Τέσσερις κάφροι από τη Γαλλία, που μάλλον μισούν οτιδήποτε ζωντανό και σίγουρα θα έδιναν το μισό τους βασίλειο για να δουν αυτόν τον κόσμο να καίγεται, κυκλοφορούν το πρώτο τους EP τεσσάρων κομματιών.
Αρκετά καλό μείγμα από post metal/ hardcore, λυσσασμένο, με φωνητικά homo erectus (που ανά σημεία καθαρίζουν απαγγέλλοντας στη μητρική γλώσσα του Ribery), με μπόλικα λοξοκοιτάγματα προς τους Orange Goblin και τον υπόλοιπο ανάλογο υπόκοσμο.
Την δουλειά τους την κάνουν καλά, ακούγονται νευριασμένοι, μεταφέρουν την θκατοψυχιά τους πολύ μελετημένα και ειδικά κάτι punk σφήνες όπως π.χ. στο σαλεμένο “Lord Of Mercy”, δείχνουν μια μπάντα που είναι άνετη στο αντικείμενο που διαπραγματεύεται.
Αν δεν έχεις πρόβλημα με το στραγγάλισμα των Neurosis, ντάλα καλοκαίρι και σ’ αφήνουν αδιάφορο τα δυναμικώς κινούμενα καμπυλοειδή ελκτικά μέσα των συνανθρώπων σου, είσαι ok, οι Father Merrin, με το όνομα – δάνειο από τον Εξορκιστή και το “All Is Well That Ends In Hell”, θα σε κάνουν κατά τι, πιο σταρχιδιστή. Να κόψεις το τσιγάρο, αποκλείεται.
502 
