RAGE: “The Soundchaser Archives”

30 χρόνια συνεχούς παρουσίας γιορτάζουν οι Rage και είπαν να κάνουν ένα δωράκι στους fan!

Συγκέντρωσαν λογής ακυκλοφόρητα και παραδίδουν το διπλό, χορταστικό “The Soundchaser Archives” προς τέρψη και κατανάλωση.

Η αλήθεια είναι πως η επιλογή της μπάντας να διαχωρίσει το heavy με το κλασικίζον ύφος τους προκάλεσε έντονες συζητήσεις, μιας και ουσιαστικά μιλάμε για δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Έως ότου όμως και οι ίδιοι αποφασίσουν τελικά το πως θα κινηθούν ως Rage και ως Lingua Mortis Orchestra, η εν λόγω εορταστική συλλογή θα τους δώσει το χρόνο που χρειάζονται.

Κρίνοντας αντικειμενικά (και όχι οπαδικά) το “The Soundchaser Archives”, οφείλω να πω πως το διπλό αυτό album δεν απευθύνεται στο μέσο ακροατή, ενώ παράλληλα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για κάποιον που ασχολείται ενεργά με τη μπάντα…

Και αυτό διότι μερικές από τις συνθέσεις (όπως “Mystery Trip”, “Full Moon- International Version”, “French Bouree” κα), είναι ήδη γνωστές καθώς αποτελούσαν bonus tracks σε δίσκους του group, ενώ συναντώνται και αρκετά demo παλαιότερων (ήδη γνωστών) κομματιών (πχ “Nevermore”, “Refuge”, “Shame On You”, “Soundchaser”, “Spiritual Awakening” κα). Τουτέστιν ένα μεγάλο μέρος του “The Soundchaser Archives” δε μπορεί εκ των πραγμάτων να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κατ’ εξακολούθηση ακροατή του group, μιας και είτε απευθύνεται στον “λιγότερο διαβασμένο” fan, είτε στον πωρωμένο που θέλει να έχει στην κατοχή του τα άπαντα.

Η συλλογή γίνεται πιο θελκτική λόγω των (όντως) ακυκλοφόρητων κομματιών, που κατά κύριο λόγο έμειναν έξω από κάποιο album.

Ωραία κίνηση σε γενικές γραμμές (μιας και όπως προανέφερα, αφορά τον εορτασμό των 30 χρόνων των Rage), απλά όχι όσο εντυπωσιακή όσο θα περίμενε κανείς. Απαραίτητο για συλλέκτες, όχι κάτι το ιδιαίτερο για τους ουσιαστικούς fan, αδιάφορο για τους υπόλοιπους.

549
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.