Αν και δε σας έχουμε συνηθίσει σε τέτοιους ήχους οι MGMT αξίζει να βρίσκονται στο Rockway.gr καθώς επιστρέφουν πιο ψυχεδελικοί, πιο ατμοσφαιρικοί, με μελωδίες γεμάτες χρώματα που θαρρείς πως ρίχνεις μια ματιά μέσα σ’ ένα καλειδοσκόπιο.
Οι Ben Goldwasser και Andrew VanWyngarden πειραματίζονται για άλλη μια φορά με τους ήχους και φτιάχνουν καθαρό, ανόθευτο progressive rock βγαλμένο σαν από τα αλησμόνητα 60’s. Όλοι μιλούν για το νέο hype της εποχής και οι ίδιοι απλά τους επιβεβαιώνουν. Όταν έχεις ανεβάσει το πήχη με επιτυχίες που αγαπήθηκαν όσο λίγες, όπως το “Kids” και το “Electric Feel” απ’ τον προηγούμενο δίσκο τους “Oracular Spectacular”, τότε πρέπει να κάνεις κάτι πολύ ανώτερο για το ξεπεράσεις. “Congratulations” λοιπόν, προφητικός ο τίτλος, καθώς συγχαρητήρια αξίζουν σε μια μπάντα που συνεχίζει να δημιουργεί ανατρεπτικούς και φρέσκους ήχους. Ότι ακριβώς χρειάζονται οι καιροί μας!
To album ανοίγει θεαματικά με το “It’s working” που με τους απερίγραπτα στροβιλιστικούς ρυθμούς του σε σπρώχνει στη χρονομηχανή που σε μεταφέρει ξαφνικά σε κάποιο hippies festival. Άλλωστε αυτό είναι και το αίσθημα που επικρατεί σε όλο το δίσκο. Όμορφα, Beatles-like riffs, τύμπανα, ντέφι προσδίδουν μια αίγλη σχεδόν παραισθησιογόνα. Το “Song for Dan Τreacy” στέκεται στο ίδιο μοτίβο μέχρι να έρθει το… “παγανιστικό” τολμώ να πω “Someone’ s missing”. Σα Βουδιστική τελετή με σαμάν και θιβετιανούς ιερείς που παρελαύνουν σκορπίζοντας πίσω τους άνθη γιασεμιού, αυτό το ολιγόλεπτο κομμάτι αποτελεί μια απ’ της πιο όμορφες στιγμές του album. “Flash delirium” για τη συνέχεια. Ο τίτλος του, τα λέει όλα και το απότομο φινάλε του είναι πραγματική κορύφωση. Το “I found a whistle” υστερεί λίγο με τον απαλό, χωρίς πολλές ανατροπές παλμό του, μπροστά στα υπόλοιπα κομμάτια, πόσο μάλλον όταν μετά ακολουθεί το “έπος” “Siberian nights”˙ ένα δωδεκάλεπτο κομμάτι, επιτομή του όρου progressive, που δύσκολα μπορείς να περιγράψεις με λόγια. Σαν πέντε τραγούδια ενωμένα σε ένα το μόνο σίγουρο είναι πως το “Siberian nights” δεν είναι ένα βαρετό κομμάτι. To “Brian Eno” που ακολουθεί αμέσως μετά είναι μια αναφορά στο γνωστό, μεγάλο μουσουργό Brian Eno για το έργο που πρόσφερε στη μουσική και για το γεγονός ότι έχει σταθεί έμπνευση προφανώς και για το ίδιο το δίδυμο, καθώς λέγετε πως είναι και ο καινοτόμος της ambient μουσικής σκηνής. Λίγο πριν κλείσει το album συναντάμε ένα instrumental κομμάτι, το “Lady Dada’s dream” που μοιάζει να περικλείει μέσα του όλα τα μουσικά στοιχεία που συναπαρτίζουν το δίσκο.
Ο χρόνος περνάει και πρέπει να επιστρέψουμε στη γκρίζα πραγματικότητα μας. Το τελευταίο κομμάτι που θα πάρουμε μαζί μας θα ‘ναι το ομότιτλο “Congratulations”. Ένα κομμάτι με ήχο 60’s που γράφτηκε για το σήμερα. Ένα τραγούδι που το παίρνουμε μαζί μας γιατί θα μπορούσε να ‘ναι το soundtrack στο έργο που παίζεται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας.
“The sons and daughters of city officials
attend demonstrations”, […]
“You look down from your temple
as people endeavor to make it a story”.
“But I’ve got someone to make reports
and tell me how my money’s spent.
To book my stays and draw my blinds
so I can’t tell what’s really there
and all I need’s a great big CONGRATULATION!”
Φιλίππα Δημητριάδη
670 
