Μία από τις πιο αξιοσέβαστες μονάδες στο χώρο του progressive rock, είναι και οι αειθαλείς Βρετανοί IQ.
Μια μπάντα η οποία στα 30 περίπου χρόνια πορείας της, παρήγαγε αξιοπρεπέστατες δουλειές, με αρκετά προσωπικό ύφος και πολύ λίγα σκαμπανεβάσματα στον ποιοτικό πήχη που έθεσε εξ’ αρχής.
Η ενδέκατη δουλειά τους, το “The Road Of Bones”, δεν στρέφει αλλού το βλέμμα του. Είναι ένα album εκλεπτυσμένου καλλιτεχνικού rock, από υψηλής κατάρτισης μουσικούς, πολύ ατμοσφαιρικό, με θεατρικότητα και ποίηση να ενεδρεύουν ως βάσεις στην ανάπτυξή του, ακριβέστατες εκτελέσεις από τους μουσικούς, πληρότητα στις συνθέσεις του και πολύ, πολύ ευαισθησία.
Από την πρώτη ακρόαση, θα νιώσεις το DNA των Yes (για τον υπογράφοντα, μακράν η μεγαλύτερη μπάντα που εμφανίστηκε σ’ αυτό το ηλιακό σύστημα), την αφοπλιστική προοδευτική εκείνη 70ίλα που έθεσε τα θεμέλια όλου αυτού του prοg σύμπαντος. Και όχι μόνο. Ηχητικά “καρτ-ποστάλ” των Camel ( τελικά, όχι και τόσο μακράν…) αλλά και με ισόποσο δανεισμό από τις low, βελούδινες, “τίγκα-στις-μπασογραμμές”, στιγμές των σύγχρονων ηρώων Riverside.
Εξαιρετική η συνεργασία του Mike Holmes (κιθάρες) και του πρόσφατα εισελθόντα στους IQ, keyboardίστα Neil Durant, τα θέματά τους είναι πομπώδη, με “αφηγηματικές” μελωδίες, έξυπνα riffs είτε στα ακουστικά, είτε στα distorted μέρη και σαφήνεια στα solo. Επίσης άριστο είναι το ρυθμικό σκέλος, με το αψεγάδιαστο παίξιμο του μεγάλου Paul Cook (drums) και του επανελθόντα (από το 1989) Tim Esau (μπάσο). Τα φωνητικά δε του Peter Nicholls, ακούγονται πολύ όμορφα, μελαγχολικά και ήπια, διαπρέπουν για το ύφος των IQ και συνολικά, η μπάντα ακούγεται πάρα πολύ δουλεμένη, ενώ ηχητικά ο Holmes (ο οποίος είναι και ο υπεύθυνος για την παραγωγή του “The Road Of Bones”), έχει κάνει σπουδαία δουλειά.
Με τα “From The Outside In”, “The Road Of Bones”, “Without Walls” (πανέμορφο), “Ocean” και “Until The End”, θα κάνεις πέντε μικρά ταξιδάκια, σε θάλασσες όμορφης μουσικής, χωρίς ίχνος οικονομικής ιδιοτέλειας, προερχόμενης από καλλιτεχνικά κίνητρα που ευδοκιμούσαν σε εποχές που λέξεις όπως “trends”, “marketing”, “image”, στα αυτιά του μέσου ακροατή, ακουγόντουσαν τουλάχιστον κινέζικες. Τίποτα λιγότερο από έναν πανέμορφο δίσκο, απαλής προοδευτικής τέχνης. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους ανεξαιρέτως.
590 
