Day 1
Ήταν μία εξοντωτική, ζεστή και αρκετά αγχώδης Παρασκευή και ανέμενα ότι το Plissken θα ήταν ένας καλός τρόπος να λήξει η εβδομάδα. Έφτασα περί τις 17:15 στο χώρο με το άγχος ότι άργησα, αλλά, καλώς ή κακώς, διαπίστωσα ότι οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει καν την ώρα εκείνη. Αυτό, δυστυχώς, πήγε όλο το πρόγραμμα μία ώρα πίσω οπότε ήταν δίκοπο μαχαίρι.
Έβαλα στόχο να παρακολουθήσω κατά το δυνατόν την κύρια σκηνή του fest, με διαλείμματα στην εξωτερική σκηνή. Και παραβλέποντας τους δικούς μας Bombing the Avenue, που έπαιζαν με αντικαταστάτη drummer εν απουσία του μικρούλη Ιάσονα, παρακολούθησα, με συνοδεία και τρισμέγιστο tour guide το φίλο Έκτορα, τους Raketkanon.
Τουτέστιν, κάτι κατά το ήμισυ βιομηχανικό και κατά το ήμισυ κιθαριστικό, και εν γένει μινιμαλιστικά ενορχηστρωμένο από κάτι θεοπάλαβους Βέλγους με ένα frontman τρόφιμο του Δρομοκαΐτειου. Αρκετά εκρηκτικοί και χύμα για την ώρα και για τον ελάχιστο κόσμο, ενώπιον του οποίου εμφανίστηκαν, οι Βέλγοι έχουν ψήγματα σκληρού ήχου, αλλά τείνουν κυρίως στο χορευτικό. Με ένα αποχαιρετιστήριο γλωσσόφιλο του drummer στο frontman (συνοδευόμενο από ελαφρύ κωλοδάχτυλο) οι Raketkanon αποχωρούν αφήνοντας μας άναυδους.
Άφησα πίσω τη γλυκερή pop των Say Lou Lou για να πάρω λίγο αέρα ακούγοντας το indie r’n’r χωρίς μέση γραμμή (λέγε με μπάσο) των Noise Figures, που δε μου είπε και πολλά και κατάδυση ξανά στην κεντρική σκηνή με τους απόλυτα trippy Suuns.
Δεν ξέρω αν ήταν η ηχητική του χώρου ή αντηχήσεις από τις παραμορφώσεις του κουαρτέτου από τον Καναδά σε συνδυασμό με τη χαλαρωτική φωνή του frontman τους, αλλά αυτό που άκουσα προσομοίαζε το shoegaze προηγούμενων δεκαετιών και σίγουρα κάτι που θα μπορούσε να είναι αποκλειστικά ηλεκτρονικό.
Τους Suuns ακολουθούν οι Αμερικανοί ήρωες του χορευτικού ήχου Girls Against Boys, που με επίθεση διπλού μπάσου και το Gang of Four – meets – Iggy rock τους, παίζουν ένα στιβαρό, εντούτοις όχι με ιδιαίτερες εκπλήξεις σετ.
Για κακή μου τύχη ακολουθεί ο Βρετανός τραγουδοποιός Fink που τουλάχιστον στο live του και με τη συνοδεία αυτής τη ορχήστρας δε μου είπε και τίποτα.
Αυτός έδωσε τη σκυτάλη στους indie-pop προστατευόμενους της μυθικής Domino, Wild Beasts, που, παρ’ όλη την αναμονή της εμφάνισης τους από μεγάλο μέρος του κοινού, εγώ την απέφυγα διακριτικά.
Εν αναμονή των 65daysofstatic προτίμησα το χαζοχαρούμενο garage βόρβορο των Tijuana Panthers στην εξωτερική σκηνή.
Περί τη μία, και με αρκετή καθυστέρηση στο πρόγραμμα, ανέβηκαν στην κεντρική σκηνή οι Βρετανοί, κατά πολλούς, post-rock σωτήρες 65daysofstatic για να δώσουν το εκκωφαντικό παρόν τους. Μάλλον ήταν και το ζενίθ της πρώτης μέρας από άποψη προσελεύσεως κόσμου και η εμφάνιση του γκρουπ θα ήταν, κατά τα άλλα, λυτρωτική, αν παρέβλεπα το προχωρημένο της ώρας και τις κακοτοπιές στον ακατάπαυστα εκκωφαντικό ήχο.
Τα παλληκάρια βαρέσανε δυνατά και τίμια, αλλά όποια σχόλια άκουσα εκείνη τη στιγμή μάλλον ήταν λόγω ενθουσιασμού, καθώς η πρώτη μου εντύπωση από τους 65dof δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Όταν, πλέον, περί τις 3:15 ξεκινούσαν οι συντοπίτες τους, Fuck Buttons, οι δυνάμεις μου με είχαν εγκαταλείψει και ο ήχος ήταν κυριολεκτικά στα όρια της κώφωσης και αποφάσισα να εγκαταλείψω το χώρο του festival, χωρίς να δω τον Vitalic.
