Αν αναλογιστεί κανείς το πόσο γρήγορα περνάει αυτός ο πούστης ο χρόνος, 12 χρόνια είναι πολλά, ιδίως αν μέσα σου έχεις πατήσει το pause και έχεις χαθεί μόνος στα σκοτεινά και δυσβάτα δάση του Weiland.
Kακά τα ψέμματα, κάποιοι δίσκοι είναι τόσο προσωπικοί που οποιαδήποτε προσπάθεια περιγράφης τους απλά φθίνει ή μεταφράζεται αυτόματα σε “ουγκ”.
Όπως φαίνεται οι Εmpyrium αυτά τα χρόνια το δούλεψαν μέσα τους το πράγμα, και με την ακρίβεια σαδιστή πυροτεχνουργού πατάνε το κουμπί της επανεκκίνησης και εγένετο “The Turn Of The Tides”.
Στο “The Turn Of The Tides” λοιπόν οι τόνοι έχουν πέσει ακόμα περισσότερο, τα folk στοιχεία σε σχέση με το παρελθόν έχουν περιοριστεί, χωρίς όμως να εξαλείφονται, ενώ έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στα ακουστικά μέρη. Τα φωνητικά έχει αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά ο Helm με την συμμετοχή του Schadworf όπου κρίνεται απαραίτητη. Το “The Days Before The Fall”, 4o track του δίσκου το οποιο πρωτοεμφανίστηκε στη συλλογή “Whom The Moon A Nightsong Sings”, είναι ενδεικτικό της νέας μουσικής κατεύθυνσης των Γερμανών, το “Dead Winter Days” είναι ίσως το πιο κοντινό σε ύφος “A Wintersunset”, ενώ γενικά κατά την ακρόαση του δίσκου μπορεί κανείς να εντοπίσει στοιχεία απο την μέχρι τώρα μουσική τους πορεία(βλ. 1995-2002) , άλλοτε αισθητά και άλλοτε λιγοτέρο διακριτά.
Σίγουρα κάποιοι θα λαχταρούσαν ένα δεύτερο “Songs Of Moors And Misty Fields” ή έστω μια συνέχεια τύπου Weiland και μπορεί να απογοητεύτηκαν απο το μουσικό ύφος στο οποίο κυμαίνεται ο παρών δίσκος, αλλά μην ξεχνάμε πως απο το A Wintersunset μέχρι και το Weiland η μουσική τους διακρίνεται απο μια συνθετική και στιχουργική εξελικτικότητα με μόνο κοινό παρανομαστή αυτή την τόσο γαμημένη μελαγχολική νοσταλγική ,πείτε την όπως θέλετε, ατμόσφαιρα που ξέρουν να δημιουργούν.
Εν κατακλείδι, οι Empyrium μεγάλωσαν, κι εμείς μαζί τους.
613 
