Ο γερόλυκος του κλασικότροπου ροκ; ο αναγεννημένος χριστιανός; Ο εργασιομανής και τελειομανής ρόκερ;
Όπως και να τον αποκαλέσει κάποιος θα είναι αρκούντως ακριβής, διότι ο “voice of Rock”, o θρυλικός Glenn Hughes, έπειτα από το υπεργκρουπ που είχε σχηματίσει, τους Black Country Communion και οι οποίοι διέλυσαν λόγω των διαφωνιών του Glenn Hughes -και του εξίσου εργασιομανή- Bonamassa, δημιουργεί το τρίο CALIFORNIA BREED με το γιο του αξεπέραστου ντράμερ Bonzo Bonham, τον Jason και τον νεότατο αλλά εξαιρετικό και ευφάνταστο κιθαρίστα Andrew Watt.
Βλέπετε, δεν ήταν μόνο η διαφωνία στα προγράμματα και τις προτεραιότητες μεταξύ του Hughes και του Bonamassa αλλά και τα “υπερεγώ” των δυο τους σχετικά με τη μουσική κατεύθυνση της μπάντας. Έτσι με τον 23χρονο Andrew Watt να παρουσιάζεται απρόσμενα βιρτουόζος και με ιδέες στις συνθέσεις, ανάλογα και το άλμπουμ παρουσιάζει νέες προτάσεις στο χώρο του κλασικότροπου ροκ.
Ο Glenn Hughes με φωνή που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται καλύτερη, εντυπωσιάζει με το εναρκτήριο άσμα “The Way”, που σε εμένα θύμισε ένδοξες εποχές! Επίσης, το χαρντροκάδικο “Sweet Tea” που απογειώνει το δίσκο μέχρι τα ουράνια ενώ δυναμικό είναι και το μπάσο που θυμίζει μέρες 75-76. Όσο για τον ογκόλιθο Jason Bonham, βασανίζει τα “πετσιά” ανελέητα θυμίζοντας –ω ιερόσυλε- τον αείμνηστο πατέρα του! Μόνο καλά λόγια έχω και για τον νεαρό της παρέας Andrew Watt, που διαφέροντας από τον προκάτοχο του Joe Bonamassa σίγουρα στο ύφος, καθώς από το blues των BCC, παρουσιάζει μία ευχάριστη ανάμιξη με ’90ς hard rock, ψυχεδέλεια και κλασικότατο ροκ θυμίζοντας αστέρια όπως Jimmy Page, Jimi Hendrix, Mick Ronson και Jerry Cantrell.
Η συναισθηματική μπαλάντα “All Falls Down” λάμπει με τη φωνή του Hughes ενώ το καφτό σόλο του Watt δίνει το ακριβές στίγμα του ως βιρτουόζος κιθαρίστας!
Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του κλασικότροπου ροκ και σε όλους τους τιμώντας το hard rock, “βαρβάτο” ’70s heavy rock, funk, classic rock, psych pop… Όλα είναι εδώ και σε γενναίες σωστά κατανεμημένες δόσεις. Σίγουρα από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς και η αλήθεια είναι ότι είχα να ακούσω τόσο καλό δίσκο από το “Soul Mover” του Glenn του 2005. Υπερβολικός; Ο χρόνος και τα ακούσματα του καθενός θα δείξουν…
615 