Day 2
Τυπικός (και αρκετά μαλάκας) έφτασα και πάλι στο χώρο του Ελληνικού Κόσμου στις πέντε και για αντικρίσω και πάλι τις πόρτες του festival κλειστές μέχρι τις έξι και το χώρο του parking κλειστό. Συνεπώς το πρόγραμμα πήγε μία ώρα πίσω και για το Σάββατο. Ας είναι.
Πάντως με είχαν προειδοποιήσει ότι η δεύτερη μέρα θα ήταν πιο επιτυχημένη από άποψη line-up και προσελεύσεως και έπεσαν μέσα και στα δύο. Η πρώτη μου επαφή ήταν με τους αρκετά καλούς Nightmare Air από το Λος Άντζελες, ένα δυνατό μπασταρδεμένο garage – space- pop τρίο, που στηρίζεται στην αιθέρια φωνή (και παρουσία) της μπασίστριας του, Swaan Miller, και στην αντίστοιχα εκκεντρική φωνή του κιθαρίστα τους, Dave Dupuis. Το με άπειρα echo παραμορφωμένο rock τους ήταν μία καλή αρχή για το διήμερο.
Παρακολούθησα μεγάλο μέρος του set των Ταϊβανέζων Dirty Beaches που παίζουν έξυπνα με τον ηλεκτρονικό ήχο και σίγουρα τους βοηθάει ο χώρος να πετύχουν το στόχο τους. Ο ιθύνων νους Alex Zhang Hungtai φαίνεται να είναι σε φόρμα και το δείχνει τόσο με τις αερόβιες ασκήσεις του επί σκηνής , όσο και με την, κατά τα άλλα chill out, φωνή του.
Ακολουθούν κατά πόδας οι Crocodiles που με άφησαν αδιάφορο και ο ατυχής για την ώρα και το χώρο τραγουδοποιός Damien Jurado.
Αλλά αποζημιώθηκα πλήρως από την εμφάνιση των εκπληκτικών νεοκυματικών Soft Moon που, κατά τα λεγόμενα του περιβάλλοντος μου και του tour-guide φίλου Bill, έχουν μια υγιή εμμονή με τους the Cure. Το σίγουρο είναι ότι είναι μια πολύ καλά κουρδισμένη μηχανή που δε χάνει νότα και παράγει έναν πολύ προσεγμένο αποτέλεσμα. Εντυπωσιάστηκα με τον drummer – μηχανή που σου έδινε την εντύπωση ότι απλά πατούσαν το “on” ώστε να μη χάνει το beat ούτε μισό δέκατο του δευτερολέπτου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι ο εγκέφαλος του γκρουπ, Luis Vasquez, ή ο μπασίστας του γκρουπ έχαναν κάπου σε αυτό που τους ανατέθηκε να κάνουν. Μια πραγματική αποκάλυψη.
Είδα ένα μέρος του set των ψυχεδελικών μουσάτων Wooden Shjips, λόγω ακράτειας, και επανήλθα στην κεντρική σκηνή για να λάβω θέση για την πολυαναμενόμενη εμφάνιση της attraction του festival, που ακούει στο όνομα Black Lips.
Ομολογουμένως ήμουν σε κατάσταση ευθυμίας όταν το κουαρτέτο ανέβηκε στη σκηνή, πράγμα που λειτούργησε καταλυτικά στο πόσο διασκεδαστικό μου φάνηκε το set των Αμερικανών. Το μπαρουτοκαπνισμένο, υπερχορευτικό και ξεσηκωτικό garage/r’n’r σίγουρα έχει μία εντονότατη ρετρό εμμονή, αλλά είναι αρκετά εύστοχο και αποτελεσματικό, καθώς ο κόσμος γύρω μου λικνίζεται και κάνει crowd-surfing.
Περί τις 2 ακούγονται οι τελευταίες νότες τους και εν αναμονή των Mount Kimbie, ρίχνω κλεφτές ματιές στους Imam Baildi, Nightmares on Wax και Dub Pistols, στους οποίους έχω μία αδυναμία.
Δυστυχώς η ώρα έχει πάει 4:20 και λόγω τεχνικών προβλημάτων οι Mount Kimbie δεν έχουν εμφανιστεί, οπότε και εγκαταλείπω το συναυλιακό χώρο ηττημένος από την κούραση με προορισμό το κρεβάτι μου. Και του χρόνου. ΑΙΝΤΑ ΡΕ DEFTONESSSSS!!!
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
546 
