Γεια σου Marco, είμαι ο Γιώργος, τι κάνεις; Τηλεφωνώ από το BeRock Radio για τη συνέντευξη του ROCKWAY.GR
Τι κάνεις φίλε μου;
Καλά, εσύ πως είσαι;
Καλά είμαι.
Φαίνεται ότι αγαπάς τη χώρα μας και θα έχουμε την ευκαιρία να σε δούμε ζωντανά στην Αθήνα και στην Κρήτη. Στις 4 και 5 Ιουνίου θα παίξεις εδώ μαζί με τους Steve Saluto και Mark Cross. Τι να περιμένουμε από αυτές τις εμφανίσεις;
Τίποτα εκτός από καθαρό rock ‘n’ roll, φοβερές στιγμές, ενέργεια και βασικά θα περάσω τόσο καλά, διότι θέλω εδώ και καιρό να έρθω στην Ελλάδα και ακόμα και αν είναι για λίγες εμφανίσεις μπορεί αυτό να εξελιχθεί σε μακρόχρονη σχέση.
Ελπίζουμε.
Και εγώ το ελπίζω.
Θα υπάρξουν κάποιες εκπλήξεις; Δε θέλω να μας πεις κάτι συγκεκριμένο, απλώς αν θα υπάρξει κάτι ειδικά για εμάς.
Βασικά θα είναι η πρώτη φορά που θα ακούσετε τη μουσική μου ενώ θα παίξω και κομμάτια από τα διάφορα projects, στα οποία έχω παίξει, ξέρεις τώρα , Ted Nugent, Neal Schon για να αναφέρω μόνο μερικά, πιθανά και κάποια πιο χαλαρά πράγματα, αν και αυτό εξαρτάται από το αν θα έχουμε χρόνο για πρόβες. Ελπίζω για το καλύτερο. Όλα εξαρτώνται από τους οπαδούς, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω έτσι; Αν είσαι εκεί τότε θα περάσεις καταπληκτικά, στο εγγυώμαι, διότι θα δώσω το 150%. Είμαι ενθουσιασμένος που θα έρθω. Στα σίγουρα.
Ποιανού ιδέα ήταν αυτό το project και πως αποφάσισες να αναλάβεις το ρόλο του τραγουδιστή;
Πως αποφάσισα να τραγουδήσω; Κοίτα, πιθανά αρκετοί άνθρωποι να μην το ξέρουν, αλλά υπήρξα τραγουδιστής σε όλη μου την καριέρα. Απλώς έτυχε στα projects που συμμετείχα να χρειάζονται κάποιον άνθρωπο στο παρασκήνιο. Σε όλα συμμετείχαν τα μεγάλα ονόματα, ξέρεις τώρα, οπότε είμαι χαρούμενος που θα το κάνω. Η στάση μου είναι “Κάθε φορά φέρνω ότι είναι απαραίτητο”, οπότε είμαι ΟΚ με αυτό, αλλά πάντα είχα την τάση να είμαι ο τραγουδιστής, αν και μπορεί να μην είμαι και πολύ γνωστός.
Είχες ποτέ σου την αίσθηση, ότι όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα που ανέφερες, σε επισκίαζαν ως τραγουδιστή;
Δεν ξέρω. Δε μου αρέσει να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο, διότι η μουσική δεν πρέπει να είναι έτσι. Όπως ξέρεις, ειδικά στον κόσμο του rock, υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλο εγωισμό και είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο συνέβη, κάποτε. Η μουσική δε θα έπρεπε να είναι έτσι, θα έπρεπε να είναι ένα κοινό πράγμα πάνω στη σκηνή και έτσι το θέλω εγώ.
Ακριβώς
Πρέπει να σέβεσαι τη μουσική, εάν κάποιος κάνει κάτι που να φέρνει κάτι όμορφο στο όλο γεγονός, πρέπει να μπορούν να το κάνουν, αλλά μια τέτοια άποψη είναι λίγο διπλωματική, είναι σα να λες “Το βρίσκω δύσκολο να ανέβω στη σκηνή για να τραγουδήσω μετά από κάποιον άλλον και να καταστρέψω κάτι όμορφο που έχει φτιάξει”, αλλά εγώ εξακολουθώ να το κάνω. Το project “Live for tomorrow” ήταν κάτι που έκανα μετά από παρότρυνση της Frontiers records. Ήρθαν σε κάποιο από τα shows των Whitesnake και εκεί συνειδητοποίησαν ότι τραγουδούσα αρκετά από τα μέρη του Glenn Hughes, όταν παίζαμε κομμάτια των Deep Purple. Τότε ήταν που μου πρότειναν να κάνω ένα solo project.
Νομίζω ότι είναι δύσκολο για κάποιον να πει τα μέρη του Glenn Hughes.
