Μόλις άκουσα για τους Shaolin Death Squad, αμέσως αναλογίστηκα: Ωχ! Άλλο ένα extreme technical metal group με περίεργο όνομα που θα μας τα κάνει τσουρέκια με την πολυπλοκότητα της τεχνικής τους και την τάση τους να κάνουν τα κομμάτια τους σαλάτα διαφο- ρετικών ειδών μουσικής.
Ουκ ολίγα τα παραδείγματα:
Diablo Swing Orchestra, Dillinger Escape Plan, Sleepytime Gorilla Museum. Τι έχουν κοινό αυτά τα συγγροτήματα, εκτός από την ακραία τους μουσική προσέγγιση, την πολυπλοκότητα της τεχνικής τους και την τάση τους να κάνουν τα κομμάτια τους σαλάτα διαφορετικών ειδών μουσικής; Το βρήκατε! Το μακροσκελές εντυπωσιακό όνομα. Στη σειρά αυτή προστίθενται και οι Shaolin Death Squad, και η πρόκληση είναι να καταφέρουν να διαφοροποιηθούν και να μας προσφέρουν μουσική με ουσία. Γνωστότερος της πεντάδας είναι ο Matt Thompson, ο μακροβιέστερος drummer στη σύνθεση του King Diamond (2000 – σήμερα). Βγαίνουν για live μασκαρεμένοι σε Shaolin Warriors, αλλά με το ντύσιμό τους και τις μάσκες περισσότερο μοιάζουν με σαμουράι black μεταλλάδες. Ο δεύτερος τους δίσκος ‘Five Deadly Venoms’ είναι concept βασισμένος στην θρυλική ταινία πολεμικών τεχνών ‘Wu Du’ (1978, αγγλικός τίτλος ‘5 Deadly Venoms’). Η ταινία αναφέρεται σε έναν ετοιμοθάνατο δάσκαλο πολεμικών τεχνών, που ζητάει από τον τελευταίο μαθητή του να έλθει σε επαφή με τους 5 μαθητές του, τους οποίους και εκπαίδευσε με διαφορετικές τεχνικές από δηλητηριώδη ζώα – έντομα.
Φυσικά, μετά από μια απαλή εισαγωγή κλασικής κιθάρας, που δεν σε προετοιμάζει για το τι θα αντιμετωπίσεις, ακολουθούν πέντε κομμάτια, το καθένα αφιερωμένο στον εκάστοτε χαρακτήρα της ταινίας. Μπαίνουμε λοιπόν στο ψητό: τεχνικές, εξαιρετικά μελωδικές και ευέλικτες συνθέσεις, με υπέροχα (πάντοτε καθαρά) μέσα με ψηλά φωνητικά. Καθαρότατα κιθαριστικά solos, διάθεση για αρκετό πειραματισμό και μια σκοτεινή ατμόσφαιρα αλά Danny Elfman να διαχέεται στην ατμόσφαιρα. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα είναι ότι το συγγρότημα είναι σφιχτοδεμένο σαν γροθιά. Διανύει την απόσταση μεταξύ μελωδικού και σκληρού, εισάγει στοιχειωμένες μελωδίες, αλλάζει progressive μέτρα και διαθέσεις σαν να μην τρέχει τίποτα! Στιγμές μου φέρνουν στο νου πιο συγκεντρωμένους στη σύνθεση Pain of Salvation. Ναι, είναι τόσο καλοί! Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον από τους μουσικούς, θα ήταν ο τραγουδιστής – πληκτράς Androo O’Hearn. Σίγουρα θα ακούσουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον.
Μετά τα 5 κομμάτια του concept, ακολουθούν 4 ακόμα καλοδουλεμένες συνθέσεις και ένα Outro.
To instrumental ‘Mischief and Epiphany’ θυμίζει Mr Bungle, τους οποίους αρέσκονται να διασκευάζουν live. Το ‘Let us Welcome the Actors’ μια μίξη Queen με Pain of Salvation! Το Last Stand μαζί με το Lizard είναι οι δύο up tempo speed metal στιγμές του δίσκου – τίποτα όμως τόσο ακραίο που ο μέσος power metal οπαδός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Το Farewell, αργό και ατμοσφαιρικό, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο Bleeding των Psychotic Waltz. Τέλος, το instrumental ‘Peace be Upon You’ δρα σαν το πέσιμο της αυλαίας, μπας και συνειδητοποιήσουμε τι κεραμίδι ήταν αυτό που φάγαμε κατακούτελα ακούγοντας το νέο δίσκο των Shaolin Death Squad. Η μικρή διάρκεια του δίσκου είναι πλεονέκτημα. Χρειάζεσαι μόνο 44 λεπτά για να ακούσεις ολόκληρο τούτο το αριστούργημα. Αν και ακόμα στο μέσο του 2010, και έχοντας ακούσει πολλούς υπέροχους καινούργιους δίσκους, για μένα έχει καπαρώσει τη θέση της κυκλοφορίας της χρονιάς. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις του καλού Power – Progressive.
Α! Κι άμα σας αρέσουν οι παλιές ταινίες πολεμικών τεχνών δείτε και την ταινία! Θα σας αρέσει!
Ανδρέας Παρασκευάς
551 
