Οι Charon είναι εδώ και δέκα χρονιά μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες! Τυχαία (;!) μια δεκαετία πιο πριν περίπου, έψαχνα κάτι να ακούγεται.. πιο gothic, χωρίς όμως να επισκιάζει το metal.
Και εκτός από μερικά σκόρπια κομμάτια, διαφόρων συγκροτημάτων, (π.χ type o negative, 69 eyes) δεν έβρισκα κάτι ξεχωριστό. Σκοτεινό, πένθιμο, δυνατό, βαμπιρικό, χωρίς να γίνεται απολύτως αργόσυρτο και βαρετό ή αρκετά κοντά στο γελοίο! Δεν ήθελα ν’ ακούσω κάτι σε Black Sabbath… ούτε κάτι σε doom γενικότερα! Αγχωμένος λοιπόν και γεμάτος απόγνωση, που δεν έβρισκα σε μουσική, αυτό που είχα στο κεφάλι μου, επισκεπτόμενος ένα γνωστό δισκάδικο στο κέντρο της Αθήνας, έκφρασα την ανησυχία μου, σ’ έναν άνθρωπο που θα ευγνωμονώ για πάντα, διότι προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει και με «γνώρισε» με τους Charon! Ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα!! Κάτι που δε μοιάζει με καμιά μπάντα, κι έχει τη λύπη με συγκερασμό τη δύναμη και σε σωστές αναλογίες, με το πένθος του τάφου!
Οι Charon ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους από το 1992, με αρχικά μέλη, τους Antti Karihtala (ντραμς), Teemu Hautamaki (μπάσο), Pasi Sipila (κιθάρες) και Jasse Hast (κιθάρες). Ηχογράφησαν την επόμενη χρονιά το πρώτο τους demo «Inexorable Reciprocation» και περίπου ένα χρόνο μετά (1994) το «Dies irae». Το 1995 έρχεται στη μπάντα επίσημα και ο Juha-Pekka Leppäluoto (καλά φωνάρα λέμε!!) με σκοπό μια επαγγελματική πλέον προσέγγιση! Το 1997 μετά από άλλο ένα demo (Pilgrimage) κι ένα video clip (Serenity), υπογραφούν με τη Emanzipation Productions (EMZ) και κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους «Sorrowburn». Ακόμα και τώρα ψάχνω να το βρω σε κάποιο δισκάδικο, αλλά μάταιος κόπος! Σε e-mail μου, ρώτησα τη μπάντα, γιατί δε κυκλοφορεί όπως τα αλλά άλμπουμ τους, αλλά ακόμα δε πήρα απάντηση! Οπότε αν κάποιος το έχει ας έρθει σε επικοινωνία μαζί μου γιατί το «sorrowburn», περιέχει κομματάρες!! Burndown, Wortex, Breeze, Serenity, Τo serve you, Nightwing, Neverbirth, Kheimos (!!), November’s eve, Morrow. Ένα χρόνο μετά (1999) κυκλοφορούν το δεύτερο τους άλμπουμ «Tearstained» και βγαίνουν σε περιοδεία με τους Sentenced! (Είναι και ίσως το μονό συγκρότημα που μπορεί να συγκρίνει κανείς τους Charon. Βγάζουν κι οι δυο, περίπου το ίδιο συναίσθημα!). Από το «Tearstained» ξεχωρίζουν και με διαφορά κομματάρες όπως τα: Sorrowbringer, το οποίο είναι μακράν το πιο πένθιμο τραγούδι που έχω ακούσει!!! Και για να μη μπερδεύεστε! Εννοώ πένθιμο! Να σε κάνει να νιώσεις κενό.. λύπη!! Ούτε αργόσυρτο, ούτε πεθαμενατζίδικο, ούτε μαυρίλα! Πένθος! (τσέκαρε στίχους και θα με καταλάβεις!). Τα Christina bleeds, As we die και Stone, είναι τραγούδια που θα ακούσεις ξανά και ξανά και ξανά! Το καλοκαίρι του 2001 κυκλοφορούν το «Downhearted» και μέχρι το Νοέμβριο το single «little angel» πήρε την υψηλότερη θέση, ως νέο τραγούδι στα φιλανδικά charts! Για εμένα προσωπικά είναι η καλύτερη τους δισκογραφική δουλειά, αφού δε ξεχωρίζω ως «κατώτερο» κανένα! Tracklist: Bitter Joy (φοβερό!), At The End of Our Day, Craving, Little Angel, Fall, Erase Me, Desire You (μπορεί να το έχω ακούσει και 1000 φορές!), Come Tonight, All I Care Is Dying, Sister Misery, Sorrowsong (παρόμοιο έπος με το Sorrowbringer!). Το άλμπουμ πάει από το καλό στο καλύτερο και μετά από μια φιλανδική περιοδεία, βγαίνουν στο δρόμο με τους Nightwish και After Forever! Δυστυχώς δε πέρασαν από εδώ.. κι αν δείτε σ’ ένα DVD, που κυκλοφόρησαν πριν αρκετά χρονιά οι Nightwish, την ώρα που βρίσκεστε στα backstage με το συγκρότημα, ακούτε τους Charon να