Δεν χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός ώστε να δικαιολογηθεί η σχετικά μεγάλη προσέλευση σε ακόμα μια εμφάνιση του πρώτου τραγουδιστή των Iron Maiden στην χώρα μας, ειδικά όταν πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία να τον παρακολουθήσει κανείς live.
Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο γίνεται φυσικά το live όταν πλαισιώνεται και από ονόματα όπως Sorrowful Angels (οι οποίοι έπαιξαν ως η μπάντα του headliner και όχι δικό τους setlist), οι Star Star, οι Maidenance και οι Mother of Millions.
Ξεκινώντας λοιπόν το show με τους Mother of Millions, ο χώρος δεν είχε πλησιάσει ακόμα στο γέμισμα του. Έπαιξαν γρήγορο progressive metal με heavy ήχους και καλές κιθάρες. Έχουν στην κατοχή τους μόλις ένα album, το “Human”, αλλά ακόμα κι έτσι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την σκηνή για περισσότερο χρόνο, αν φυσικά δεν είχε προηγηθεί μια μικρή καθυστέρηση. Σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλές εμφανίσεις τους, οπότε και θα έχουμε καλύτερη εικόνα.
Οι Maidenance έχουν ήδη το κοινό τους, έχουν εδραιώσει το όνομα τους καιρό τώρα και η αποδοτικότητα τους το βράδυ της Τετάρτης ήταν σε επίπεδα που έκαναν την ευκαιρία κάποιου να τους πρωτοδεί, πολύ καλή. Διασκευές σε κομμάτια των Maiden, επί της Dickinson εποχής βεβαίως, ξεσήκωσαν το κοινό και έστρωσαν την πορεία του show σαν κόκκινο χαλί για το τελικό act. Δυνατός και καθαρός ήχος, αμεσότητα και επαγγελματικότητα, επιλογές που ενθουσίασαν και που κράτησαν το ενδιαφέρον ζωντανό καθ’ όλη την διάρκεια της εμφάνισης.
Maidenance setlist
Moonchild
Die With your Boots On
Wasted Years
Children of the Damned
The Prophecy
Heaven Can Wait
Seventh Son of a Seventh Son
Alexander the Great
Only the Good Die Young
Λίγο πριν από το τελικό act λοιπόν παρουσιάστηκαν οι Star Star. Κοντά στην κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, εννοείται μετά από πολύ καιρό, εμφανίστηκαν πιο φρέσκοι από ποτέ. Όχι μόνο αυτό φυσικά, μιας και ο περιορισμένος χρόνος που είχαν για να παίξουν το old-school rock τους δεν κατάφερε να περιορίσει την ορμητικότητα τους.
Η βαρύτητα που έφεραν στην σκηνή του club ήταν μεγαλύτερη απ’ ότι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, ιδιαίτερα αν τους παρακολουθούσε ή και τους άκουγε για πρώτη φορά στην ζωή του. Το χιούμορ όμως και η ενεργητικότητα τους μίλησαν από μόνα τους και η εξαιρετική τους μουσική απέκτησε πολλούς νέους οπαδούς και υποστηρικτές.
Paul Di’Anno για το τέλος, οι Sorrowful Angels μαζί του ξανά στην σκηνή και “Sanctuary” για την εκκίνηση. Η πλειοψηφία των παρευρισκόμενων πλησίασαν την σκηνή όσο το δυνατόν περισσότερο αφήνοντας ένα κενό στην μέση του club που τους χώριζε με τους πιο χαλαρούς ακροατές του Βρετανού τραγουδιστή.
Αψεγάδιαστος ήχος και μεγάλες εντάσεις, πράγματα που ανέβασαν ακόμα περισσότερο το παίξιμο της ελληνικής μπάντας που δεν επισκιάστηκε από την φορμαρισμένη και με επιμονή φωνή του Di’Anno. Τα τεχνικά μέρη του show λειτούργησαν άψογα, οδηγώντας το όλο οπτικοακουστικό θέαμα να συναγωνίζεται συναυλίες μεγαλύτερου βεληνεκούς σε αρένες με πολύ μεγαλύτερο μέγεθος.
Εννοείται πως ακούστηκαν κομμάτια όπως “Wrathchild”, “Killers”, “Transylvania” και “Genghis Khan”, ενώ μεταξύ άλλων υπήρξαν και διασκευές σε κομμάτια όπως “Highway to Hell” (AC/DC), “God Save the Queen” (Sex Pistols) και “Blitzkrieg Bop” (Ramones) για το τέλος. Πρόκειται για τις στιγμές φυσικά που το κοινό έκανε άνω κάτω το club και ο Di’Anno τα έδωσε όλα εντυπωσιάζοντας για ακόμα μια φορά.
Ο χαρακτηριστικά ομιλητικός Paul φάνηκε ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την παραμονή του στην Ελλάδα αυτές τις μέρες και με όρεξη για… συζήτηση. Στα 56 χρόνια της ζωής του, μετά από μια εξαιρετική καριέρα, παρέδωσε ένα εξαιρετικό show σαν αποχαιρετιστήριο πάρτυ σε ένα από τα πιο τρελά, όπως είπε, κοινά του πλανήτη.
Ύστερα από δεκαέξι κομμάτια το show έφτασε στο τέλος του. Επρόκειτο για μια από τις καλύτερες δυνατές εμπειρίες σε μια Paul Di’Anno συναυλία και σίγουρα για κάτι που δεν θα ξεχαστεί εύκολα.
Paul Di’Anno setlist
Sanctuary
Purgatory
Wrathchild
Prowler
Murders In The Rue Morgue
Genghis Khan
The Beast Arises
Children Of Madness
Charlotte The Harlot
Killers
Phantom Of The Opera
Running Free
Transylvania
Highway To Hell
God Save The Queen
Blitzkrieg Bop
photos: Χριστίνα Αλώση
502 