Του Glenn Hughes; σίγουρα, είναι φοβερός τραγουδιστής! Ανέκαθεν ήμουν οπαδός του και είμαστε φίλοι, ξέρει καλά ο ένας τον άλλον. Οπότε όταν ήρθαν, νομίζω ότι ήταν στην τελευταία συναυλία στο Λονδίνο, κατάλαβαν ότι μπορούσα να τραγουδήσω καλά και άρχισαν να προσπαθούν να με πείσουν να κάνω ένα solo project. Για να είμαι ειλικρινής κάτι τέτοιο δεν ήταν στα σχέδια μου. Ήμουν πολύ απασχολημένος, ήμουν σε πολλά διαφορετικά projects, οπότε δεν είπα αμέσως το ναι, αλλά συνέχισαν να επικοινωνούν μαζί μου. Κρατήσαμε επαφή για περίπου ενάμιση χρόνο και τότε ήρθαν σε επαφή με τον Ritchie Kotzen, για να κάνει την παραγωγή, και αυτό βοήθησε την κατάσταση, διότι αγαπώ τον Ritchie. Είναι ακόμα ένας από τους μουσικούς, των οποίων είμαι οπαδός. Είναι καταπληκτικός παραγωγός, καταπληκτικός μουσικός, είμαστε και με αυτόν φίλοι, και είναι φανταστικός κιθαρίστας. Κάναμε τηλεφωνική συνεδρίαση με την εταιρεία και συμφωνήσαμε για το δίσκο. Κάναμε το δίσκος σε δυο με τρεις εβδομάδες. Πραγματικά γρήγορα. Και αυτό ήταν, ο δίσκος βρήκε καλή αποδοχή, οι κριτικές ήταν καλές, και οι άνθρωποι εξεπλάγησαν με το γεγονός ότι είμαι τραγουδιστής. Και το αποτέλεσμα είναι καλό, διότι έκανα γνωστό στον κόσμο ότι έχω και αυτή την πλευρά του εαυτού μου. Οπότε ήμουν πραγματικά ευχαριστημένος που το έκανα. Οτιδήποτε είναι προκλητικό, οτιδήποτε είναι δημιουργικό, οτιδήποτε είναι μουσικό…
Θες να το δοκιμάσεις!
σίγουρα! (Γέλια). Δε φοβάμαι την αποτυχία, ποτέ δεν τη φοβήθηκα και ποτέ δε θα τη φοβηθώ. Νομίζω ότι όταν εξελισσόμαστε στη ζωή με ένα δημιουργικό τρόπο…
Μαθαίνουμε!
Από αυτό μαθαίνουμε. Ακριβώς! Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που πήρα αυτή την ευκαιρία και είμαι χαρούμενος που το έκανα. Τώρα έχω ένα συμβόλαιο για τρεις δίσκους με τη MASCOT.
Τρεις δίσκους!;
Τρεις δίσκους! Τι δέσμευση! Τρεις δίσκους σε τρία χρόνια και ο πρώτος κυκλοφορεί στις 31 Αυγούστου. Κινείται στο μουσικό στιλ, στο οποίο αισθάνομαι περισσότερο άνετα, το οποίο είναι μια μίξη διαφόρων στιλ. Μια μίξη rock ‘n’ roll, funk, latin, jazz και Brazilian R&B. Ένας δίσκος χωρίς περιορισμούς είναι αυτό που μου αρέσει να κάνω.
Κάτι τέτοιο δεν είναι λίγο επικίνδυνο; Εννοώ το να ανακατεύεις τόσα πολλά διαφορετικά μουσικά στιλ;
Όχι, το είπα πριν και θα το πω ξανά. Όχι, αν είναι δημιουργικό, αν είναι καλό. Είμαι ένας από τους τυχερούς ανθρώπους, ένας από τους ευλογημένους ανθρώπους που δουλεύει πολύ. Δουλεύω πολύ με αρκετά διαφορετικά projects και μου έχει δοθεί η ευκαιρία να είμαι δημιουργικός. Θέλω να κάνω αυτό το βήμα και να μην ανησυχώ για την ανταπόκριση που θα βρει. Θέλω να μπορώ να το κάνω και να είμαι δημιουργικός. Αυτό είναι! Και αν δε γίνει εμπορική επιτυχία, ας είναι. Τότε, στον επόμενο δίσκο θα δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Είτε μαθαίνεις από τα λάθη σου είτε όχι, ποτέ δεν ξέρεις.
Αυτό είναι το πρόβλημα με τη μουσική βιομηχανία αυτή την εποχή, Γιώργο. Αυτό είναι το πρόβλημα! Οι άνθρωποι είναι πολύ προσεκτικοί, φοβούνται να ρισκάρουν, θέλουν να κάνουν το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Φοβούνται να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, και όταν κάποιες φορές δοκιμάζουν κάτι νέο δε συναντά την αποδοχή του κόσμου. Για να είσαι πραγματικός μουσικός, για να είσαι δημιουργικός, πρέπει να μπορείς να μπορείς να κάνεις οτιδήποτε βρίσκεται στην καρδιά σου. Πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις αυτό που θες, χωρίς να ανησυχείς για την εμπορική επιτυχία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Και ναι, καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι επικίνδυνο αλλά είμαι πρόθυμος να ρισκάρω και είμαι ΟΚ με ότι συμβεί. Και το να έχω μια εταιρεία όπως η MASCOT να με στηρίζει, αυτό είναι ακόμα καλύτερο.
Λίγο δύσκολο να βρεις τέτοιες εταιρείες σήμερα.
