Μια ακόμη ενδιαφέρουσα συναυλιακή βραδιά, συμπληρώνει ένα μήνα που άδειασε το πορτοφόλι, όσων είχαν να δώσουν τα απαραίτητα για να γουστάρουν και άφησε στίγματα σε κάποιους άλλους που επέλεξαν κάποιες από αυτές αναγκαστικά.
Μετά από το Heavy by the Sea, τους Clutch, τους Unida, τους Neurosis (ίσως κάτι να ξεχνάω), ήρθε και η ώρα του αρχιερέα του doom metal, Wino Weinrich και των Spirit Caravan, σχήματος που γεννήθηκε μετά τη διάλυση των The Obsessed.
Πρώτα, όμως, και ακριβώς στην ώρα που υπήρχε στο πρόγραμμα (συγχαρητήρια για αυτό) βγήκε το κουαρτέτο των Puta Volcano. Με alternative/desert rock διάθεση, παρουσίασαν τις όμορφες ιδέες τους, αλλά είχαν αντίπαλους το άγχος και την χαμηλή ως τότε προσέλευση.
Στη συνέχεια, οι πιο έμπειροι Yellow Devil Sauce και με νέο album στους πάγκους (“Right under your nose”) έκαναν ένα έντονο ηλεκτρικό live και με την alternative metal/grunge διάθεση τους προσέλκυσαν ακόμα περισσότερους στα μπροστά της σκηνής και από εκείνους που έπιναν περιπτερόμπιρες έξω από το μαγαζί (αν δεν ρίξετε τιμές, θα καθόμαστε απ’ έξω συνεχώς).
Η ώρα που όλοι περίμεναν ήρθε και το τρίο των Spirit Caravan εμφανίστηκε στη σκηνή και για 75 λεπτά περίπου μας έκανε λίγο πιο χαρούμενους όλους.
Η βραχνή φωνή του Dave Sherman και το μπάσο του, του οποίου άρεσε η χώρα μας (ας έρθει λοιπόν με τους Earthride ξανά), τα εξαιρετικά τύμπανα του κύριου Vasquez (αντί του Gary Isom, με τον οποίον δεν τα πάει πια καλά ο Wino) δανεικού από τους Saint Vitus και ο ηγέτης Scott “Wino” Weinrich να αλλάζει κατά καιρούς τις κιθάρες, με ευχάριστη και καλοσυνάτη διάθεση, μας έδωσε να καταλάβουμε τι σημαίνει να αγαπάς τη μουσική και να είσαι σωστός απέναντι σε όσους σε στηρίζουν.
Ακουσαμε “Powertime”, “Healing Tongue”, “Dead Love”,“Jug Fulla Sun”, “Lost Sun”, “Brainwashed” και με μοναδικό highlight το “Retroman”, όταν και σπάει η χορδή του Wino, ο οποίος απτόητος λες και δε συμβαίνει τίποτα συνεχίζει και τελειώνει το κομμάτι, λες και δε συμβαίνει τίποτα. Τίποτα δεν μας σταματά και η ατμόσφαιρα ζεσταίνεται πολύ μετά από αυτό και οι παρευρισκόμενοι ζητωκραυγάζουν για το συγκρότημα…
Είναι όμορφο να βλέπεις τέτοιες σημαντικές παρουσίες της metal σκηνής και να κλέβεις λίγο από τη λάμψη τους. Τέτοιες συναυλίες σαν αυτές είναι αυτές που αποτελούν κάυσιμα για τη δημιουργία νέων συγκροτημάτων και την προσπάθεια των εγχώριων μουσικών να γίνονται ακόμα καλύτεροι προσπαθώντας να φτάσουν στο επίπεδο των ξένων συγκροτημάτων.
Εύγε και με το νέο δίσκο να μας ξανάρθετε!
photos: Καλλιόπη Τσουρουπίδου
674 
