Η δέκατη διεξαγωγή ενός από τα πιο σημαντικά καλοκαιρινά festival της Αθήνας έφερε ξανά μπροστά από το ελληνικό κοινό μερικές από τις αγαπημένες του μπάντες.
Στον πανέμορφο χώρο όπου πραγματοποιείται από το 2011, κάτω από τον πολύ καυτό ήλιο που μας χαρακτηρίζει, λίγες ώρες μετά την πρόκριση της εθνικής Ελλάδος στους 16 του παγκοσμίου κυπέλλου… η είσοδος άνοιξε όπως είχε προγραμματιστεί, στις 16:30 δηλαδή, με έναν σημαντικό αριθμό παρευρισκομένων να κάνουν την εμφάνιση τους στην τεράστια αρένα της πλατείας νερού.
Περίπτερα και κιόσκια είχαν γεμίσει τον περιβάλλοντα χώρο για προωθητικούς σκοπούς, ενώ τα cocktail bars είχαν γεμίσει από κόσμο που προτιμούσε να περιμένει παρέα με ένα mojito. Παρά την αφόρητη ζέστη (αν και υπήρχε το περιστασιακό αεράκι) ο κόσμος φάνηκε να απολαμβάνει την παραμονή του στον χώρο μπροστά από το main αλλά και το μικρότερο stage (το οποίο βρισκόταν λίγα μέτρα δεξιά από την βασική σκηνή) καθ’ όλη την διάρκεια του festival.
Οι Brightside έπαιξαν τις πρώτες νότες του φετινού Ejekt. Punk rock με διακριτικά ηλεκτρονικά στοιχεία κυριάρχησαν στο Red Stage για περίπου ένα τέταρτο της ώρας. Το κοινό φάνηκε να απολαμβάνει την μουσική τους, η οποία θα μπορούσε να ακουστεί και δυνατότερα, και η μπάντα ανταπέδωσε με την χαρούμενη διάθεση της.
Μετά από πέντε χρόνια, οι White Lies επιστρέφουν στο Ejekt festival με μεγάλη μερίδα του τότε κοινού τους να επιστρέφει μαζί και να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ο χώρος μπροστά από το Main Stage είχε γεμίσει με κόσμο, αλλά όχι ασφυκτικά.
Οι post-punk Βρετανοί από το Ealing έχουν πλέον στο ενεργητικό τους δύο επιπλέον δίσκους από τότε, με άφθονο εξαιρετικό υλικό και, όπως αποδείχτηκε, πολύ αγαπητό στους ακροατές. Φτάσανε εννοείται στο αποκορύφωμα τους με τα “Bigger than Us” και “Farewell to my Fairground”, συνθέσεις με τις οποίες βρήκαν το “κουμπί” του κοινού.
Κράτησαν απασχολημένη την Main Stage για μια ώρα, κατά την οποία σχολίασαν τον καυτό ήλιο που τους βαρούσε, κάτι που δεν φάνηκε να τους ενοχλεί και πολύ. Με την αποχώρηση τους ο κόσμος πλησίαζε όλο και περισσότερο την σκηνή με ένα μικρό ποσοστό να μεταφέρεται στην μικρότερη για το επόμενο act.
Οι Inconsistencies δεν έχαιραν των καλύτερων συγκυριών κι έτσι πέρασαν απαρατήρητοι από την πλειοψηφία του κοινού του festival. Ατυχές γεγονός φυσικά που δεν μπορούσε να αποτραπεί εύκολα εξαιτίας του συμπιεσμένου προγράμματος. Παρόλα αυτά, επέδειξαν καλή μουσική και άφησαν θετικές εντυπώσεις μετά την εκτέλεση του “Sailed Away”.
Οι Editors εμφανίστηκαν στο Ejekt μετά τους White Lies και το 2009. Αυτή την φορά βγήκαν στην σκηνή λίγο πριν από τις 20:00 με το “The Weight of your Love” να κλείνει ένα έτος στην κυκλοφορία. Εννοείται πως έγινε αισθητή η παρουσία ένθερμων οπαδών, κυρίως μιας κοπέλας που έκανε πρόταση γάμου στον τραγουδιστή Tom Smith με ένα χαρτί στον αέρα.
Ο τελευταίος εμφανίστηκε εγκρατής στην αρχή, αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ. Η σκηνική του παρουσία αποτέλεσε κάτι μεγαλύτερο από την υπόλοιπη μπάντα μαζί και εντυπωσίασε όσο και ενθάρρυνε το κοινό στο παιχνίδι του. Εξαιρετική φωνή, εξαιρετική μουσική από την μπάντα και ένα χορταστικό setlist που ξεπέρασε τη μια ώρα.
Αν και ο νεότερος δίσκος τους απέτυχε πέρσι να αφήσει τις θετικότερες των εντυπώσεων, οι συνθέσεις του κατά την εκτέλεσή τους μπροστά από το κοινό του Ejekt έλαμψαν και θριάμβευσαν με τα υπόλοιπα αγαπημένα κομμάτια της alternative rock μπάντας από την Αγγλία. Την επιστροφή τους την θεωρούμε αναμενόμενη και ήδη την περιμένουμε.
