Ρε μαλάκες, είναι που είναι ζόρικο το καλοκαίρι πρέπει να ταλαιπωρώ με παπαριές και το ήδη πονεμένο μυαλουδάκι μου… Ας είναι Rockway, για την πάρτη σου και στην κόλαση.
Αλλά τι να πω ρε πούστη μου, με αυτό το απροσδιόριστο, εκτρωματικό πράμα που έλαβα πάλι στο e-mail μου, θα κάνω υπομονή και θα τα ξεράσω όλα με ένα πόνο.
Ρε κωλοαμερικανάκια από το γαμω-Dayton του Ohio, αν είχατε ποτέ επίγνωση του τι σημαίνει αμερικάνικος σκληρός ήχος, με αυτόν το δεύτερο δίσκο ισοπεδώσατε οτιδήποτε έχει χτιστεί την τελευταία τριακονταετία με χαρακτηριστική άνεση. Αν εσείς, φίλτατοι αναγνώστες, κάποτε είχατε υπ’ όψιν σας τους πάλαι ποτέ ανερχόμενους Fear Factory και λοιπούς θιασώτες του μοντέρνου αμερικάνικου metal καιρός είναι να αρχίσετε να κλαίτε νοερά.
Οι Paramedic είναι πραγματικά o μεγαλύτερος εφιάλτης αυτού που αποκαλείται σήμερα, για κάποιον ηλίθιο λόγο, metalcore και ίσως από τις πιο απροκάλυπτα kitsch παραγωγές που έχω ακούσει μέχρι τούδε στη ζωή μου. Τα παλληκάρια όρμησαν για το εύκολο χρήμα προσπαθώντας να παντρέψουν τον, ούτως ή άλλως, επίπεδο ήχο του συρφετού των Asking Alexandria και λοιπών βαρετών τύπων με τον ήχο των γνωστών καταστημάτων διασκέδασης της παραλιακής. Ως άλλα κακέκτυπα των ήδη αναμασημένων και όχι τόσο πρωτότυπων Bring Me the Horizon και δανειζόμενοι ακόμη από το χορευτικό ήχο των Enter Shikari, οι Paramedic συνδυάζουν τα κοφτά riff με τον ηλεκτρονικό ήχο και τα brutal hardcore γρυλίσματα με μελωδικές φωνητικές γραμμές. Το θέμα είναι ότι λόγω της υπερβολικής παραγωγής τα όποια riff θάβονται και η, αν μη τι άλλο δυνατή, εντούτοις επίπεδη φωνή του κλαρινογαμπρού Mike Luciano πνίγεται στο a-la Δάντης vocoder, σε σημείο που να αναρωτιέμαι πως θα ακουγόταν ζωντανά. Όλη αυτή η fringe-core ιστορία, βέβαια, δε δείχνει να έχει τελειωμό, καθώς τα συγκροτήματα ξεπετάγονται σα μανιτάρια (για να μην πω κάτι άλλο) και άρχισε να επηρεάζεται και η εγχώρια αγορά, που ήταν ήδη επιβαρυμένη από την αηδία του stoner, και προβλέπω δύσκολα χρόνια για την ελληνική σκηνή.
Ως προς τους εν λόγω κυρίους έχω να πω ότι είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων αηδιαστικοί και, με αρκετή τύχη, ευελπιστώ ότι θα σβήσουν πριν κάνουν κι άλλη ζημιά σε ένα ήδη ασθμαίνον ιδίωμα.
552 
