Τα παιδάκια τούτα από το εξωτικό Όσλο, κατά τα 5/6, συν ένας Σουηδός απροσδιορίστου προελεύσεως έχουν μία περίεργη προσέγγιση προς το νεοκυματικό βρετανικό ήχο προηγούμενων δεκαετιών. Και συνάμα μία εμμονή προς αυτόν.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ντεμπούτου τους “Shake the Curse” οι χορευτικοί ρυθμοί και οι κιθάρες “σύρματα” παίρνουν και δίνουν . Το ίδιο και τα στοιχειωμένα πληκτράκια και γενικά αυτή η κενή, γοτθική αισθητική. Οι συνθέσεις φέρνουν στο νου κυρίως Interpol, Gang of Four και τους PIL και κατ’ επέκταση Joy Division και όλα τα παρελκόμενα. Τα 10 κομμάτια του άλμπουμ είναι καλοδουλέμενα και με πολύ καλή παραγωγή μέχρι που διαπιστώνεις ότι για άλλο πήγαν οι φίλοι και αλλού βγήκαν. Οι ρυθμοί είναι αρκετά νευρικοί έως και νευρωτικοί και οι ίδιοι επικαλούνται τους Fugazi ανάμεσα στις επιρροές τους. Αυτό που διέκρινα εγώ με μία σφαιρική προσέγγιση είναι ότι έχουν μία εμφανέστατη, αλλά και καλά κρυμμένη, ταυτόχρονα, αγάπη προς τους Τεξανούς ήρωες At the Drive-In.
Σκεφτείτε λοιπόν το φουντοκέφαλο Cedric Bixler Zavalas (frontman και των θεότρελων Mars Volta) να είναι frontman των Interpol και έχετε πέσει διάνα στο πως ακούγονται οι εξευγενισμένοι αυτοί Βίκινγκς. Πραγματικά μου πήρε λίγη ώρα να αντιληφθώ τι μου θυμίζει η φωνή του Gøran Karlsvik, κυρίως λόγω της, κατά τα άλλα, χοντροκομμένης και ακατανόητης αγγλικής προφοράς του (είπε ο καθηγητής Αγγλικών). Ωστόσο αυτό δεν επαρκεί για να μειώσει τη δουλειά των This Sect που σίγουρα κατέχουν το άθλημα και σίγουρα έχουν μπει με τις μπάντες στο παιχνίδι με το παρόν δισκάκι. Όχι ότι είναι αψεγάδιαστο αλλά σίγουρα ακούγεται καλύτερα ίσως και από μπάντες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αυθεντίες. Καλή αρχή.
458 
