Τους έχουν χαρακτηρίσει Gypsy Punk Opera, πρωτοπόρους σε αυτό που κάνουν, κατακτητές των live performances και άλλα τέτοια…
Όντας μια λίγο αμφιλεγόμενη μπάντα για εμένα (όχι μουσικά), το μεγάλο στοίχημα ενόψει και του τρομαχτικά μικρού μέσου όρου ηλικίας του κοινού, ήταν το κατά πόσο το εγχείρημα των Gogol μουσικά και σε επίπεδο σκηνής είναι κάτι που ξεπερνάει το πανηγύρι, χωρίς ταυτόχρονα να καταντά folklore.
Με εντυπωσίασε έχω να πω ο επαγγελματισμός με τον οποίο έχουν μάθει να γλεντούν στην σκηνή, ανεξάρτητα αν αυτό φαντάζει καλό ή κακό για τον καθένα. Για μένα παρακολουθώντας τους ήταν ξεκάθαρο ότι ο αυθορμητισμός τους φτάνει ως ένα σημείο μόνο, με την έννοια ότι το show θα δοθεί, όπως και να ‘χει. Είχαν έρθει για να διοργανώσουν ένα γλέντι!
Αυτό που είδαμε λοιπόν, ήταν πολύ καλή μουσική performance, με στοιχείο θεατράλε, μεθυσμένους επί σκηνής ηθοποιούς που επικοινωνούσαν διαρκώς με το κοινό και είχαν ως στόχο να μας κάνουν να χορέψουμε… και η αλήθεια είναι ότι όποιος δεν χοροπηδούσε εκεί μέσα δεν μπορούσε να συνυπάρξει με το υπόλοιπο frenzy κοινό. Ένα ένα όμως…
Το warm up της συναυλίας ανέλαβε η κυρία Dj Spery την οποία θα μαλώσω για την στιλιστική επιλογή να φορέσει τύπου μπατσικό καπέλο (βέβαια αν ο στόχος της είναι ειρωνικός τότε είναι πραγματικά πολύ μπροστά!). Μουσικά ήταν μια ενθουσιώδης προσπάθεια να ξεσηκώσει μέσα από ήχους, λίγο ένα mix-up βέβαια από Balkan, Gitano gypsy, με λίγο breaks μέσα και ragga και λίγο τούρκικο στοιχείο… με μπέρδεψε κάπως.
Στη συνέχεια σκάνε και οι τίγρεις headliners της βραδιάς με το “We rise again” απ’ τον τελευταίο τους δίσκο. Ήταν εμφανές απ’ την αρχή, λοιπόν, ότι η ένταση θα είναι πολύ δυνατή κι η αλήθεια είναι ότι οι παλμοί δεν έπεσαν παρά μόνο σε λίγα σημεία. Στη σκηνή υπήρχαν διάφορα κρουστά όπως congas, τύμπανο ακόμη και πιατίνια που περνούσαν από χέρι σε χέρι, ακορτνεόν και βιολί για τα οποία έχω να πω τα καλύτερα και από κει και πέρα η φθαρμένη κιθάρα κι ένα μπουκάλι κρασί του τραγουδιστή Eugene Hutz, άλλη μία ηλεκτρική αυτή τη φορά κιθάρα, μπάσο και ντράμς που αναλάμβαναν το punk κομμάτι. Το μόνο μείον εκεί ήταν ένα μπούκωμα στον ήχο, στα πρίμα κυρίως.
Κατά τα άλλα, ωραία ενέργεια και πολύ χρώμα στην πολυπληθή σκηνή, πολλές φωνές, γυναικεία backing vocals, φοβερό βιολί και όλοι να τρέχουν από πλευρά σε πλευρά. Το setlist τους διέτρεξε όλη την δισκογραφία τους σχεδόν με πολύ ωραία σημεία το Companjera, το Mishto, και το Start Wearing Purple.
Προσωπικά ευχαριστήθηκα τρομερά το encore, το οποίο ήταν πιο μουσικο-κεντρικό, με μια καταπληκτική πραγματικά εκτέλεση του Alcohol, ακουστική απ` την οποία φτάσαμε στο τέλος του live και το αγαπημένο Baro Foro με ακατάπαυστο βιολί κι ένα εγκάρδιο χαιρετισμό από το multi-cultural πλήρωμα.
Everything is illuminated…
Gogol Bordello setlist
We Rise Again
Not a crime
Wonderlust King
The Other Side of Rainbow
My Companjera
Dig Deep Enough
Last One Goes the Hope
Trans-Continental Hustle
Immigraniada (We Comin’ Rougher)
Mishto
It Is The Way You Name Your Ship
Pala Tute
Malandrino
Illumination
Start Wearing Purple
Sally
Lost Innocent World
Think Locally, Fuck Globally
Alcohol
Ultimate
Undestructable / Baro Foro
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
418 