Το ξέρω! Αλλά θα σου πω αυτό Γιώργο, χωρίς να θέλω να ακουστώ αλαζόνας. Σου εγγυώμαι ότι αν έρθεις σε μια από τις συναυλίες μου, θα περάσεις πολύ καλά, διότι επιμένω σε αυτό. Το βασικό σημείο είναι το κοινό.
Θες να πεις ότι είσαι επαγγελματίας σε ότι κάνεις;
Δεν ξέρω. Το κάνω επειδή καταλαβαίνω. Επίσης είμαι και οπαδός της μουσικής αλλά μου αρέσει και να διασκεδάζω. Τα συγκροτήματα και τα projects έδωσαν τις καλύτερες συναυλίες, απ’ όσο θυμάμαι, όταν οι μουσικοί ήταν συγκεντρωμένοι στο να κάνουν το κοινό να συμμετέχει και να περάσει καλά. Έχω βρεθεί σε συναυλίες όπου οι μουσικοί δίνουν σημασία στο να μην κάνουν λάθη και να είναι εντυπωσιακοί αλλά πολλές φορές μετά από μια τέτοια συναυλία σκέφτομαι: “χμ, δε με ξεγέλασες”. Θα προτιμούσα να είχα περάσει καλά. Εάν έχεις αυτό, κάποιος που να είναι φοβερός μουσικός, να είναι entertainer και να μπορεί να έχει μια ειδική σχέση με το κοινό, αυτό είναι το σημαντικότερο για εμένα.
Αποδίδω καλύτερα όταν έχω αυτά τα πράγματα στο μυαλό μου και δεν ανησυχώ για τεχνικές μου ικανότητες, δεν έχει να κάνει με αυτό. Έχει να κάνε με το πώς επικοινωνείς με το κοινό. Περνάνε καλά; Διασκεδάζουν; Αυτό θα έπρεπε να είναι η μουσική και ειδικά οι συναυλίες.
Μπορείς να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για τον Steve Saluto, διότι εδώ στην Ελλάδα δεν ξέρουμε τόσα πολλά για αυτόν.
Συνάντησα τον Steve όταν οι μάνατζερ του ήρθαν σε επαφή με τους δικούς μου προκειμένου να πάρε μέρος στο project “La Famiglia Superstar”, το οποίο ήταν αυθόρμητο project. Ήθελε να χρησιμοποιήσει ανθρώπους από διάφορα συγκροτήματα, διαφορετικά projects να αναμειχθούν, το line-up του οποίου να μην αλλάζει. Οπότε ήρθαν σε επαφή μαζί μου και έπρεπε να πάω στη Ιταλία. Πήγα και πραγματικά με εξέπληξε, ως άνθρωπος ως παραγωγός, ως κιθαρίστας, ως συνθέτης και αμέσως υπήρξε χημεία μεταξύ μας. Είναι πολύ γνωστός στην Ιταλία και αυτό θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία για αυτόν να γίνει περισσότερο γνωστός. Αρπάξαμε κάθε ευκαιρία που μας δόθηκε να δουλέψουμε μαζί.
Θα συνεχιστεί αυτή η συνεργασία με τον with Steve;
Σίγουρα, ελπίζω ότι θα συνεχίσουμε. Αυτό είναι το σχέδιο. Στην πραγματικότητα μίλησα σήμερα μαζί του και κάποια στιγμή θα ηχογραφήσουμε. Συνεχώς γράφει και ηχογραφεί, οπότε πολλά είναι αυτά που θα συμβούν. Άρα όλα είναι καλά.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από τους “Marco Mendoza and friends”; Πόσο καιρό το βλέπεις να κρατάει;
Αυτό το project είναι ένα συνεχιζόμενο project για εμένα. Έχω την ευκαιρία και χρόνου επιτρέποντος, είναι όπως είπα, μου αρέσει να προκαλώ τον εαυτό μου. Όταν μου δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσω κάτι, θα το κάνω. Το κακό είναι ότι υπάρχουν τόσα projects, τόσα πολλά συγκροτήματα και έχω τα χέρια μου γεμάτα με τόσα μεγάλα projects, οπότε αν φτιάξω μια νέα μπάντα θα μου αποσπάσει την προσοχή από πράγματα στα οποία είμαι ήδη αναμεμιγμένος. Για εμένα είναι σαν ένα ταξίδι, είναι σα να λέω: “ΟΚ, αυτό το διάστημα έχω ελεύθερο χρόνο, ας κάνουμε κάτι για να περάσουμε καλά.”
Πραγματικά αισθάνομαι ότι θα το κάνω αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου. Θα είναι κάτι συνεχές και αν έχουμε κοινό και οπαδούς, ακόμα καλύτερα. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες οπαδών μου. Κάποιοι από τους αληθινούς οπαδούς γνωρίζουν ότι έχω και latin, funk, jazz projects ενώ συμμετέχω και σε δίσκους άλλων, ηχογραφώ πολύ ενώ έχω αρχίσει να κάνω και παραγωγές εδώ και εκεί. Θέλω να συγκεντρωθώ περισσότερο στο γράψιμο, για εμένα είναι ένα συνεχές ταξίδι. Νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένετε πολλά από εμένα για πολλά χρόνια ακόμα, διότι αυτός είναι ο σκοπός μου.
