Αυτό το όνομα το αγαπώ πολύ.
Μια από τις πιο απολαυστικές συνεντεύξεις έχω κάνει, για χάρη του Rockway.gr, ήταν με τον frontman των Τεξανών Wo Fat (link) και με έκανε να τους αγαπήσω ακόμη περισσότερο.
Σκονισμένο Νότιο stoner/doom rock ‘n’ roll που τσακίζει κόκαλα από το 2006 και την κυκλοφορία του “The Gathering Dark”.
Οι Αμερικανοί 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού concept album “The Black Code”, το οποίο ο γράφων συμπεριέλαβε στη λίστα των καλύτερων albums της χρονιάς 2012 (review), επιστρέφουν με το “The Conjuring”.
Ένα ακόμη ψυχεδελικό rock ταξίδι με ένα συγκρότημα που περισσότερο μοιάζει με jamming trio, παρά με κάτι που ακολουθεί συγκεκριμένα και καθορισμένα μουσικά σχέδια.
Αν περιμένεις απλά, σύντομα και εύπεπτα rock anthems που θα μπουν στο μέλλον σε κάποια συλλογή Compact Disc Club, θα περιμένεις πολύ. Οι Wo Fat έχουν βάρος και σκληρότητα ενός αμονιού και ορμή βαριοπούλας, με κιθαριστικά σολαρίσματα που υμνούν το μουσικό αμερικάνικο νότο και ατμόσφαιρα αποπνικτική σε μπάσο που κάνει το doom, ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον ιδίωμα.
Η απίστευτη blues, σε συναίσθημα και φωνητικό λυρισμό, αρχή του “Pale Rider from the Ice” είναι μια μοναδική στιγμή που θα λυγίσει όλους τους μουσικόφιλους και θα σηκώσει τον RL Burnside από τον τάφο για να χειροκροτήσει (συγγνώμη, “πατέρα” για την αναστάτωση).
Σε αυτό το album, είναι παρόν o Muddy Waters, οι ZZ Top, οι Kyuss (είναι όλα αυτά εμφανή και όμορφα μπλεγμένα στο “Beggar’s Bargain”) και τα εγκεφαλικά μας κύτταρα που μουδιάζουν και πάλι, από τα ερεθιστικά γαργαλήματα των Wo Fat.
Πέμπτο album, 5 κομμάτια, σχεδόν 5 δεκάλεπτα διάρκεια και πέμπτη φορά που θα σηκώσω τα χέρια μου ψηλά με σφιγμένες τις γροθιές και θα ζητήσω από τους ΘΕΟΥΣ ΟΛΟΥΣ να τους φέρουν κοντά μας για κάποιο live.
625 
