TRIUMPH

Οι Triumph, ένα από τα πιο επιτυχημένα ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του ‘80, μόλις κυκλοφόρησαν ένα απίστευτο πακέτο CD και DVD, με τον τίτλο “Greatest Hits Remixed“.

Αυτό το πακέτο περιλαμβάνει ένα CD με 14 πασίγνωστα τραγούδια, σε remix από τον παραγωγό Rich Chycki, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τους Aerosmith και τους Rush. Επίσης, περιλαμβάνει και ένα DVD σε μορφή 5.1 audio, που διαθέτει έντεκα διαφημιστικά και live videos για ευρεία οθόνη. Αυτή η συλλογή είναι πραγματικά απίστευτη και πρέπει να την αποκτήσει κάθε σοβαρός οπαδός της hard rock. 

Mike, από τότε που παρέλαβα από το ταχυδρομείο το “Greatest Hits Remixed CD/DVD” των Triumph, δεν κάνω τίποτε άλλο, από το να το ακούω και να βλέπω τα βίντεο. Είναι πραγματικά απίστευτο, να βλέπω ξανά κάποια από αυτά τα βίντεο. Έχω να τα δω χρόνια. Ναι, δεν είναι πολύ καλό; Κι εμένα μου αρέσει να τα βλέπω.
Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να προχωρήσετε σε μια τέτοια κυκλοφορία;
Η λέξη «τεμπέλης» σημαίνει τίποτε για σένα; (γέλια) Το δουλεύαμε εδώ και έξι χρόνια. Απλά πηγαίναμε και… ήμασταν/ λέγαμε, «πάνω σε τι θα δουλέψουμε σήμερα;». Σε τίποτα (γέλια). Μας πήρε όντως πολύ καιρό, αλλά, όταν πραγματικά αποφασίσαμε να ασχοληθούμε, έξι, οκτώ μήνες πριν, δεν είχαμε καν σκεφτεί το ζήτημα με το DVD. Έτσι, μας πήρε πολύ καιρό να το υλοποιήσουμε. Να βρούμε το υλικό και να τροποποιήσουμε το βίντεο, ώστε να παίζει σε ευρεία οθόνη, γιατί δεν ήταν αυτή η αρχική του μορφή – αυτό ήταν ένα θέμα. Το σύνολο της μουσικής έχει υποστεί remix με τη μορφή 5.1 στα περισσότερα κομμάτια, και αυτό ήταν χρονοβόρο. Αλλά είμαι πραγματικά περήφανος γι’ αυτό, όχι μόνο για το DVD, αλλά για όλο το πακέτο. Το DVD είναι πολύ καλό.

Ναι, είναι. Με έκανε να θυμηθώ τον καιρό που ήμουν μικρό παιδί και παρακολουθούσα το Saturday Night Live στην τηλεόραση στο Buffalo, βλέποντας τα διαφημιστικά για τις συναυλίες σας στα διαλείμματα. Είδα μόνο ένα διαφημιστικό και εθίστηκα για μια ζωή.
Ναι, αυτά ήταν υπέροχα διαφημιστικά (γέλια).

Πολύ λίγα συγκροτήματα γύριζαν τέτοια διαφημιστικά. Υπήρχαν οι Kiss, φυσικά, αλλά όχι πολλά άλλα. Τι σας ώθησε στην απόφαση να αγοράσετε διαφημιστικό χρόνο στην τηλεόραση;
Τότε, όταν ξεκινήσαμε, δεν υπήρχε πολύς διαθέσιμος ραδιοφωνικός χρόνος για ροκ συγκροτήματα. Απλά το ραδιόφωνο δεν είχε φτάσει ακόμα σ’ αυτό το σημείο. Αντιμετωπίζαμε, λοιπόν, πολλές δυσκολίες, όσον αφορά στον ραδιοφωνικό χρόνο, έτσι πείσαμε τη δισκογραφική εταιρεία να μας δώσει χρήματα, προκειμένου να διαφημιστούμε στην τηλεόραση. Έτσι έγιναν όλα. Ξοδέψαμε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, αγοράζοντας τηλεοπτικό (διαφημιστικό) χρόνο και έπιασε. Έφερε κόσμο στις παραστάσεις και, όταν έβλεπαν το συγκρότημα, γίνονταν θαυμαστές του. Τα πάντα εξελίχθηκαν από το σημείο εκείνο και μετά. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, αλλά λειτούργησε για μας.