Θα υπάρχει διαφορετικό line-up κάθε φορά;
Όλα εξαρτώνται από τις σχέσεις μου με τους μουσικούς και το κατά πόσο είναι διαθέσιμοι. Οι πιθανότητες πάντως αυτό λένε. Έχω πολλούς φίλους που είναι διάσημοι μουσικοί και προσπαθώ να το κανονίσω, έτσι ώστε κάποιοι από αυτούς να παίξουν μαζί μου, όπως ο Tony Aldridge. Εάν το επιτρέψει ο καιρός θα ήθελα να παίξουμε μαζί, αλλά τώρα είναι απασχολημένος κάνοντας clinics. Με αυτό που είμαι απασχολημένος τώρα είναι να ενημερώσω τους promoters και τους οπαδούς ότι έχω και άλλες ικανότητες, και ότι μπορώ να ασχοληθώ και με άλλα είδη μουσικής, τη δική μου μουσική. Αν βρω υποστήριξη σε αυτό θα μπορώ να δώσω συναυλίες και περάσω καλά. Ξέρω αρκετό κόσμο, έχω αρκετούς φίλους που θα ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου, οπότε αυτό είναι κάτι που θα δούμε στο μέλλον. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει συνειδητή προσπάθεια για αλλαγή στο line-up, απλώς έτσι έχουν τα πράγματα. Μερικές φορές κάποιος δεν είναι διαθέσιμος, μπορεί να είναι απασχολημένος με άλλα πράγματα. Όταν μου παρουσιαστεί η ευκαιρία για να δώσω συναυλίες θα δω ποιος είναι διαθέσιμος και αυτό είναι καλό, πίστεψε με. that’s good, trust me.
Άρα η απόφαση για το line-up είναι της τελευταίας στιγμής;
Δυστυχώ ναι, διότι οι δουλειές είναι έτσι όπως είναι. Και επειδή όλοι μου οι φίλοι είναι διάσημοι μουσικοί είναι πάντα απασχολημένοι. Πολλές φορές είναι δύσκολο το να αποσπάσεις μια δέσμευση. Άρα, αν εξαρτάται από εμένα, δεν παίζει ρόλο ποιο είναι το line-up. Σίγουρα θα είναι καλύτερα αν έχουμε μαζί μας τον Tony Aldridge, αν έχουμε τον Ritchie Kotzen στις κιθάρες ή τον Sykes. Ξέρεις, πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Οι πιθανότητες είναι ατελείωτες. Βασικά αυτό που κάνω τώρα είναι να παίζω με όλους αυτούς τους φοβερούς μουσικούς, ο Mark είναι ένα εκπληκτικός drummer και ο Steve είναι θαυμάσιος μουσικός. Θέλουμε να χτίσουμε μια σχέση με το ελληνικό κοινό και τους έλληνες promoters για να δούμε αν θα μπορούμε να παίξουμε σε περισσότερα μέρη. Αυτό είναι όλο.
Ας πάμε λίγα χρόνια πίσω όταν ξεκίνησες την καριέρα σου ως μέλος των Blue Murder. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνη την εποχή και ποια η σχέση με τον John Sykes;
Η σχέση μου με τον John ξεκίνησε όταν με έψαχνε μιας και είχε ακούσει για εμένα. Είχε συμβόλαιο με την Geffen για δυο δίσκους. Ο πρώτος δίσκος των Blue Murder είχε μόλις κυκλοφορήσει και τον είχα ακούσει. Ήταν φανταστικός. Είμαι οπαδός του άταστου μπάσου και ο Tony (Franklin) είναι από τους καλύτερους. Ήξερα τον John από τους Whitesnake, Thin Lizzy και τους Tygers Of Pan Tang. Είχε ακούσει για εμένα και άρχισε να με ψάχνει. Με βρήκε όταν έδινα μια συναυλία στο LA και ήρθε να συστηθεί. Είπε ότι κάποιοι με είχαν προτείνει και ότι έψαχνε για ένα μπασίστα που να παίζει άταστο για να κάνει το δεύτερο δίσκο των Blue Murder. Με ρώτησε εάν θα με ενδιέφερε κάτι τέτοιο και του είπα: “Φυσικά και ενδιαφέρομαι”. Το επόμενο πράγμα που συνέβη ήταν ότι την επόμενη ή την μεθεπόμενη εβδομάδα ήμουν στο studio και γράψαμε το “Nothing But Trouble”. Από τότε ο John και εγώ είμαστε φίλοι, έχω δει τα παιδιά του να μεγαλώνουν και αυτός τα δικά μου, έχουμε μοιραστεί τη σκηνή πάρα πολλές φορές. Έχουμε κάνει έξι δίσκους μέχρι τώρα.
Οπότε μιλάμε για μια μακροχρόνια φιλία.