παίζουν! Χωρίς καθόλου εφησυχασμό, το 2003 γεννιέται το «The dying daylights». Είναι ένα καλό δισκάκι έχει τα χιτάκια του, (Death can dance, If , No saint) αλλά δε μου άρεσε όσο τα προηγούμενα! Φοβερό το outwork από τον Travis Smith και τα singlακια «Religious/Delicious» και «In trust of no one» πήγαν πολύ καλά στα φιλανδικά charts, (πρώτη και όγδοη θέση αντίστοιχα) αλλά μπορούσε να πάει συνολικά καλύτερα! Και μιας που λέγαμε πιο πάνω για συγκροτήματα που ταιριάζουν μεταξύ τους και βγάζουν το ίδιο feeling, ήρθε η συνεργασια και η γέννηση ενός καινούριου συγκροτήματος ονόματι «Poisonblack». Sentenced και Charon ένωσαν τις δυνάμεις τους και έβγαλαν ένα καλό άλμπουμ, με υπονοούμενα για πολλά υποσχόμενα από αυτό το ξεχωριστό συγκρότημα, για το μέλλον! Με λίγα λόγια, Ville Laihiala και Juha-Pekka Leppäluoto ισούται με το «Escapexstacy». Βέβαια μετά από λίγο ο δεύτερος παίρνει το πούλο και αναλαμβάνει ο Ville και τα φωνητικά, οπότε να ο κλώνος τον Sentenced! Δε πέθαναν.. απλά όπως λέει και η παροιμία άλλαξε ο μανωλιός.! Για την ιστορία το Tracklist είναι το εξής: The Glow of the Flames, Love Infernal, The State, All Else Is Hollow, In Lust, The Exciter, Lay Your Heart to Rest, With Her I Die, Illusion / Delusion, The Kiss of Death. Πίσω στους Charon τώρα, ο Jasse Hast αφήνει τη μπάντα και ο Lauri Tuohimaa παίρνει τη θέση του, συμμετέχοντας σε περιοδεία για το «the dying..» όπου έδωσαν και δυο συναυλίες στην Αγία Πετρούπολη και στη Μόσχα! Αρκετά σύντομα έβαλαν για ψήσιμο το νέο τους γέννημα, ονόματι «Songs for the sinners». Το singlακι «Ride on tears» σαρώνει και φτάνει στη δεύτερη θέση στα φιλανδικά charts! Το φθινόπωρο του 2005 ήρθε τελικά το release time του άλμπουμ και τον ίδιο Σεπτέμβρη μας δίνουν ένα πολύ καλό video του «Colder» σε σκηνοθεσία της Nina Miettinen. Ξεκινούν τη περιοδεία «Shows for the sinners» και οργώνουν 11 χώρες δίνοντας 38 shows! Περνούν τελικά και από την Ελλάδα και δίνουν ένα πολύ καλό Show.. από έγκυρες πληροφορίες που έχω, γιατί εγώ ήμουν πάλι αρκετά γκαντέμης ώστε να μη βρεθώ εκεί..!
Το «..sinners» είναι ενα πολύ καλό άλμπουμ, αρκετά ατμοσφαιρικό και δείχνει πως οι Charon, έχουν βρει το δρόμο τους τόσο ηχητικά, όσο γενικότερα προσωπικά. Γνωρίζουν τι θέλουν και πως! Colder, Deep Water, Bullet, Rain, Air, She Hates, Ride on Tears, Gray, Rust, House of the Silent.
Για την ώρα περιμένω την επόμενη δουλειά τους κι εύχομαι να μην αργήσει..! Τον Leppäluoto, μπορείτε ακόμη να τον ακούσετε σε δυο αλλά project, στους Harmaja και Northern kings. Οι Harmaja παίζουν μελαγχολικότατο rock, αλλά από τα τραγούδια που έχω ακούσει μέχρι τώρα, είναι όλα στα φιλανδικά! Αν αυτό δε σας πειράζει ενδώστε!! (Πολλά από αυτά θα μπορούσαν να υπήρχαν και σ’ ένα Charon δίσκο.) Tώρα για τους Northern Kings, σαφώς θα παίξει αφιέρωμα, διότι:
Είναι ένα συγκρότημα που είναι καθαρά symphonic metal, σε αυτό δε συμμετέχει μονό ο Leppäluoto, αλλά και ο Marco Hietala, μπασίστας τον Nightwish και κατά στιγμές και τραγουδιστής τους!!!!! Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάνουν διασκευή σε κλασσικές rock και disco(!) κομματάρες, (δυναμικές όμως) όπως το «take on me» τον A-HA (!!!) ή ακόμη και το «We Don’t Need Another Hero», της Tina Turner, «Hello» του Lionel Richie και σε πολλούς άλλους!! Τσεκάρετε στο u-tube, κομμάτια τους και γίνετε εσείς κομμάτια με τη καλή έννοια! (ε και καμιά φορά και με τη κακή..). Για την ώρα σας προτείνω άφοβα να γίνετε οπαδοί τον Charon και σας δίνω το λόγο μου πως τα τραγούδια τους, αλλά και η μπάσα φωνή του Leppäluoto, θα σας ταξιδέψουν σε γκρίζα και πένθιμα μονοπάτια! Check them out!!!
559 
