Οι Chicago έχουν χρωματίσει με το σόουλ-φανκ-ροκ αμάλγαμά τους τέσσερις και πλέον δεκαετίες, στην Αμερική. Εποχές ολόκληρες.
Κι αν η εποχή του “Πλοίου της Αγάπης” είναι μια μακρινή χνουδωτή ανάμνηση (ή και άγνωστη λέξη για τους αγέννητους το ’77) και η εποχή του “Stay The Night”, του βίντεο κλιπ που έβαλε τριάντα χρόνια πριν την ερωτική εμμονή στο οπτικοακουστικό φάσμα των τηνέϊτζερ των ‘80s φαντάζει μακρινή, οι Chicago μπορούν εύκολα να την ανακαλέσουν με το 36ο άλμπουμ τους (23ο στουντιακό από το 1969) που τιτλοφορείται -κατά προφανή ειρωνεία- “Now”. Κι αυτό γιατί το “τώρα” των Chicago εξαιρεί όλα τα εμμονικά μουσικά placebo (φτού) των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Τί περιέχει; Yacht rock (“Now”) που σε ανεβάζει σε 12μετρο σκάφος και σου βάζει στο χέρι ποτήρι pina colada, FM rock απ΄αυτά που κατέκλυζε τα ραδιόφωνα 30 χρόνια πριν (“More To Be Revealed”), ποπ με καστράτες αρμονίες (“Crazy Happy”), μίγματα cool jazz με ρυθμικά πνευστά να γεμίζουν τον ορίζοντα (“Nice Girl”, “Another Trippy Day”) ενίοτε και με κιθάρα να σηκώνει παντιέρα (“Free At Last”), ευάερες μπαλάντες (“Love Lives On”), φανκ με μπητλικές γέφυρες (“Something’s Coming, I Know”), ανατολίτικους ρυθμούς δεμένους πάνω σε συμφωνική ατμόσφαιρα (“Naked In The Garden Of Allah”). Τί άλλο;
Η μουσικότητα που διατρέχει αυτή την πλούσια μουσική ροή είναι -περιττό ίσως να ειπωθεί, εφόσον πρόκειται για τους Chicago– πανταχού παρούσα και ελκυστική. To “Νοw”, ηχογραφημένο, ενορχηστρωμένο και τελικά παραχθέν υπό ακραίες digital συντεταγμένες (όλα τα όργανα παίζονταν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και συντονίζονταν μέσω ενός μουσικού portal από τον Robert Lamm), φέρει την συμμετοχή πάνω από 30 μουσικών (τα όργανα που ακούγονται μέσα του είναι εντυπωσιακά) και έκανε έναν ολόκληρο χρόνο να ολοκληρωθεί.
Για όσους αναζητούν να καταναλώσουν φαζαριστή σκοτοδίνη, τέτοια άλμπουμ είναι ό,τι ο σταυρός στα μούτρα του βρυκόλακα. Για όσους όμως παρακολουθούν τους Chicago ακόμη και αφότου το ’85 ο πολύς Peter Cetera εγκατέλειψε το σκάφος (ο συνθετικός πυρήνας των Lamm, Parazaider, Pankow παραμένει αμετακίνητος απ’ το ‘67), αυτοί ξέρουν: Μαζί με τους Earth Wind And Fire και τους Doobie Brothers αποτελούν πάντα ένα πρωτοκλασάτο εισιτήριο για τη μουσική κομψότητα που κάποιοι εύφοροι τόποι γέννησαν εκεί στα τέλη των ‘60s και όλες οι κατοπινές εποχές την αναζητούν. Ακόμη και “τώρα”.
1040 