Ναι, λειτούργησε, και μάλιστα γρήγορα. Μέσα σε δύο χρόνια, από μικρά θέατρα, παίξατε σε γήπεδα του χόκει. Αυτό δεν συμβαίνει πια.
Ήταν μια γρήγορη άνοδος/ εξέλιξη, από τότε που ξεκινήσαμε. Αν και σίγουρα δεν συνέβη μέσα σε μια νύχτα, μας πήρε λίγα χρόνια για να φτάσουμε στο απόγειο. Αλλά, φαντάζομαι ότι απλά ήμασταν στο σωστό μέρος τη σωστή ώρα. Τα οφείλουμε, όμως, όλα στους fans μας, οι οποίοι φορούσαν τότε τα μπλουζάκια μας, και αυτό ήταν ένα μετάλλιο τιμής για μας.

Θυμάμαι που φορούσα το μπλουζάκι των Triumph το 1979, όταν πήγαινα Γυμνάσιο. Το φορούσα πολύ συχνά, μέχρι που οι φίλοι μου μου είπαν ότι το παράκανα με το μπλουζάκι! (γέλια). Θα ήθελα να συζητήσουμε, σχετικά με δύο περιστατικά που αναφέρονται στις υποσημειώσεις αυτής της κυκλοφορίας CD + DVD, και συνέβησαν στην αρχή της καριέρας σας. Το πρώτο αφορά τον καβγά που παραλίγο να ξεσπάσει μεταξύ του Bon Scott και μεταξύ του κιθαρίστα/ τραγουδιστή σας Rik Emmett. Τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη νύχτα;
Ο Bon μπήκε στο καμαρίνι μας, αιμορραγώντας στο πόδι. Είχε πατήσει ένα σπασμένο μπουκάλι ή κάτι τέτοιο και φώναζε στον Rik για κάποιο κορίτσι, το οποίο υποτίθεται ότι είχε μαζέψει ο Rik στο Dallas, ή κάτι τέτοιο. Ήταν πάρα πολύ μεθυσμένος. Αλλά ήθελε να ξεκινήσει καβγά με τον Rik. Και ο Rik είπε, «Hey, δεν θέλω να μαλώσω μαζί σου, πρέπει να παίξω, δεν θέλω να τραυματίσω τα χέρια μου». Τελικά, ένας από τους tour managers μπήκε μέσα, έπιασε τον Bon και τον έβγαλε έξω από το καμαρίνι. Ήταν αρκετά αστείο, όμως.

Υπήρχε κάποια άλλη επαφή μαζί του, ζήτησε συγγνώμη, ή κάτι τέτοιο;
Όχι, ήταν η μοναδική φορά που συνεργαστήκαμε με το συγκρότημά του. Είχαν τσαντιστεί μαζί μας, επειδή έπρεπε να είναι support και δεν τους άρεσε και τόσο, ενώ πίστευαν ότι τους «ρίξαμε», όσον αφορά στον ήχο, κάτι που δεν ήταν αλήθεια. Δεν το κάναμε αυτό σε κανένα συγκρότημα που ήταν support, ποτέ. Έτσι, υπήρχαν πολλά νεύρα εκείνη τη νύχτα και τα όποια προβλήματα δεν λύθηκαν ποτέ.