Ναι, ο John και εγώ ήμαστε φίλοι από τότε. Πάντα ψάχναμε να βρούμε τρόπους ώστε να παίζουμε μαζί και να ασχολούμαστε με τη μουσική, με οποιαδήποτε αφορμή. Πολλές φορές δε βλεπόμαστε για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα αλλά επικοινωνούμε τηλεφωνικώς. Νομίζω ότι ο John είναι φανταστικός, είναι φοβερός συνθέτης, φοβερός κιθαρίστας, μεγάλος τραγουδιστής και πάντα ευχόμουν να είχαμε περισσότερες ευκαιρίες για να δουλέψουμε μαζί. Η ευκαιρία παρουσιάστηκε πολλές φορές. Όταν αλλάξαμε από Blue Murder στους Sykes (το project που έχει) μαζί με εμένα. Νομίζω ότι τον ξέρω από το 1990 ή το 1991.
Αυτό είναι σχεδόν 20 χρόνια.
Ναι, είναι μεγάλο το διάστημα. Ήμουν 12 όταν τον γνώρισα. Ξέρεις τι εννοώ (γέλια). Βασικά μιλήσαμε πριν από λίγες εβδομάδες. Συζητάγαμε να κάνουμε κάτι στο μέλλον και προσπαθούμε να το οργανώσουμε. Αυτή είναι η ιστορία μου με τους Blue Murder και τον John Sykes.
Συμμετείχες στη σύνθεση των τραγουδιών του “Nothing But Trouble”;
Ο John, είναι τέτοιου είδους συνθέτης, γράφει τα πάντα και μετά έρχονται οι μουσικοί και τα παίζουν. Δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά αυτό είναι κάτι που πάντα ήλπιζα για αυτό, να γίνει λίγο πιο ανοικτός. Ήθελα τις νότες μου στο δίσκο. Θα ήθελα να εμπλακώ στη σύνθεση ολοένα και περισσότερο, κάτι που κάνω με τους άλλους καλλιτέχνες. Αλλά ο John είναι το είδος του μουσικού που προτιμά να είναι όλα έτοιμα πριν φωνάξει τους μουσικούς. Οπότε όχι, δεν έγραψα σε αυτό το δίσκο. Μακάρι να είχα, αλλά το κάνω τώρα. Το κάνω τα τελευταία έξι ή εφτά χρόνια και είμαι πραγματικά χαρούμενος. Αυτή είναι η ουσία του αληθινού μουσικού, όταν γράφεις τη δική σου μουσική, τους δικούς σου στίχους, το δικό σου υλικό, ανεξάρτητα από το αν έχει επιτυχία ή όχι. Μου αρέσει πολύ να το κάνω αυτό.
Υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος για την αποχώρηση σου από τους Whitesnake;
Με κάθε ειλικρίνεια, ο πιο σοβαρός λόγος ήταν ο προγραμματισμός. Εάν μπορούσα να πω μόνο μια λέξη, αυτή θα ήταν ο προγραμματισμός. Μάλλον ήταν σύγκρουση συμφερόντων. Άρχισα να δέχομαι πολλά τηλέφωνα για να συμμετάσχω σε διάφορα projects που δε θέλω να κατονομάσω, δεν έχει σημασία αλλά εκείνη τη χρονιά δέχτηκα ένα τηλέφωνο από τον Neal Schon για να δουλέψω μαζί του στους Soul Sirkus. Οι μάνατζερ τηλεφώνησαν και έδειξαν ότι ήθελαν πραγματικά να εμπλακώ. Δε μπορούσα να απορρίψω τέτοια πρόταση. Αμέσως μετά από αυτό με πήρε ο John Sykes για να δουλέψω με τους Thin Lizzy, ούτε σε αυτό μπορούσα να πω όχι. Αυτό ήταν όλο. Ο David (Coverdale) δεν ήθελε οι μουσικοί του να είναι απασχολημένοι με πολλά πράγματα. Εκεί καταλήγουν όλα. Τότε κατάλαβα ότι ήμουν έτοιμος να κάνω πολλά και δε μπορούσα να περιμένω. Επίσης, σε επαγγελματικό επίπεδο, νομίζω ότι έδωσα όσα είχα να δώσω στους Whitesnake. Σα να λες: “ΟΚ, έφτασα στο απόγειο εδώ”. Επίσης πρέπει να έχεις στο νου σου ότι το album, για το οποίο είχαμε δουλέψει, βγήκε μόλις πέρυσι. Οπότε ήταν μεγάλο χρονικό διάστημα για να περιμένω. Πάντως δεν υπάρχουν τύψεις, έχω προχωρήσει μπροστά και σε όλη μου την καριέρα ποτέ δεν ήμουν πιο απασχολημένος. Όπως είπα το πρόβλημα ήταν ο προγραμματισμός και ήθελα να κάνω τόσα πολλά πράγματα και όχι να ασχολούμαι αποκλειστικά με τους Whitesnake. Δε μπορούσα να το δικαιολογήσω πια.
