Να φορέσεις γάντια, γιατί θα πέσει ξύλο.
Από τη γενέτειρα την κτηνωδίας, τη Γερμανία, έρχονται αυτά εδώ τα τέσσερα μουνοπανάκια, να σπείρουν λίγο ακόμη εξωφρενικό, βιαγκραστικό, γρήγορο και πεοεγερτικό thrash πανικό. Έχοντας αρκετά γαλόνια ήδη στην πλάτη τους (Top Newcomer Band στα ντόπια έντυπα για το debut “Violent Demolition”, supports σε Sepultura, Hypocrisy, Napalm Death), οι Dust Bolt από το Μόναχο, όχι μόνο είναι υποσχόμενοι, αλλά και ήδη πραγματοποιούντες τις φιλοδοξίες που θεμελίωσαν οι ίδιοι.
Με λίγα λόγια, το “Awake The Riot”, με δεδομένο ότι ανήκεις στην κάστα εκείνων που αν δεν ακούσουν λίγο thrash την ημέρα εμφανίζουν συμπτώματα στέρησης, θα σε κουρελιάσει. Άριστη οργισμένη μουσική, μελετημένη στο έπακρο και βασισμένη φυσικά στις σταθερές του ύφους (Kreator, Coroner, Overkill κ.ο.κ.), αλλά πολύ τεχνική για να χαρακτηριστεί ως αφελής και πολύ, μα πολύ πωρωτική.
Φλεγόμενα riffs από τους Flo και Lenny (ο οποίος δίνει ρέστα με τα εξαιρετικά φωνητικά του, μιλάμε για άριστο συνδυασμό καθαρότητας, σκληράδας, βαρβαρότητας και δυναμισμού μαζί, αυτό θα πει “thrash φωνητικά”) και ταχύτατες οι ιδέες των Nico (drums) και Bene (μπάσο), οι οποίοι γαμούν και δέρνουν (απορώ πως βγάζουν ολόκληρο live) με το αδυσώπητο σφυροκόπημά τους. Διαμαντάκια τα “You Lost Sight”, “Soul Erazor”, “Eternal Waste”, απλά ενδεικτικά των υπολοίπων ενώ ξεχωρίζει ο ύμνος “The Monotonous Distant Scream”, μια ολοκληρωτική, εφτάλεπτη σύνθεση με layers μελωδιών.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, αν σου αρέσουν τα οργισμένα, πάρ’ το με κλειστά μάτια. Θα ευχαριστηθείς headbanging, τις μπυρίτσες σου, την πρωϊνή σου πιπούλα (αναφαίρετο δικαίωμα, κεκτημένο μετά από χρόνιους αγώνες και μανάρι μου, να ξέρεις ότι η αρνισηγλυψεία αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα στις μέρες μας) και τις “Κάκο, γαμώ την καράφλα σου ρε Καραγκιόζη, που το είδες το πέναλτι;” στιγμές λογοτεχνικής ευφορίας σου. Αν γαμούν και όπως παίζουν, τους βλέπω σε λίγο στα Γιούτζιζ.
550 