Wow. Υπηρχε και ένα άλλο περιστατικό, στο οποίο ο John Waite των The Babys έσπασε κάποιες λάμπες που είχατε στη σκηνή, με το stand του μικροφώνου του, όταν έκανε την εισαγωγή για σας; Νομίζω κάποιοι από την ασφάλεια πήδηξαν πάνω του, ενόσω ήταν στη σκηνή;
(γέλια) Ναι, αυτό είναι αλήθεια, κάποιοι από το road crew μας πήδηξαν πάνω του και άρχισαν να τον χτυπούν. Έδωσα μια συνέντευξη σε κάποιον που ήταν παρών στη συγκεκριμένη συναυλία. Τα δικά μας παιδιά άρχισαν να γρονθοκοπούν τον John και ύστερα έπεσε η αυλαία και το μόνο που έβλεπες ήταν τα πόδια του να κουνιούνται (γέλια). Οι τίτλοι στα περιοδικά ήταν «Οι Triumph έδειραν τους Babys».

Αυτό είναι πολύ αστείο. Τι τον έκανε να είναι τόσο βλάκας;
Όχι ότι θέλω να με μηνύσουν για συκοφαντική δυσφήμιση, αλλά αυτό λένε όλοι γι’ αυτόν.

OK, κάτι άλλο που θέλω να συζητήσουμε είναι το US Festival. Έχω δει υλικό από την παράστασή σας και ήσασταν καταπληκτικοί. Ήταν υπέροχη παράσταση/ συναυλία. Πώς ήταν να παίζεις σε μια τέτοια εκδήλωση;
Ήταν υπέροχα. Στην αρχή, ήταν λίγο τρομακτικά, επειδή, για πρώτη φορά στη ζωή μου, όταν κοιτάζαμε από τη σκηνή, δεν μπορούσαμε να δούμε, πού τελείωνε το κοινό. Ήταν ατελείωτο. Αναρωτιόσουν… πώς μπορώ να επικοινωνήσω με όλα αυτά τα άτομα; Αλλά τότε συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν 18 κάμερες στη σκηνή και όλοι βλέπουν τη μεγάλη οθόνη. Έτσι, μόλις προσαρμόστηκα στο γεγονός ότι πρόκειται περισσότερο για τηλεοπτικό σόου, παρά για ζωντανό, λειτούργησε μια χαρά. Αλλά είχα λίγο άγχος, όταν πρωτοανεβήκαμε στη σκηνή. Το να είσαι στην ίδια σκηνή με τους ομότεχνούς σου, με συγκροτήματα που θα μπορούσαν να δώσουν τρεις παραστάσεις sold out στο LA τον καιρό εκείνο. Είχες τους Van Halen, τους Scorpions, τους Judas Priest, τον Ozzy, ήταν απίστευτο.

Αυτό θα πρέπει να είναι, αναμφισβήτητα, η μεγαλύτερη παράσταση/ συναυλία στην καριέρα σας.Από την άποψη προσέλευσης κοινού, σίγουρο. Νομίζω ότι ήταν η μεγαλύτερη παράσταση όλων των εποχών στην Βόρεια Αμερική, όσον αφορά στην προσέλευση.

Ναι, η όλη παράσταση ήταν απίστευτη. Τώρα, με την κυκλοφορία αυτού του πακέτου, υπάρχουν σχέδια για επανακυκλοφορία όλων των δίσκων των Triumph στη Β.Αμερική;
Μπα, όχι. Όλοι οι δίσκοι επανακυκλοφόρησαν στις αρχές του 2000 – νομίζω ότι το ονομάσαμε ψηφιακή έκδοση της χιλιετίας. Είναι όλα διαθέσιμα μέσβ του www.amazon.com .

Μάλιστα. Υπάρχουν φήμες ότι οι Triumph σχεδιάζουν να κάνουν περιοδεία στο κοντινό μέλλον, είναι αλήθεια;
Αυτή τη στιγμή όχι, αλλά συζητάμε να κάνουμε μια περιοδεία του χρόνου. Αν το αποφασίσουμε, μιλάμε για την επόμενη χρονιά.

