Κυριακή πρωί, η πλέον χαλαρή ημέρα της εβδομάδας. Κάπου ανάμεσα στον πρωινό καφέ και πριν το θερμόμετρο βαρέσει κόκκινο λόγω ζέστης, ξεκλέβω λίγο χρόνο για να ασχοληθώ με τους μέχρι τότε άγνωστους σε εμένα The Osiris Club και την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά απο την Indie Recordings.
Χρειάστηκαν 4 χρόνια για να ολοκληρωθεί η πρώτη επίσημη κυκλοφορία των Λονδρέζων, ονόματι “Blazing World”, και ουσιαστικά είναι λίγο- πολύ αυτό που περιγραφέται στο δελτίο τύπου, δηλαδή βάλε μια τζούρα απο 70’s progressive, πρόσθετετε και μια τζούρα απο 80’s post punk και 90’s extreme rock and voila…
Αν και η αρχική ιδέα πίσω απο την δημιουργία των The Osiris Club προέβλεπε ένα ορχηστρικό project στοχοπροσηλωμένο στα soundtrack των horror ταινιών, εν τέλει δημιουργήθηκε ένα ολοκληρωμένο σχήμα αποτελούμενο από μέλη των Angel Witch, Winters, Electric Wizard και Zoltan και occult θεματολογία εμπνευσμένη απο την Margaret Cavendish, ενώ τη μίξη του δίσκου ανέλαβε ο Randal Dunn (Sunn O))), Earth, Wolves In The Throne Room). Aρκούν όμως όλα τα παραπάνω για να πούμε πως κράταμε στα χέρια μας ένα πραγματικά καλό δίσκο;
Δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση, ΟΧΙ! Και δεν είναι πως ο δίσκος σαν σύνολο δεν ακούγεται, ουδεμία σχέση, απλά είναι τόσο μπερδεμένοι οι ίδιοι ως προς αυτό που θέλουν να παίξουν που στο τέλος μπερδεύεσαι και εσύ ο ίδιος. Ο δισκός ξεκινά με το εκνευριστικό “That’s Not Like You” στο οποίο φλερταρουν εμφανώς αποτυχήμενα με Tool, ενώ ο στίχος “that’s not like you” απο τις τόσες φορές που επαναλαμβάνεται είναι αρκετός για να σου προκαλέσει δυσεντερία.
Ευτυχώς η κατάσταση δείχνει κάπως να σώζεται με τα πιο occult “Solid Grass” και “Mystery Sells” που ακολουθούν και είναι ίσως για εμένα και τα πιο αξιολόγα του δίσκου. Απο εκεί και έπειτα η υπόλοιπη ακρόαση χαρακτηρίζεται από ασυνέπεια, δηλαδή από την στιγμή που δεν ακολουθούν μια συγκεκριμένη μουσική δομή ο ακροατής κάπου στην πορεία χάνεται.
Με πιο απλά λόγια, όποτε προσπαθούν να το παίξουν πιο 90’s prog φάση, είναι κλάφτα Χαράλαμπε, όποτε όμως κινούνται σε πιο occult metal φάσεις του τύπου Ghost ή Μercyful Fate, εκεί δείχνουν πως πραγματικά το κατέχουν.
Κρίμα γιατί ενώ θα μπορούσε να είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον album, η σαφής ελλειψη μουσικού προσανατολισμού το καθιστά αυτόματα ακρόαση της μια φοράς. Καλό θα ήταν στο μέλλον να αποφάσισουν τι ακριβώς θέλουν να παίξουν…
509 