Ώστε πιστεύεις ότι η αποχώρησή σου σε έκανε πιο δημιουργικό και παραγωγικό;
Ναι, σίγουρα, χωρίς αμφιβολία. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, μπορώ να αναφέρω οκτώ projects με τα οποία ασχολούμαι, με/ ή album ή ηχογραφήσεις που δεν θα ήμουν σε θέση να κάνω, αν ακόμα ήμουν με τους Whitesnake. Αλλά, για μένα ήταν μέρος ενός μεγάλου ταξιδιού και ήταν πολύ καλή εμπειρία. Δεν μετανιώνω καθόλου. Απλά θέλω κάποιοι να συνειδητοποιήσουν ότι συνεργάζομαι με τους Thin Lizzy εδώ και χρόνια, έκανα το album Soul Cirkus με τον Neal Schon, έκανα δύο albums με τη Dolores O’Riordan, τα “Are you listening?” και “No baggage”, έκανα ένα solo album, έκανα ένα album με τους Lynch Mob, εμφανίστηκα στο album του Michael Schenker … Τι άλλο; Μου διαφεύγει κάτι; Έχω δουλέψει με τον Ted Nugent, ξανά με τον Neal Schon και ούτω καθεξής. Επομένως, δεν θα μπορούσα να κάνω όλα αυτά, αν ακόμα ήμουν με τους Whitesnake. Αλλά, μου λείπει, ανά καιρούς, επειδή μου λείπει το κοινό τους, αλλά όλα είναι καλά. Πολύ καλά. Ποτέ δεν ήμουν πιο απασχολημένος. Η ζωή είναι μικρή και οι ευκαιρίες δεν έρχονται εύκολα – αν δεν τις αρπάξεις, έρχονται και φεύγουν, και εξαφανίζονται, και αυτό είναι. Η σχέση μου με τον Neal Schon είναι υπέροχη. Πάντα δημιουργούμε μουσική και διάφορα, και η αρχή έγινε με το Soul Sirkus. Έτσι, γνωριστήκαμε μεταξύ μας, προτιμήσαμε ο ένας τον άλλον, και πλέον δεν μπορώ να φανταστώ να μην υπάρχει στη ζωή μου. Όσον αφορά στη Dolores O’Riordan, είναι μια συνεχής συνεργασία και είναι υπέροχη. Το ίδιο ισχύει και για τον Ted Nugent, φυσικά, και τη σόλο μου καριέρα. Όλα είναι υπέροχα.
Μιλώντας για το solo album σου, μπορείς να μας δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες;
Το επόμενο album, όπως έχω πει, πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 31 Αυγούστου από τη δισκογραφική Mascot Records. Η δισκογραφική μου πρότεινε να το ονομάσω “Casa Mendoza”. Στο “Casa Mendoza”, λοιπόν, μαζί με κάποιους υπέροχους μουσικούς, το διασκεδάζουμε πολύ, με κάποιο γνήσιο υλικό σε λίγες διασκευές. Έχω ενθουσιαστεί! Περιμένω πώς και πώς να παίξω τα τραγούδια σε live.
Σε ποιο στάδιο είναι το τωρινό σου solo album; Τι ακριβώς κάνετε;
Είναι έτοιμο. Όλα είναι έτοιμα. Δουλέψαμε πάνω σ’ αυτό με πολύ γρήγορους ρυθμούς, επικεντρωθήκαμε στο να το τελειώσουμε. Η ημερομηνία κυκλοφορίας καθυστέρησε λίγο. Αποφασίσαμε να βγει τον Αύγουστο, ώστε να έχει μεγαλύτερη κάλυψη και να τα κάνουμε όλα σωστά.
Είπες ότι είσαι πολυάσχολος και κάποιες φορές αισθάνεσαι κουρασμένος ή εξαντλημένος από την αδιάκοπή περιοδεία και τις παραστάσεις εδώ κι εκεί. Έχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις;
Να παρατήσω αυτό που κάνω; Επειδή είμαι κουρασμένος; ΠΟΤΕ! Ποτέ των ποτών! Άσχετα από την κούραση, ξεκουράζομαι για κανα-δύο ώρες και ύστερα είμαι έτοιμος για την παράσταση/ συναυλία. Το πιο δύσκολο για μένα είναι τα συνεχή ταξίδια, αλλά θα πρέπει να το αντιμετωπίσω κι αυτό. Μπορεί να μην κοιμάμαι αρκετά, αλλά δεν πειράζει, δεν θα πεθάνω επειδή δεν κοιμάμαι αρκετά! Επομένως, όχι, δεν έχω σκεφτεί ποτέ να παραιτηθώ. Ίσως, αργότερα, σε 20 χρόνια από τώρα να χαμηλώσω τους ρυθμούς μου, δεν ξέρω. Έχω οικογένεια, την γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Οφείλω να τους φροντίσω, οπότε δεν πρόκειται να σταματήσω τώρα σύντομα. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν αισθανόμουν καλύτερα και πιο συγκεντρωμένος ή φιλόδοξος. Αισθάνομαι σαν να ξεκινά μια άλλη φάση στη ζωή μου και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος γι’ αυτό.
Η συνεργασία σου με τους The Cranberries ήταν μια μεγάλη έκπληξη για τους θαυμαστές σου. Πώς προέκυψε;
Ήμουν πάντα θαυμαστής της Dolores O’Riordan και των The Cranberries. Γνωρίζω τον σύζυγό της εδώ και καιρό, από το 1989. Το 1990 συνεργάστηκα σε δικό του project. Ένα συγκρότημα με το όνομα Alias, ένα καναδέζικο συγκρότημα που είχε δύο #1 hits. Βέβαια, τότε δεν είχε κυκλοφορήσει το σχετικό άλμπουμ, μόλις τώρα κυκλοφόρησε. Είχαμε κάνει ένα άλμπουμ που η ΕΜΙ αποφάσισε να κρατήσει και τελικά κυκλοφόρησε μόλις πέρυσι.
