Στον δρόμο του “Sôl austan, Mâni vestan” που μας εξέπληξε πέρσι μέσω των σκοτεινών ambient μελωδιών του, το “The Ways of Yore” κατηφορίζει ακόμα περισσότερο.
Ο Varg Vikernes αφιερώνεται πλέον στην απόδοση μεσαιωνικών προσώπων στην μουσική του, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο θα κάνει τον ακροατή να νιώσει, όπως ο ίδιος λέει, τις ρίζες των προγόνων του. Κάπως έτσι λοιπόν έχουμε μια καθηλωτικά ψυχρή μουσική παλέτα που αγκαλιάζει ακόμα και τις πιο μελωδικές στιγμές που μπορεί να προκύψουν από τα περισσότερο γαλήνια κομμάτια του δίσκου.
Όταν κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, όταν δηλαδή περνάμε στις πιο σκοτεινές και μυστηριώδεις συνθέσεις, τότε είναι και που αυξάνονται οι δόσεις άφθονου πειραματισμού με την αρχαϊκή ατμόσφαιρα στην οποία και στοχεύει ο δημιουργός. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η καλύτερη αποδοτικότητα του, μιας και πάντα απολάμβανε να δουλεύει καθ’ αυτόν τον τρόπο, ενδίδοντας περιστασιακά σε επαναλήψεις που συνήθως θα γίνονται αποδεκτές.
Το στιχουργικό κομμάτι, που απέχει αισθητά από τα χαρακτηριστικά που χαίρουν ιδιαίτερης εστίασης, ακολουθεί το μοτίβο της νορβηγικής μυθολογίας μέσα από τα μάτια του Vikernes.
Σαν ένας ακόμα Burzum δίσκος, το “The Ways of Yore” εξιλεώνει την τροπή των μουσικών αντιλήψεων του Vikernes και φέρει μια ξεχωριστή αύρα που έλειπε από προηγούμενες κυκλοφορίες. Το αν θα ικανοποιήσει, θα κριθεί από το τι λείπει περισσότερο από έναν οπαδό του…
665 
