Τέσσερις λέξεις. Old school death metal.
Θα έλεγα η πιο ταιριαστή και αντιπροσωπευτική περιγραφή των Desecration και φυσικά αυτού του δίσκαρου, που σαν την πιο βαριά ταφόπλακα ολόκληρου του νεκροταφείου έπεσε στο κεφάλι μου αφήνοντας με αποσβολωμένο και με το χέρι κολλημένο στο repeat.
Και όπως έχω ξαναπεί αυτές είναι οι στιγμές που κατακλύζομαι από υπερηφάνεια και ευτυχία για την μουσική που ακούω όλα αυτά τα χρόνια. Μικρές, μακάβριες στιγμές βγαλμένες από τις πιο σκοτεινές γωνίες του νεκροταφείου. Όπως ακριβώς το “Cemetery Sickness”. Kαι αυτοί οι Ουαλοί μάγκες βρίσκονται εδώ από το 1993 για να μας θυμίζουν, καμιά φορά καθυστερημένα (6 χρόνια πέρασαν από την τελευταία τους κυκλοφορία), την αξία, τη διαχρονικότητα και το πώς παίζεται το αληθινό, πεντακάθαρο death metal. Mε φοβερά riff, ξεσβερκιαστικές πιο groove στιγμές, στίχους που αντικατοπτρίζουν πλήρως το ευγενέστατο εξώφυλλο και με μια παραγωγή που σπάει κόκκαλα το “Cemetery Sickness” απογειώνει την δισκογραφική πορεία της μπάντας και στέκεται επάξια ανάμεσα σε αντίστοιχες κυκλοφορίες του death χώρου. Η επιλογή κομματιών αδύνατη μιας και όλα είναι πραγματικά ένα προς ένα. Εμφανίσεις μαζί με Deicide, Terrorizer, Morbid Angel, Cannibal Corpse και λοιπούς λεβέντες… μυρίζουν μπαρούτι.
Τα λόγια όμως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι περιττά. Δεν έχετε παρά να το ακούσετε και θα καταλάβετε μόνοι σας. Ότι και να πώ εγώ είναι λίγο. The Welsh Death Metal Bastards are back…
682 