Το γνωρίζω. Ηχογραφήθηκε το 1992, νομίζω.
Ναι! Ακριβώς! Έτσι, γνωρίζω τον Don, από τότε, και κατόπιν πήγε και συνεργάστηκε με τους The Cranberries. Το ένα οδηγεί στο άλλο και τελικά κατέληξε να παντρευτεί τη Dolores. Βρήκαν την αγάπη και έχουν παιδιά και καριέρα. Έτσι, πάντα μου τηλεφωνούσε αν χρειάζονταν κάποιον μπασίστα. Εγώ ήμουν πρώτος στη λίστα του κι αυτός στη δική μου. Έτσι, με έβαλε μαζί με τη Dolores, και κάναμε ένα project, ο Mick Fleetwood από τους Fleetwood Mac, η Dolores κι εγώ, ο Steve DeMarchi και κάποιοι άλλοι μουσικοί και ήταν επιτυχία! Η Dolores κι εγώ τα πήγαμε πολύ καλά. Κάποια στιγμή αργότερα, μου τηλεφώνησε η ίδια, έγραφε κάποια νέα τραγούδια. Όπως γνωρίζετε, οι The Cranberries έκαναν ένα διάλειμμα και η ίδια το εκμεταλλεύτηκε για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Έχει τρία πανέμορφα παιδιά. Λοιπόν, μου τηλεφώνησαν να συνεργαστώ με τη Dolores σε ένα δικό της solo album. Τότε ήταν που κυκλοφόρησε το “Are you listening?”. Θεωρώ ότι πρόκειται για πολύ αξιόλογη καλλιτέχνιδα και είμαι μεγάλος θαυμαστής της. Άσχετα αν συνεργάζομαι μαζί της ή όχι, λατρεύω τη φωνή της και την καλλιτεχνική της προσέγγιση. Λατρεύω και τα τραγούδια της, ενώ είναι υπέροχη πάνω στη σκηνή.
Έχει μεγάλες δυνατότητες.
Ναι! Οπωσδήποτε! Με τη Dolores πάντα κρατάμε επαφή και μιλάμε μεταξύ μας. Μπορεί να ηχογραφήσουμε κάτι στο μέλλον, απλά δεν ξέρω πότε. Είναι κι αυτό μέρος του ταξιδιού μου.
Ύστερα από τόσα πολλά χρόνια στον χώρο αυτό, έχεις συνεργαστεί με κάποιους φοβερούς κιθαρίστες. Υπάρχει κάποιος που να τον θαυμάζει περισσότερο από τους άλλους; Ή, γενικά, κάποιος μουσικός ή καλλιτέχνης, με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς, αλλά δεν σου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία μέχρι τώρα;
Ω, Θεέ μου! Ένας από τους μουσικούς που θα ήθελα να συνεργαστώ είναι ο Jimi Hendrix, αλλά και ο Eric Clapton, ο Al DiMeola, ο Steve Howe από τους Yes – είμαι μεγάλος θαυμαστής του – ο Robert Fripp από τους King Crimson, ο John Maclaughlin και πολλοί άλλοι. Αλλά έχεις δίκιο. Ήμουν πραγματικά τυχερός που έχω συνεργαστεί με κάποιους φανταστικούς κιθαρίστες. Ω! Παραλίγο να ξεχάσω τον Stevie Ray Vaughan!
Τον Stevie Ray Vaughan,ε; Φοβερός κιθαρίστας.
Ναι! Και ο George Harrington, ο Lenon, είναι τόσοι πολλοί! Τόσοι πολλοί κιθαρίστες, που με επηρέασαν στο σύνολο της καριέρας μου. Α, δεν έχω συνεργαστεί ποτέ με τον Steve Vai, και πολύ θα το ήθελα. Αλλά είμαι ευτυχισμένος για τις συνεργασίες που είχα μέχρι τώρα. Αν κατέγραφα σε μία λίστα τα άτομα με τα οποία συνεργάστηκα, θα ήταν μια ατελείωτη λίστα. Έχω συνεργαστεί με τους John Sykes, Ted Nugent, Ritchie Kotzen, Reb Beach, Tony Aldridge, για παράδειγμα. Με τον George Lynch, φυσικά! Είναι τόσοι πολλοί! Ο Rafael Morreira, που παίζει στο album μου, είναι από τη Βραζιλία και είναι φανταστικός. Αλλά, είμαι σίγουρος ότι, αν είμαι υγιής και συνεχίσω το ταξίδι μου, κάποια στιγμή θα συναντήσω και κάποιους, με τους οποίους δεν έχω συνεργαστεί ακόμα.
