O έβδομος δίσκος των Secret Sphere, ενός εκ των πιο hot ονομάτων στον χώρο του progressive/ power metal, δύο χρόνια ακριβώς μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Αrchetype”, τους βρίσκει με τον Μichele Luppi των Vision Divine (Thaurorod & Killing Touch) πίσω από το μικρόφωνο, αντικαθιστώντας τον Roberto Messina. Τα standar που ίδιοι οι Secret Sphere έχουν θέσει είναι ψηλά, και το στοίχημα μεγάλο…
To “Portrait Of A Dying Heart” αρχικά είχε κυκλοφορήσει το 2012, αλλά από πλευράς διανομής μόλις φέτος βρήκε το δρόμο του στην Ελλάδα, μέσω της Sleaszy Rider.
Kατ’ εμέ εδώ έχουμε να κάνουμε με το magnum opus των Secret Sphere, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, must για κάθε progressive-power metal οπαδό. Oι Ιταλοί εξελίσσοντας τον ήχο τους από το 1997 μέχρι και σήμερα, καταφέρνουν με την προσθήκη του Luppi (ενός εκ των top class Ιταλών τραγουδιστών) και κυκλοφορώντας το “Portrait” να βάλουν το κερασάκι στην τούρτα του προσωπικού τους status quo.
To “Portrait Of A Dying Heart” είναι ένα concept album, ιδέα του mastermind της μπάντας Aldo Lonobile, βασισμένο στην νουβέλα του Constanza Colombo “She Complies With The Night”, η οποία μιλάει (για μια ψιλοπερίεργη για να πω την αλήθεια) ιστορία αγάπης, κάποιου ο οποίος ονειρευόταν ένα κορίτσι που δεν είχε δει ποτέ του και προσπαθούσε να συνδέσει τα κομμάτια των ονείρων του με την πραγματικότητά του!
Το album ανοίγει με το εκπληκτικό ομώνυμο κομμάτι, ένα instrumental διαμαντάκι 6+ λεπτών, σημείο αναφοράς στους Dream Theater, Savatage, Angra και Ηelloween, γεμάτο συναίσθημα. Βέβαια όταν περιμένεις να ακούσεις τον Luppi μπαίνεις στον πειρασμό να πατήσεις skip αλλά οι μοναδικές ικανότητες των Μarco Pastorino και Aldo Lonobile δεν σου αφήνουν περιθώρια δεύτερων σκέψεων. Και έρχεται η ώρα του Michele Luppi. Είπαμε το “Portrait Of A Dying Heart” ήταν και είναι ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα album… Με το “Χ” λοιπόν καταλαβαίνεις ότι οι Secret Sphere είναι η μπάντα που ταιριάζει γάντι στον Michele (και το αντίθετο) και ας είναι ίσως η πιο straight-up power metal μπάντα στην οποία έχει συμμετάσχει. Εκπληκτική ερμηνεία, εκπληκτικό παίξιμο, εξαιρετική παραγωγή, ενέργεια και η ατμόσφαιρα φορτίζεται ακόμα πιο πολύ συναισθηματικά περνώντας στο “Wish & Steadiness” και “Union”. Λοιπόν το “Union” ίσως να μην είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου αλλά το ΛΑΤΡΕΥΩ για το μαγευτικό του refrain (δεν ξέρω γιατί αλλά νομίζω ότι άνετα θα μπορούσε να είναι κομμάτι των Anathema) και τις στιχάρες του… Shelter love tonight, shelter me tonight… άντε να μαζέψεις τα συναισθήματά σου εσύ τώρα …
Τα “Τhe Fall” και “Ηealing” σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα, το μεν με την riffαρα του, τις Queen & Queensryche επιρροές (περασμένα βεβαίως μέσα από το δικό τους προσωπικό φίλτρο) και το a la Blind Guardian refrain του, και το δε με τις απανωτές αλλαγές στα μέτρα, τον ρυθμό, τα progressive περάσματα, την άρτια παραγωγή, την καθηλωτική ερμηνεία.
To “Lie To Me” είναι και το πρώτο single. Ένα πανέμορφο τραγούδι με ένα εξίσου πανέμορφο βίντεο… Lie to me … I’m my own sacrifice, so lost and blind now … το συναίσθημα έχει πιάσει ταβάνι όπως καταλαβαίνεις, ανάβεις τσιγάρο, τι τσιγάρο όλο το πακέτο μαζί … αλλά κράτα και κανα τσιγαράκι καβάτζα γιατί έρχεται το “Eternity”…
Το “Secrets Fear” ανεβάζει την ένταση πάλι και το “Τhe Rising Οf Love” για εμένα είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου και αυτό γιατί λατρεύω τους Queensryche (πρίν φύγει ο De Garmo βεβαίως βεβαίως). Και ο νοών νοείτω.
Kαι τώρα ανάβεις το τελευταίο σου τσιγάρο, βάζεις ένα ποτάκι, τραβάς τις κουρτίνες, βουλιάζεις χαλαρά στην καρέκλα σου και απολαμβάνεις ταξιδεύοντας νοερά στο υπερπέραν και παραπέρα και σε όλους τους χωροχρόνους με το 6λεπτο αριστούργημα “Eternity”…
Μακράν η καλύτερη κυκλοφορία των Secret Sphere και το υπογράφω όπου θέλετε… Και ένας συγκλονιστικός Μichele Luppi.
646 