Πραγματικά ελπίζω να συμβεί. Το 2008, οι Triumph ενώθηκαν και πάλι, αλλά έδωσαν μόνο δύο παραστάσεις. Γιατί τόσο λίγες, και ποιες είναι οι σκέψεις σας για τις συγκεκριμένες παραστάσεις;
Λοιπόν, σκεφτήκανε ότι, αν επρόκειτο να ήμαστε ξανά μαζί, έπρεπε να πειραματιστούμε λίγο. Έτσι δεχτήκαμε την πρόταση και παίξαμε στο ροκ φεστιβάλ της Σουηδίας. Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πολύ καλό, θα ήμαστε αόρατοι, κανείς δεν θα μας δει, κανείς δεν θα νοιαστεί. Αποδείχτηκε ότι είχαμε άδικο (γέλια), ακθώς ήταν μια από τις μεγαλύτερες μας παραστάσεις. Ήρθαν άτομα από όλη την Ευρώπγ και την Αμερική. Όσον αφορά στα ΜΜΕ, ενώ συνήθως υπήρχαν γύρω στους 250 δημοσιογράφους σε τέτοια φεστιβάλ, για το συγκεκριμένο υπήρχαν πάνω από 900, και ήμασταν το μόνο συγκρότημα που δεν είχε παίξει εκεί στο παρελθόν. Έτσι απέδωσαν τα πάντα σε εμάς. Επομένως, το να είμαστε αόρατοι δεν λειτούργησε και τόσο. Αλλά, απλά θέλαμε να πειραματιστούμε, για να δούμε, αν μπορούσαμε να παίξουμε μαζί, να ταξιδέψουμε και να γελάσουμε μαζί και όλα αυτά. Με τον ίδιο τρόπο τεθήκαμε επικεφαλείς του Rocklahoma και ήταν πολύ καλό. Περάσαμε πολύ καλά παίζοντας στην Αμερική, που είναι το αγαπημένο μας μέρος για παραστάσεις, μετά τον Καναδά, φυσικά.

Κάτι άλλο ενδιαφέρον που διάβασα, ήταν ότι υπήρχε μεγάλη αναστάτωση στο συγκρότημα κατά την ηχόγραφηση του “Sport of Kings” το 1986. Μπορείς να μου πεις κάτι για αυτό;
Ναι, αποφασίσαμε παρά την αντίθετή μου γνώμη… αλλά μειοψήφησα σε αυτό…., η δισκογραφική ήθελε να ανακατευτεί στην καριέρα του συγκροτήματος, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Ήθελαν από εμάς να κάνουμε ένα δίσκο, για τον οποίο πίστευαν οι ίδιοι ότι ήταν ο κατάλληλος δίσκος για τους Triumph. Αποδείχτηκε πλήρης αποτυχία, ενώ αποτέλεσε την αρχή του τέλους για το συγκρότημα. Τα πηγαίναμε υπέροχα μεταξύ μας μέχρι αυτό το άλμπουμ, αλλά εξαιτίας όσων συνέβησαν κατά την ηχογράφηση αυτού του δίσκου, κανείς μας δεν ήταν ευχαριστημένος από την εμπειρία. Το άλμπουμ βγήκε καλό, αλλά πολύ ποπ, χωρίς αρκετό hard rock μέσα σε αυτό. Και δεν είχε και πολύ καλές πωλήσεις.

Το 1993, φτιάξατε εκ νέου το συγκρότημα, με τον Phil X να αντικαθιστά τον Rik Emmett. Θεωρώ ότι το CD που κυκλοφορήσατε, με τίτλο “Edge of Excess”, ήταν καλό. Γιατί δεν κάνατε περισσότερες περιοδείες για την προώθησή του;
Δώσαμε κάποιες συναυλίες, περίπου 10 ή 12. Παρεπιμπτόντως, κι εγώ πιστεύω ότι ήταν μια καλή κυκλοφορία. Αλλά αυτό που συνέβη ήταν ότι κυκλοφορήσαμε το πρώτο single, πήγε πολύ καλά στο ραδιόφωνο και πούλησε καλά. Αλλά, ενώ ετοιμαζόμασταν για το δεύτερο single, η δισκογραφική μας Victory Records έκλεισε, μόλις μια εβδομάδα πριν την προγραμματισμένη κυκλοφορία αυτού του δεύτερου single. Υπήρξαμε θύματα της χρεοκοπίας. Ο δίσκος υπήρχε, αλλά δεν υπήρχε δισκογραφική, για να τον προωθήσει.

