιρό. Ευελπιστώ να συμπεριληφθούμε ξανά στην επόμενη περιοδεία τους (και σε όλες όσες ακολουθήσουν).
SETLIST:
Rammlied
Bückstabü
Waidmanns Heil
Keine Lust
Feuer Frei
Wiener Blut
Frühling In Paris
Ich Tu Dir Weh
Du Riechst So Gut
Benzin
Links 2,3,4
Du Hast
Pussy
Sonne
Haifisch
Ich Will
Στέφανος Στεφανόπουλος
651 
