Γνωρίζετε πολλούς κιθαρίστες να έχουν κυκλοφορήσει 7 προσωπικά cd με ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία (εκτός ΗΠΑ) και ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται στις διά- φορες λίστες με τους καλύτερους κιθα- ρίστες, που δημοσιεύουν κατά καιρούς τα αμερικάνικα και όχι μόνο περιοδικά για την εξάχορδη ερωμένη;
Αν ο John Norum ήταν αμερικάνος, σίγουρα θα είχε πολύ μεγαλύτερη θέση στην συνείδηση και στις «λίστες» της ροκ κοινότητας… Στην Σουηδία πάντως θεωρείται κάτι σαν εθνικός ήρωας, περισσότερο για την προσωπική του καριέρα, παρά για την συμμετοχή του στους έτσι κι αλλιώς υποτιμημένους Europe…To “Play Yard Blues” είναι το έβδομο κατά σειρά πόνημα του (για την ακρίβεια) Νορβηγού και όπως φανερώνει και ο τίτλος, πρόκειται για μία ακόμα blues κατάθεση ψυχής του «Γιαννάκη»… Το εξώφυλλο του cd απεικονίζει τον Norum με τον γιο του Jake Thomas να μοιράζονται την αγάπη τους για την εξάχορδη θεά και να αποτίουν φόρο τιμής στην προσφάτως νεκρή σύζυγο και μητέρα Michelle Meldrum (κιθαρίστρια των Phantom Blue και Meldrum)… Επί του προκειμένου θα λέγαμε ότι το “Play Yard Blues” είναι και συνθετικά και κιθαριστικά το καλύτερο cd του Norum από το 1996 και ύστερα, με το οποίο «πλησιάζει» τα αριστουργήματα των late ‘80s και early ‘90s. Για τους περισσότερο μυημένους, θα λέγαμε ότι είναι η συνέχεια του “Another Destination”, με τον Norum να μας εκπλήσσει ευχάριστα μετά από χρόνια και σαν τραγουδιστής, ενώ και κιθαριστικά μετά από πολύ καιρό δίνει περισσότερη σημασία στην τεχνική, παρά στον ήχo. Κορυφαίες στιγμές του cd είναι τα δύο εναρκτήρια τραγούδια “Let It Shine” και “Red Light Green High”, το άπαιχτο «AORίζον» “When Darkness Falls” και φυσικά το ομώνυμο instrumental, το οποίο οι die hard οπαδοί το έχουμε ακούσει εδώ και 3 χρόνια στα live των Europe… Το cd περιλαμβάνει και 3 εξαιρετικές διασκευές στους Thin Lizzy, Mahogany Rush και τους Mountain, ενώ αν θα πρέπει να γκρινιάξουμε για κάτι, είναι αφενός η «αναιμική» παρουσία στο cd του bandmate στους Europe και εξαίσιου πληκτρά Mic Michaeli και η κατώτερη του αναμενομένου παρουσία του γνωστού σε όλους μας πολύ καλού τραγουδιστή Leif Sundin στα “Got My Eyes On You” και “Born Again”. Για όσους γνωρίζουν και γουστάρουν την προσωπική καριέρα του Norum, το cd θεωρείται απαραίτητο… Για όσους από τους νεότερους θέλουν να μάθουν (ειδικά οι κιθαρίστες), αν τους αρέσει το shredding, δηλαδή ένας τύπος που να μπορεί να παίξει σχεδόν τόσο γρήγορα όσο ο Malmsteen, ας αγοράσουν το “Total Control”. Αν πάλι γουστάρουν σούπερ κλάσης hard rock, ας αγοράσουν το ανυπέρβλητο “Face The Truth” (με τον Glenn Hughes στα φωνητικά)… Όποιος προτιμά τα blues, θα πρέπει να αγοράσει αυτό το πολύ καλό cd ή το “Another Destination”, ενώ η «ποικιλία» περιλαμβάνει και doom (Worlds Away) ή ακόμα και stoner εκδοχές (Optimus)… Όπως είναι φανερό από την συγκεκριμένη κριτική, αν μη τι άλλο ο Norum μάλλον βαριέται τον εαυτό του και σε κάθε cd αλλάζει στυλ… Και τα καταφέρνει εξίσου καλά σε όλα ο μπαγάσας. Η κριτική αυτή αφιερώνεται στον μεγαλύτερο ίσως Europe και Norum fan εντός ελληνικών συνόρων, τον εκλεκτό φίλο και comrade, Αριστοτέλη Βασιλάκη.
Άρης Αβραμίδης
568 
