Ομολογουμένως κάθε άλμπουμ διχάζει το ακροατήριο.
Ένας κατά γενική ομολογία εξαιρετικός δίσκος δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεί έστω και έναν που θα πεί το αντίθετο. Ακόμα και ένα κακό άλμπουμ σίγουρα θα βρεί υποστηρικτές. Το ντεμπούτο των Corrupt Moral Altar όμως αποτελεί την κλασσική περίπτωση του “love it or hate it” δίσκου. Και για να πώ την μαύρη αλήθεια, ήμουν από αυτούς που έμειναν ασυγκίνητοι.
Punk με κάποια sludge και hardcore στοιχεία καθώς και ορισμένες grindcore παραπομπές. Αυτό είναι που καταλαβαίνεις με την έναρξη του “Mechanical Tides” και αυτό ακριβώς θέλουν να περάσουν και οι ίδιοι. Ο στόχος επομένως επετεύχθη. Εγώ όμως παρέμεινα στραβωμένος προσπαθώντας να βγάλω μία άκρη από αυτή την περίπου 40λεπτη βαβούρα. Ίσως να φταίει και το ότι είμαι τελείως ξένος με το συγκεκριμένο μουσικό ύφος. Και όπως φαίνεται ξένος παρέμεινα. Υπήρχαν βέβαια και ορισμένες αναλαμπές όπως τα “Die Glocke”, “Closed Casket”, “Garland Greene” και “Insect Politicians” με σχετικά εμπνευσμένα riff και όμορφες ρυθμικές αλλαγές. Όμως κομμάτια σαν το “Gin Dreams” με αυτά τα φρικτά εφέ από την μέση του κομματιού μέχρι το τέλος να σου σπάνε τα νεύρα, καθώς και το “Admit Defeat” του οποίου η όμορφη αρχική μελωδία καταστρέφεται από το ενορχηστρωτικό μέρος του κομματιού, ήταν μερικοί από τους λόγους που με άφησαν παγερά αδιάφορο με το όλο εγχείρημα. Η οργή και η ενέργεια που θέλουν να διαδώσουν μέσα από την μουσική τους δεν με έφτασε ποτέ.
Είμαι σίγουρος πως οι φίλοι του punk θα με μισήσουν και πως θα παρτάρουν με αυτή τη κυκλοφορία. Εγώ πάντως κρατάω το “Mechanical Tides” μόνο ως κάτι το διαφορετικό και ως μια πρόταση για όποιον ψάχνει κάτι φρέσκο σε αυτόν τον ήχο. Τίποτα παραπάνω.
570 
