Χμμμμμ, αυτό που έχουμε εδώ είναι σαπίλα, βόρβορος και σαπίλα.
Άλλη μια δοκιμασία του Rockway για τα ταλαιπωρημένα μου αυτάκια. Τα ψιλοχιπστεράκια τούτα από το νότιο των νοτιοτέρων Greensboro ευαγγελίζονται ότι παίζουν punk metal. Ας είναι, εγώ δε θα πω όχι, ας κάνουν ό,τι θέλουν τα παιδιά. Το παρόν μάλιστα δισκάκι είναι το πρώτο τους LP το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2012 σε βινύλιο και αποφάσισε η Southern Lord να το κυκλοφορήσει και σε cd. Ό,τι να ‘ναι κοινώς.
Παραβλέποντας τα παραπάνω κατορθώματα αυτών των τριών νέων και θεωρώντας δεδομένο ότι είναι στα πρώτα τους βήματα δείχνουμε κατανόηση προς τη νεανική τους ορμή. Τουλάχιστον οι 9 στις 12 συνθέσεις του δίσκου τούτου είναι πνιγμένες στο blastbeat και έχουν κατά μέσο όρο διάρκεια ένα λεπτό. Τα 240 bpm που πιάνουν σε καθένα από αυτά τα τραγουδάκια συνδυάζονται με βορβορώδη έγχορδα και τα a-la cookie monster φωνητικά που φτύνουν άναρθρες κραυγές και ακατανόητες κουβέντες. Προσθέστε και τις υπόλοιπες 3 συνθέσεις που είναι πιο mid-tempo από τα υπόλοιπα κομμάτια-πλυντήρια και έχετε εκ τους αποτελέσματος το παρόν reissue.
Για να τους δώσουμε ταμπέλα, αφού καίγεστε τόσο πολύ να το ακούσετε, αυτό που ακούγεται είναι άλλοτε grind και άλλοτε sludge. Σας άρεσε; Νταξ, τα παιδιά βαράνε ανελέητα προς τέρψιν σου αγαπητέ κάφρε αναγνώστη και δείχνουν προοπτικές.
Εντούτοις τόση σαπίλα, βγαλμένη πραγματικά από τα σωθικά της γης, εμένα προσωπικά δε με πείθει, γιατί είμαι φλώρος και το θεωρώ λίγο επιτηδευμένο πλέον. Καλό θα ήταν να ανέβουν λίγο και τα στάνταρ γιατί σε λίγο θα ηχογραφούμε δίσκους μέσα σε βόθρους μόνο και μόνο για την ατμόσφαιρα. Ακούστε υπ’ ευθύνη σας.
574 