Editors setlist
The Racing Rats
An End Has a Start
All Sparks
A Life as a Ghost
Formaldehyde
Honesty
Sugar
Munich
Smokers Outside the Hospital Doors
Bones
A Ton of Love
Papillon
Στις 21:15 εμφανίστηκαν στο Red Stage οι Darkside. Η μουσική των Nicolas Jaar και Dave Harrington βρήκε προ εκπλήξεως πολλούς ακροατές, ακόμα και αν οι περισσότεροι από εκείνους παρέμειναν μπροστά από την κύρια σκηνή. Χάρη στον δυνατό και καθαρό ήχο, αλλά και τις οθόνες στα πλαϊνά του Main Stage, όλοι μπορούσαν να πάρουν μια καλή ιδέα από το live των Αμερικανών από τη Νέα Υόρκη.
Ηλεκτρονικοί downtempo ambient ήχοι έλουσαν την πλατεία νερού για μια ώρα. Σε συνδυασμό με την ιδανική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε χάρη στους έξυπνους φωτισμούς και τα εφέ του καπνού, οι Darkside δημιούργησαν ένα οπτικοακουστικά alternative (για το event) show που πρόσθεσε μια έξυπνη πινελιά στο όμορφο βράδυ.
Όσο λοιπόν απασχολούσαν την Red Stage οι Αμερικανοί, το Main Stage είχε κατακλυστεί από το crew των headliners, προετοιμάζοντας τους το έδαφος. Ένα τεράστιο πανό με την ένδειξη “43:18” υψώθηκε στο background και όλα ήταν πλέον έτοιμα για τη μεγάλη εμφάνιση.
Δύο μόλις χρόνια μετά την πρώτη τους σπουδαία εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, οι Kasabian επέστρεψαν ξεκινώντας στις 22:30 με το “Bumblebeee” του “43:18” και σπέρνοντας το χάος στους χιλιάδες θεατές τους που περίμεναν με αγωνία.
Ο ήχος τους ήταν εξαιρετικός και ο πιο δυνατός σε ολόκληρο το event. Οι Meighan και Pizzorno μονοπώλησαν την προσοχή στα περισσότερα σημεία του show, με τον πρώτο να περιφέρεται χαλαρά δεξιά και αριστερά στην σκηνή και τον δεύτερο να ανεβάζει το κοινό με την ανεξάντλητη ενέργεια του και τα ξεσπάσματα του.
Το set των Kasabian ήταν το ιδανικότερο μιας και περιείχε τα κλασσικότερα αγαπημένα κομμάτια τους καθώς και τα ανώτερα του τελευταίου τους δίσκου. Ο οποίος βέβαια δεν έγινε αποδεκτός από όλους του τους ακροατές, έφερε όμως αρκετές νέες και αξιόλογες συνθέσεις, οι οποίες δεν αναδείχτηκαν από το κοινό του Ejekt (εκτός του “Eez-eh”, καθότι promo single) μιας και δεν έχει κλείσει ακόμα έναν ολόκληρο μήνα.
Τα “Underdog”, “Where Did All the Love Go?”, “Re-Wired”, “Fire” και “Vlad the Impaler” ακούστηκαν καλύτερα από ποτέ. Υπήρξε φυσικά και η διασκευή του “Praise You” του Fatboy Slim λίγο πριν το φινάλε που δόθηκε με την εξαιρετική απόδοση του “L.S.F”.
Οι Άγγλοι κράτησαν το κοινό σε εγρήγορση για 100 λεπτά, κατά τα οποία τα έδωσαν όλα και παρέδωσαν ένα show που ξεπέρασε το αντίστοιχο του 2012. Το κοινό έζησε μια σπάνια εμπειρία και φυσικά δημιούργησε και σπάνια ατμόσφαιρα, πράγμα δύσκολο δεδομένου ότι η πλειοψηφία περίμενε κάτω από τον ήλιο για κάτι περισσότερο από πέντε ώρες.
Kasabian setlist
Bumblebee
Shoot The Runner
Underdog
Where Did All The Love Go?
Days Are Forgotten
Eez-Eh
Processed Beats
Stevie
I.D.
The Doberman
Take Aim
Club Foot
Treat
Re-Wired
Empire
Fire
Switchblade Smiles
Vlad The Impaler
Praise You
L.S.F.
“That’s how you do a fucking business in Athens” φώναξε ο Meighan μερικά λεπτά πριν από την αποχώρηση τους από την σκηνή. Μαζί με τους Kasabian αποχώρησε και μια μεγάλη μερίδα κοινού, αν και το Ejekt festival δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.
Λίγη ώρα πριν τα ρολόγια δείξουν 01:00 της Πέμπτης, ο Paul Kalkbrenner από το Βερολίνο ανέλαβε το κλείσιμο του festival. Θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσει κανείς την συγκεκριμένη εμφάνιση ως ένα dj set, μιας και ο μουσικός/παραγωγός κατάφερε να εκπλήξει ευχάριστα με την ηλεκτρονική πανδαισία που κατάφερε να παρουσιάσει με ιδιαίτερη ευκολία.
Όπως και να ‘χει, ο Γερμανός μουσικός αποτέλεσε μια σωστή προσθήκη και ένα καθ’ όλα ευχάριστο και δυνατό κλείσιμο για ένα ακόμα Ejekt festival. Δέκα χρόνια πλέον εν δράση ένα από τα καλύτερα festival της χώρας έκανε για άλλη μια φορά χαρούμενο το κοινό του και του έδωσε κάτι να θυμάται για πολλά χρόνια. Αδημονούμε για το επόμενο.
618 
