Έρχονται απ’ το L.A. και είναι η παλιά μπάντα του Johnny Depp.
Μια μπάντα ιστορική από μόνη της. Στη lead κιθάρα ο Lloyd Stuart Casson των Rock City Angels, μπάσο ο Tony Kinman των αμερικάνων παλαιοπάνκηδων The Dils (θυμηθείτε τη θρυλική περιοδεία The Clash/Bo Diddley, το ‘82), ο Φινλαδός ντράμερ Repo των ιστορικών Smack πίσω απ΄τα τύμπανα και frontman (φωνή/ κιθάρα) ο Roger Deering, ένας ξεροψημένος στα καταγώγια τύπος με κατά βάση πανκ παρελθόν, στο γράψιμό του όμως επιρρεπής στα ποπ/ροκ δυναμιτάκια των Cheap Trick και των Mott The Hoople. H φιλολογία του φτιαχτού supergroup δεν εφαρμόζει εδώ, γιατί δεν είναι τύποι που σκοπεύουν να επαναπαυθούν σε δάφνες ή να μοστράρουν δικά τους αναμασήματα.
Η επιρροή του glam rock ηχου του μέσου των ‘70s είναι ανεξίτηλη στην ευδιάθετη και την άμεση μουσική του σχήματος. Απενοχοποιημένη και μακριά από προβληματισμό, ζει σε μια δική της τροχιά. “Super glam that’s what I am,” δηλώνει άφοβα το κομμάτι του μπασίστα Tony Kinman (“Super Glam”). Οι SMASH Fashion ανήκουν στο κύμα αναβίωσης των ‘70s, το οποίο έχει καταλάβει τελευταία τις γόνιμες σκηνές Αμερικής και (δευτερευόντως) Αγγλίας. Οι επιρροές εκείνης της εποχής, μπολιασμένες με μικρές δόσεις ψυχεδέλειας και ποπ ρεφραίν, δείχνουν να ρέουν αβίαστες και να καλουπώνονται σε κομμάτια που στέκουν αυτόνομα ως ροκ πρόζακ, όπως τα “Aim For The Heart” και “Wicked Ways”. Ο βρυχηθμός του “Strike My Fancy (Knickers Down)” είναι κληρονόμος του πρωτόλειου glam των The Move, το “Stay Off My La La” φέρνει σε Sweet εποχής Desolation Boulevard και το “You Love To Suffer” δανείζεται λίγο από το ύφος του Ian Hunter και από την ατμοσφαιρική Βερολινέζικη περίοδο του (πάλαι ποτέ) Μέγα Λευκού Δούκα.
Το αγγλικό περιοδικό Classic Rock, στο οποίο αρέσουν οι προσεγγίσεις με περιφραστικές ηχητικές ταμπέλες έγραψε ότι το γκρουπ αυτό αντανακλά συμπυκνωμένους ήχους που παραπέμπουν στους Who, τον Elvis, τον Peter Frampton έως και στους… Turbonegro, και ότι η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα κοκτέιλ αναβράζουσας ποπ και ψυχεδελίζοντος glam-punk, με μια μικρή πρόσμιξη macho ‘70s arena-rock.
Δε θα σώσουν τον κόσμο. Δε θα αλλάξουν ζωές. Αλλά αν ακούτε τους αγγλικούς ήχους των ‘70s, το “Big Cat Love” πιθανόν να φτιάξει τις καλοκαιρινές μέρες σας.
548 