Αν ένα νεαρό αγόρι έρθει και σε βρει, και σου ζητήσει να του πεις τι χρειάζεται για να γίνει καλός μπασίστας, ποια θα ήταν η απάντησή σου;
Θα του έλεγα, απλά να εμπνέεται, να έχει τ’ αυτιά του ανοιχτά, να ακούει όσο το δυνατόν περισσότερη μουσική. Να εξασκείται. Είναι σαν ο,τιδήποτε άλλο. Αν, για παράδειγμα, θέλεις να γίνεις καλός ξυλουργός, ασχολείσαι συνέχεια με αυτό. Εξασκείσαι και φτιάχνεις και θα πρέπει να έχεις και τα κατάλληλα εργαλεία. Έτσι, εξοπλίσου με τα κατάλληλα εργαλεία και δούλεψέ τα έξυπνα. Πραγματικά πιστεύω ότι όλοι έχουμε τέτοιες δυνατότητες. Κάποιοι από εμάς επενδύουν περισσότερο χρόνο, σε σχέση με τους υπόλοιπους, και φυσικά, έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, εξαιτίας αυτού.
Πιστεύω ότι το και το ταλέντο είναι ένας παράγοντας που παίζει ρόλο.
Πράγματι! Προσωπικά μεγάλωσα περιτριγυρισμένος από μουσική, έτσι για μένα ήταν μια φυσική διαδικασία/ εξέλιξη. Είχα πιάνο και κλαρινέτο. Παντού γύρω μου υπήρχαν κιθάρες και άνθρωποι που τραγουδούσαν. Ήταν, όπως είπα, μια φυσική διαδικασία για μένα, να ασχοληθώ με τη μουσική βιομηχανία. Αυτό που χρειάζεται ένας μπασίστας, είναι να ακούει πραγματικά, να μαθαίνει πώς να εκτιμήσει ένα τραγούδι, να καταλαβαίνει τη μελωδία, να κατανοεί τι είναι αυτό που κάνει ένα τραγούδι καλό, και το ρόλο του μέσα στο τραγούδι. Έχω παίξει πολλούς διαφορετικούς ρόλους, καθώς είμαι μπασίστας εδώ και καιρό. Κατά κάποιο τρόπο, έχω ένα κουτί με εργαλεία και ξέρω ποια εργαλεία πρέπει να χρησιμοποιήσω και πότε. Προσπαθώ να εξελίσσομαι. Και πιστεύω, ότι αυτός είναι ο λόγος που δουλεύω πολύ, επειδή θα είμαι σε θέση να χρησιμοποιήσω τα κατάλληλα εργαλεία για την κατάλληλη δουλειά. Η ευελιξία είναι μέρος του να είσαι απασχολημένος. Και το ότι είμαι ευπροσάρμοστος είναι κάτι άλλο που έχω στην εργαλειοθήκη μου. Κάποιος θα πρέπει να καταλάβει ότι, ως μπασίστας, υπάρχει ένας ρόλος. Η επιτυχία έρχεται μέσα από την πρακτική, την κατανόηση των μελωδιών και της μουσικής, τη συναίσθηση της μουσικής, την κατανόηση των ρυθμικών κομματιών και του ρόλου του ενός αυτού του ρυθμού. Δηλαδή, το όλο θέμα έχει να κάνει με την πρακτική. Ζήστε τη μουσική, ακούστε τη, μάθετέ τη, παίξτε live όσο περισσότερο μπορείτε. Πάντα να είστε όσο πιο κοντά μπορείτε στα εργαλεία σας.
Ας πούμε ότι ξεκινώ να παίζω μπάσο σήμερα. Πόσες ώρες πρακτικής θα μου πρότεινες, ώστε να φτάσω σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο παιξίματος;
Είναι κάτι διαφορετικό για κάθε άτομο, όπως και τα άτομα είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Κάποιοι για παράδειγμα είναι πιο καλοί από άλλους. Πιστεύω ότι όλοι μας θα μπορούμε, αν επενδύσουμε αρκετό χρόνο, προκειμένου να επιτύχουμε. Θα έλεγα δυο ώρες. Άρχισε να μαθαίνεις τραγούδια. Μπορώ να μιλήσω μόνο για τη δική μου εμπειρία, όταν άρχισα να μαθαίνω από τα τραγούδια. Άρχισα να αναλύω τα πράγματα και να κατανοώ τη διαδικασία των χορδών, τις αλλαγές και το πώς να τις εφαρμόσω στο μπάσο μου. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό, είναι να έχεις μια σχέση με το όργανο που παίζεις. Πώς το καταφέρνεις; Σίγουρα παίρνει πολύ καιρό.
Μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες του Rockway και τους ακροατές του BeRock;
Ναι, φυσικά! Γεια σας, παιδιά, είμαι ο Marco Mendoza από τους Whitesnake, Thin Lizzy, Ted Nugent και πολλούς άλλους, όπως οι Soul Sirkus, για παράδειγμα. Ακούτε το BeRock-Live.com και ελάτε να με συναντήσετε, μαζί με τους φίλους μου, πρόκειται να παίξουμε κάποια από τα κομμάτια μου, αλλά και εκπλήξεις, στις 4 Ιουνίου, στο at The Revenge Of Rock. Ελπίζω να σας δω εκεί και να σας γνωρίσω από κοντά.
Σε ευχαριστούμε πολύ, Marco. Ανυπομονούμε να σε δούμε στην Αθήνα!
Συνέντευξη στον Γιώργο Κουράκο Επιμέλεια Δήμητρα Μανδάλου, Δημήτρης Καρβούνης
756 