Έχεις σκεφτεί ποτέ, να κάνεις άλλο ένα CD, έχοντας τον Phil X στο συγκρότημα;
Όχι, όλη αυτή η κατάσταση μας άφησε μια ξινή γεύση – σκεφτόμασταν ότι τίποτε δεν αξίζει πλέον. Η εμπειρία με τη Victory Records ήταν πολύ δυσάρεστη, έτσι ο Gil κι εγώ αποφασίσαμε ότι φτάνει. Είχαμε μια καλή πορεία με τους Triumph και κάναμε πολύ κόσμο χαρούμενο, δώσαμε κάποιες υπέροχες συναυλίες και αυτό είναι όλο. Ο μόνος τρόπος που θα κάναμε κάτι τέτοιο, ήταν μόνο με τη συμμετοχή του Rik.

Θα σκεφτόσουν ποτέ να κάνεις μια περιοδεία μικρότερης κλίμακας με τους Triumph, στην οποία θα παίζατε σε μεγάλα κλάμπ, και θα παραλείπατε όλα τα ειδικά εφέ. Ή πρόκειται για ένα μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας των συναυλιών των Triumph;
Ο κόσμος θυμάται τους Triumph ως «Το μεγαλύτερο/ σπουδαιότερο σόου επί γης». Έτσι, αν αποφασίζαμε να κάνουμε περιοδεία, ή θα κάναμε κάτι αντίστοιχο, ή τίποτε. Έχουμε σκεφτεί να δώσουμε 3-4 παραστάσεις στο House of Blues, μόνο για την πλάκα μας. Αλλά δεν θα κάναμε ποτέ περιοδεία, παρά μόνο αν επρόκειτο για μια μεγάλη σκηνική παραγωγή. Επειδή έτσι μας θυμούνται και αυτό θέλουν να δουν και να ακούσουν.

Θα πρέπει να συμφωνήσω. Κι έρχομαι στο τελευταίο μου ερώτημα. Τι έκανες, αφού διαλύθηκαν οι Triumph; Φαίνεται να κράτησες ένα αρκετά χαμηλό προφίλ.
Δούλευα πάνω στο πακέτο με τα Greatest Hits (γέλια)
(γέλια)
Ήταν μια μακρά διαδικασία (γέλια). Πραγματικά δεν θυμάμαι. Όχι, ασχολήθηκα με πράγματα που δεν είχαν να κάνουν με τη μουσική βιομηχανία. Συνεργάστηκα με μερικά συγκροτήματα, μέχρι που συνειδητοποίηση πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Τα συγκροτήματα ήταν καλά, αλλά δεν διέθεταν τη μαγεία και το κίνητρο/ την ώθηση. Έτσι, αποφάσισα να αποφύγω όλες αυτές και παρόμοιες ευκαιρίες. Όμως, ήμουν χαρούμενος και ταξίδεψα πολύ. Η ζωή ήταν καλή μαζί μου.

Όσο ήσουν μακριά από τους Triumph, σε προσέγγισε κάποιο άλλο συγκρότημα, για να γίνεις ο μπασίστας του;
Ναι, μου τηλεφώνησε ο Ted Nugent, για να μπω στο συγκρότημα που έφτιαχνε με τον Tommy Shaw, τους Damn Yankees. Ήμουν ο πρώτος που πήραν τηλέφωνο, αλλά αρνήθηκα, και τελικά συνεργάστηκαν με τον Jack Blades. Ήταν καλύτερη επιλογή, γιατί μπορούσε και να τραγουδήσει. (γέλια)

Αναδημοσίευση από το RockMusicStar.com
Επιμέλεια Δήμητρα Μανδάλου

395