Εκτός από ένα όνομα που ιντριγκάρει τους διάφορους “get –a-life νέρντουλες”, που ζουν ανάμεσα μας, αναφέρομαι στους καραφάν του Σταρ Τρεκ και το όνομα του vintage επεισοδίου Galileo 7, με το οποίο τιτλοφορείται η μπάντα του Allan Crockford, έχουμε μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση στα χέρια μας.
Αν απλώς άκουγα το CD αυτό, είναι πολύ πιθανό να το προσπερνούσα ως ένα indie, britpop, ωστόσο η ιστορία της δουλειάς αυτής έχει αρκετό ενδιαφέρον… και η ιστορία αυτή, ξεκινά και τελειώνει σ` ένα όνομα… The Prisoners!!
Γύρω στα 1980-85, κάτι γκαραζόφιλοι, mod revival τύποι από τη Βρετανία, δημιούργησαν τους The Prisoners, μία μπάντα που ένωσε την νέο-ψυχεδελική pop και την garage, με την Britpop, που έμελλε να κατακλύσει εντέλει το Ηνωμένο Βασίλειο με την entrance των 90s. Μάλιστα, οι Prisoners θεωρούνται βασική επιρροή για συγκροτήματα όμως οι Charlatans και οι Oasis. Ο Allan Crockford, μπασίστας των Prisoners τότε και κιθαρίστας των Galileo 7 σήμερα, έχοντας φτιάξει διάφορα σχήματα κατά καιρούς όπως τους Prime Movers και τους Solar Flares, άλλαξε ριζικότατα τον ήχο του, κάτι που θα το νιώσει κανείς, ακούγοντας το “False Memory Lane”. Κατά τη γνώμη μου όχι προς το καλύτερο. Καθώς, ακόμη κι αν οι Prisoners δεν γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, είχαν ένα σαφή χαρακτήρα, ενώ το ψυχεδελικό στοιχείο ήταν αρκετά εντονότερο απ` ότι στo τρίτο αυτό άλμπουμ των Galileo 7, όπου κυριαρχεί το pop trend και έχουν απομείνει τα πλήκτρα να προσπαθούν να διασώσουν το “κρύβω ακόμη μέσα μου λίγο από Grateful Dead”. Γενικά, ένα λίγο ημι-αδιάφορο shoegaze, με επιρροές από Kinks και The Who, μουσική για να χαζεύεις έξω απ` το παράθυρο του αυτοκινήτου σαν να λέμε!
Το περιεχόμενο διανθίζεται περισσότερο με τα τρία τελευταία bonus κομμάτια, ανάμεσα τους και το νοσταλγικό cover του “Reynard The Fox” του Julian Cope,το οποίο θυμίζει όντως ψυχεδέλεια (όπως και το Space-rock booklet έχω να ομολογήσω!).
584 
