Στα 30 (περίπου) χρόνια από την εμφανιση του, το ιδίωμα γνωστό ως Black Metal έχει πετάξει αρκετά παρακλάδια, όπως τα “είμαι σκοτεινός και μου αρέσει η φύση”, “είμαι kvlt και χαοτικός”, “παίρνω ναρκωτικά και χαρακώνομαι” και το ευτυχώς, σχεδόν εξαφανισμένο πλέον “βασικά μ’αρέσει η κλασσική μουσική αλλά θέλω να βρω γκόμενα”, μεταξύ άλλων. Μέσα στο χάος αυτο καμιά φορά ξεχνάμε οτι υπάρχει και ένας κορμός, το αγνό “ανάποδοι σταυροί παντού, HAIL SATAN” Black Metal.
Υπό το λάβαρο των Provocator, ο αξιότιμος Σλοβένος τραγολάτρης κος Hellscream (επίσης των Bleeding Fist, Chains και Naberius) σαν άλλος Κύπριος μας λέει ότι ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ! Προσκυνάει τα εικονίσματα των VON, Beherit, Profanatica, Bestial Mockery και λοιπών, ενώ ταυτόχρονα αποχαιρετάει την όποια πιθανότητα να βγάλει κανά φράγκο απο τη μουσική του. Δεν πειράζει όμως, πάντα θα έχει την χαρά του να τρέχει γυμνός με corpse paint στο δάσος και να τρομάζει τους post-rockers που γυρνάνε βιντεοκλίπ.
Μετά την αξιαγάπητα κλισέ και βλακώδη εισαγωγή από τον Εξορκιστή (όλοι καταλαβαίνουμε ποιά), ακολουθεί αγνό, ωμό, υπνωτικό σε σημεία Black Metal, βαλτώδη ατμόσφαιρα και παραγωγή (με την καλή έννοια πάντα), γρυλίσματα, ξύσιμο και κοπάνημα. Τι άλλο θα περίμενε κανείς άλλωστε απο ένα άλμπουμ με τον τίτλο “Antikristus”, και τίτλους τραγουδιών, όπως “Unholy Rape of the Holy Whore” και “Profanation of the Cross”
Αν είστε λάτρεις του ιδιώματος, επενδύστε άφοβα, έχει όλα τα στοιχεία που αγαπάμε. Αν πάλι προτιμάτε το μαυρομέταλλο σας διανοούμενο και γυαλισμένο, προσπεράστε το, υπάρχουν άλλα αλμπουμ για εσάς, προσοχή μόνο στο δάσος, μην σας τρομάξει κανάς τσίτσιδος με corpse paint…
598
