“Ένα μηλαράκι έφαγα, ρε πατέρα!” φέρεται να είπε η πρώτη γυναίκα του κόσμου, Εύα πριν την έξωση από τον παράδεισο της Εδέμ.
Ίσως και σήμερα να δάγκωνε το δεύτερο album των Dwellers (δεν υπάρχει “The” όπως λένε οι ίδιοι) “Pagan Fruit”.
To ντεμπούτο τους “Good Morning Harakiri” (διαβάστε το review του στο Rockway.gr) πήρε καλές κριτικές και το τρίο αποφάσισε να διπλασιάσει τις κυκλοφορίες του, σε συνεργασία πάντα με τη Small Stone Records.
Υπάρχει το κιθαριστικό fuzz με solos να εμφανίζονται εξαρχής (“Creature Comfort”), το οποίο έχει κάτι το Deep Purple της τότε παλαιάς εποχής μέσα του.
Όμορφες μελωδίες που σε κάνουν να δυναμώνεις την ένταση (“Totem Crawler”) σε μια αρκετά ρετρό διάθεση, όπως ήδη φαίνεται από τις προηγούμενες προτάσεις μου.
Με αφετηρία το blues rock του 70, οι Dwellers εξερευνούν την ευαίσθητη και αισθαντική πλευρά της εποχής, χωρίς πολλή βρωμιά στην παραγωγή, αλλά όλη ατμόσφαιρα δείχνει πως είναι ένθερμοι νοσταλγοί (“Return to the sky”).
Τα κομμάτια του album είναι μέσης και μεγαλύτερης διάρκειας, αλλά όσα υπερβαίνουν το 5-λεπτο, πιστέψτε με δεν είναι διόλου βαρετά.
Οι Dwellers ξέρουν να παίζουν και είναι ότι πρέπει για ανθρώπους που γουστάρουν τα 70s.
Προσοχή! Δεν είναι όσο metal είναι oι Graveyard, οι Witchcraft και όλοι αυτοί (το “Spirit of the Staircase” λίγο με αναιρεί βέβαια) και ο προσανατολισμός τους, όπως αναφέρεται και στο δελτίο τύπου, είναι κοντά και σε καλλιτέχνες σαν τον Neil Young και τους Crazy Horse.
Βέβαια, αυτό που μου έλειψε είναι να ξεφύγει λίγο από τα ήρεμα νερά στα οποία κολυμπάει και να αφεθεί στη φουρτούνα που θα ανεβάσει λίγο την αδρεναλίνη!
Ευχάριστο στο άκουσμα, καλή παραγωγή και όμορφο εξώφυλλο.
Ρετρόφιλοι, δοκιμάστε το παγανιστικό φρούτο τους!
643 
